De meester van toen: Bert van Duijn

Stond u het beroep van onderwijzer direct voor ogen? “Nou, nee, ik had meer het buschauffeur worden in mijn hoofd. Maar mijn ouders zagen meer in het vak van onderwijzer, want, zeiden ze, je hebt veel vakantie en een goed pensioen.”

Dus de Kweekschool en daarna wachtte de diensttijd. “In die tijd nog verplicht. Ik had er een leuke periode, ik deelde letterlijk de lakens uit. Omdat ik al snel een baan kon krijgen in het onderwijs bleef ik maar een jaar in de dienst. Ik moet zeggen dat ik me suf had gesolliciteerd want in de jaren zeventig was het moeilijk als onderwijzer een baan te vinden. Ik heb veel brieven geschreven en die gingen herinner ik me naar gemeenten van Grootebroek tot nog veel andere plaatsen. En ook naar Aalsmeer waar ik in 1977 op de nieuw gebouwde school De Brug in Aalsmeer-Oost terecht kon.”

De jonge Van Duijn, in’1978 getrouwd, kon al snel een woning betrekken in Kudelstaart. “Een flat op de Mijnsherenweg, daarna in de Proosdijstraat en in 1991 hebben we een huis in de Ampèrestraat gekocht waar we tot vorig jaar met plezier hebben gewoond. Inmiddels zijn we inwoners van Nieuwkoop.”

Bent u lang blijven werken op de christelijke basisschool De Brug? “Ik ben er tot 1983 gebleven. Op een gegeven moment moest ik daar weg omdat er te weinig leerlingen waren. Ik heb er met plezier gewerkt. Ik was een strenge meester, maar wel altijd in voor een grapje en dat was mijn collega ook. We bedachten altijd goeie 1 aprilgrappen en wat ook een stunt was toen de Ronde van Nederland door Aalsmeer zou komen en langs onze school aan de Machineweg. We gunden de kinderen een blik op die langs rijdende fietsers. Alleen het hoofd van de school vond het geen goed idee als die kinderen allemaal voor de ramen zouden gaan staan. Mijn collega en ik hebben toen een list bedacht. We lieten beiden onze klassen even alleen, pakten snel onze fietsen en onze fietspetjes en spurtten vanaf de Aalsmeerderweg naar de Oosteinderweg en ja, hoor, de kinderen stonden verbaasd achter de ramen van onze klassen naar ons te kijken en zagen ons voorbij gaan: Hee, daar gaan de meesters.”

En het hoofd? Not amused? “Hij heeft er nooit iets van gezegd. Mijn collega en ik op De Brug hadden ook altijd bijzondere 1 aprilgrappen, hadden we bijvoorbeeld gezegd dat er zeehondjes in het Seringenpark zouden zijn en die zouden we gaan uittekenen. Papier en stiften mee en dan gaven we wandelend richting park aan dat het een 1 aprilgrap was.”

Het is tijdens dit gesprek wel duidelijk dat naast serieus de leerstof doornemen er ook tijd voor ontspanning was voor Van Duijn was in zijn lange loopbaan. Na zestien jaar Aalsmeer-Oost volgde een aanstelling op de eveneens christelijke school De Graankorrel.

“Een groot verschil met De Brug,” zegt Van Duijn. In Aalsmeer-Oost waren het voornamelijk kinderen van kwekers. In Kudelstaart waren er doorgaans andere interesses. Een aanvaring is er nooit geweest en dat geldt trouwens ook voor de andere scholen waar ik later aan verbonden was.”

En toen zette u de verrassende stap naar het voortgezet onderwijs. “Ja, ik werkte toen bij de basisschool De Hoeksteen, werd opgebeld door de Westplas Mavo en kreeg toen de vraag of ik als onderwijzer naar het middelbaar onderwijs wilde overstappen. Ik heb er lang over nagedacht. Nu gaf ik er al Engelse les en toen er dus een vacature kwam voor Nederlands heb ik in 2014 de baan bij de Westplas geaccepteerd. In 2014 kon ik op de laatste dag een vaste aanstelling krijgen. Ik gaf er inmiddels ook al les in Nederlandse taal en ik ben toen gestopt op de Hoeksteen.”

Van Duijn merkt op dat het best bijzonder is als je gelijktijdig onderwijzer in het basisonderwijs bent als ook een functie hebt als leraar in het middelbaar onderwijs.

“Ik heb van beide erg genoten. In de zomer van 2019 ben ik met werken gestopt en sindsdien ben ik met pensioen.”

We spraken nog niet over uw twee zoons en de dochter die op andere fronten van zich deden spreken en nog al eens in de openbaarheid waren. Zoon Bart, met wie u nog twaalf jaar gelijktijdig op de Westplas Mavo werkzaam was, is daar nog steeds leraar. Zoon Robbert-Jan geboren in 1987 studeerde theologie en was enkele jaren wethouder van het CDA in de Aalsmeerse gemeenteraad. Hij bracht het inmiddels tot jongste burgemeester van Nederland in de gemeente Nieuwkoop. En dochter Marieke, geboren in 1980, stond bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen op de kieslijst van de PvdA. Dat moet in huize Van Duijn toch wel eens tot felle discussies hebben geleid.

“We stonden altijd open voor elkaars mening en we hadden, met respect voor elkaar, altijd goede gesprekken. Ja, er werd flink gediscussieerd. En natuurlijk zijn we trots op hen.”

U hebt uw vak met veel plezier uitgeoefend, zei u me. Zou u er in deze tijd ook weer voor kiezen? “Ja, maar dan wel voor het voortgezet onderwijs. Het voortgezet onderwijs brengt veel minder papieren rompslomp met zich mee. Ik voelde me daarin altijd wat vrijer. Wat het basisonderwijs betreft heb ik wel mooie herinneringen aan spontane uitingen van kinderen.”

Naast uw drukke leven vond u altijd tijd voor andersoortige bezigheden. Zo gaf u taallessen aan niet-Nederlanders  en zette u zich in voor de Voedselbank in Aalsmeer. Nu bent u gepensioneerd en naar Nieuwkoop verhuisd. “We vonden daar een gerieflijke woning en wonen er met veel plezier.”

Hoe brengt u nu de dagen door in een andere woonplaats? “O, ik heb al weer genoeg bezigheden. Ik geef ook weer taalles aan buitenlanders en doe nog ander vrijwilligerswerk. Als je wil is er altijd genoeg te doen op allerlei gebied. En ik ben bezig met het schrijven over mijn leven. Ik heb zo’n  afwisselend leven gehad en dat wil ik vastleggen voor mijn kinderen en kleinkinderen.”

Foto’s Arjen Vos en archief Bert van Duijn