De meester van toen: Iman Mosselman

Door Leni Paul. Hij is al weer een aantal jaren ‘uit het onderwijs’, maar is graag bereid met ons in zijn werkzaam verleden te duiken. “Ik heb een heerlijke tijd gehad bij de Groenstrook en zie er met genoegen op terug.”

Sinds enkele jaren werd de woning aan de Linnaeuslaan verruild voor een ruim en gerieflijk appartement in Kas. Echtgenote Ada portretteerden wij al eerder. Zij werd bekend als de perfecte en vrolijke ‘prikjuffrouw’ bij de plaatselijke bloedtransfusiedienst.

Echtgenoot Iman is deze middag onze opgewekte gesprekspartner die al vast wat feiten en aanknopingspunten voor ons onderhoud op papier heeft gezet. “Je bent onderwijzer en blijft dat toch altijd een beetje…”

Goede leerschool
“Onze familie komt uit Nieuwe Tonge in Zuid-Holland. Mijn voornaam is ook echt Zeeuws, hoewel men wel eens denkt dat Iman Russisch of Oosters is. Mijn vader begon in Aalsmeer een kwekerij. Ik ging naar de school met de bijbel in de Ophelialaan, dat werd later De Hoeksteen. Van jongs af aan trok mij het vak van onderwijzer dus ik ging naar de kweekschool en behaalde ook al snel de hoofdakte. Toen werd er op de lagere tuinbouwschool een leraar gevraagd. Men zocht in die jaren bewust naar jong personeel en ja, ik was nog jong. Ik had ook nog de akte Engels gehaald en toen stond ik daar op 15 oktober 1968 voor de klas, 21 jaar en dan en dan les geven aan jongeren van zeventien, achttien jaar. Het was een goede leerschool.”

Grote klassen
De verhouding tussen jongens en meisjes was destijds anders dan tegenwoordig, vertelt Mosselman. “Op een leerlingenaantal van honderdvijftig zaten in die tijd vier meisjes. Van alle gezindten en met respect voor elkaar. Ik heb altijd het standpunt gehuldigd: je leert van elkaar.”

Het waren grote klassen, te groot volgens Mosselman. Moeilijk om alles en iedereen in de gaten te houden. “Sommige zeventienjarigen zaten bijvoorbeeld stiekem hun theorielessen voor het rijbewijs te leren…” Het leerlingenaantal breidde uit. Waren het op de tuinbouwschool vroeger vooral kinderen uit kwekersgezinnen, door de landelijke veranderingen in het tuinbouwonderwijs kwamen er ook veel leerlingen die zich wilden bekwamen in de bloemsierkunst, of op de veiling wilden werken bij een exporteur.”

Mosselman geeft inzicht in de veranderende opvattingen. “Het behalen van het diploma van onze school werd ook meer en meer geen eindstation, men ging vaak door naar een middelbare school. We spreidden onze vleugels uit. Ik doceerde naast Engels Nederlands, biologie en aardrijkskunde waarvoor ik een zogeheten applicatiecursus volgde zodat ik ook maatschappijleer kon geven.”

Uitbreidingen
De school groeide in die tijd snel. Met name in 1973 en in 1977 waren er flinke uitbreidingen. Mosselman::”Uitbreiding van gebouwen, van aantal leerlingen en van leerstof. Ik volgde in 1982 een nascholingscursus leerlingenbegeleiding. Dat was nuttig en nodig om meer te kunnen betekenen voor leerlingen. In kleine groepen konden we ze extra ondersteuning en aandacht geven.”

Mosselman zette zich als voorzitter in voor de invoering van de basisvorming met als doel individuele leerlingen meer tot hun recht te laten komen.

Groenstrook
Zongen de eerste leerlingen van de destijds in Aalsmeer gestichte ‘tuinbouwschool’ met zelfs landelijke bekendheid en roem nog volop hun lijflied ’k Hou van ‘t frisse tuinmansleven’, in de jaren dat Mosselman de scepter zwaaide over de doorgaans als Lagere Tuinbouwschool aangeduide Groenstrook, veranderde er veel. Mosselman: ”Ja, gigantisch. De leerstof, de naam van de school. Van Centrum voor Algemeen Vormend en Agrarisch Onderwijs naar Groenstrook. We vonden dat er een nieuwe naam moest komen. Er kwamen destijds tweehonderd suggesties binnen. Er werd gekozen voor Groenstrook, het woord Groen riep vele associaties op die met het karakter van de school verband hielden en het woord strook gaf een rand aan waarlangs leerlingen hun toekomst tegemoet lopen. Op 6 juli 1984 werd deze naam feestelijk onthuld.”

Vestigingsdirecteur
Toen er een nieuwe adjunct-directeur moest worden benoemd, besloot Mosselman te solliciteren en werd benoemd. “In 1994 werd ik, toen mijn voorganger Jan Broere vertrok, gevraagd als vestigingsdirecteur. Ik wilde zelf wel solliciteren, Maar werd als zodanig gekozen. Mijn directe contacten met de leerlingen verminderden noodgedwongen, maar op andere terreinen kon ik meer betekenen.“

Terugloop
Mosselman schetst nog meer veranderingen in het land-en tuinbouwonderwijs zoals bijvoorbeeld de onderwijsvernieuwing waarbij de leerlingen grotendeels verantwoordelijk zijn voor hun eigen leerproces en ze zelf bepalen welke vakken er op welke dag behandeld gaan worden. Uiteindelijk is men hier weer van afgeweken. “In onze topjaren zaten we aan de 700 leerlingen. Het liep in de jaren van vernieuwing aardig terug maar gelukkig is dat door de leerling zelf bepalen van hun leerproces van tijdelijke aard geweest. Dat is niet wenselijk voor twaalf- tot zestienjarigen.”

Yuverta goed op weg
Hoewel al jaren uit het onderwijs volgt Mosselman de ontwikkelingen nog op de voet. “Na de vele ontwikkelingen en veranderingen is men nu weer goed op weg en Yuverta aan de Thijsselaan gaat weer richting de 600 leerlingen, zo hoorde ik op de open dag vorige week.”

U maakte gebruik van de BAPO-regeling om op uw 61^e met pensioen te gaan. “Ja, het werd op 28 juni 2007 een groots afscheid. Ik heb altijd met veel plezier in het onderwijs gewerkt, Maar vond het toen ook wel tijd voor andere, wat ik noem leuke dingen  Ik heb veel in het onderwijs zien veranderen maar zou toch zo weer voor dit vak kiezen.”

Rozenpenning
Mosselman werd ‘van hogerhand’ ook gewaardeerd want bij zijn afscheid werd hij vereerd met de Rozenpenning van de gemeente Aalsmeer. Tien jaar later, vanaf april 2017 mocht hij zich bovendien lid in de Orde van Oranje Nassau noemen waarbij onder meer hebben meegeteld zijn voorzitterschap van de Stichting Tsjernobyl Kinderen Aalsmeer, het voorzitterschap van de OVAK, de ouderenvereniging Aalsmeer/Kudelstaart, het voorzitterschap van de klachtencommissie Zorggroep Aalsmeer, lid van de ZWO, de Zending, werelddiaconaat en Ontwikkelingssamenwerking van de Open Hofkerk. Ook is hij nog altijd elke vrijdag in Gebouw Irene aanwezig als vrijwilliger bij de begeleiding van licht dementerenden.

U bent dan al vele jaren niet meer in uw vak bezig, maar u hebt nog een groot aantal functies in het Aalsmeerse sociale leven. Mosselman zwijgt even en wijst dan op een vrolijke foto aan de muur. “Ja, en dan zijn er ook nog de zeven kleinkinderen…”

Foto’s Jaap Maars en privé-archief I. Mosselman

Lees onder de advertentie van Yuverta ook de verhalen van de andere geportretteerde leerkrachten van toen.