De juf van toen: Jannie Hermanns-Woerden

Op de eerste zondag van 2022 hebben we weer een plek ingeruimd voor een juffrouw van toen. Om de lezerstip met het verzoek om ‘de liefste juf van de Jozefschool’ te interviewen; juf Woerden, konden we niet heen.

‘Er werd genoteerd hoevaak je naar de mis ging’

Door Leni Paul. Om met een wat oubollig gezegde te beginnen: ‘de tand des tijds knaagt aan ons allen, maar aan de een knaagt hij harder dan aan de ander.’ Wie binnenstapt in de knusse woning in de Spoorlaan denkt twee zestigers aan te treffen. Kwieke eigentijdse mensen heten ons welkom, klaar voor een gesprek over vroeger en nu. De vrouwelijke helft van het echtpaar staat daarbij centraal, want Jannie Hermanns-Woerden werkte vele jaren als onderwijzeres op de Jozefschool.

Uitzicht op gemeentelijk groen. Binnen in de woonkamer veel foto’s van kinderen, kleinkinderen en souvenirs van de vele reizen die er met de caravan werden gemaakt. Jannie Hermanns blijkt een gretig vertelster te zijn en ze ziet graag terug op haar jeugd die begon in Amstelhoek.

Bij de nonnen
“We hadden zes kinderen, groot katholiek gezin en gingen naar de Mariaschool, een meisjesschool bij de nonnen. Daarna doorliep ik de katholieke Mulo Thamerdal en ik had al jong in mijn hoofd dat ik onderwijzeres wilde worden. Mijn moeder was dat namelijk ook.”

Dus naar de toen nog geheten kweekschool? “Ja, inderdaad. Ik ben daarna toen vier jaar naar de katholieke kweekschool voor meisjes in Amersfoort gegaan waar ik intern verbleef.”

Streng? “Nou, dat viel mee. We mochten bijvoorbeeld ook naar danslessen. Het was een leuke tijd. Op 21-jarige leeftijd was ik klaar met de studie en ging op zoek naar een baan. Die vond ik al snel bij de Jozoefschool. Vermeij was hoofd van de school en verder had je in die tijd daar nog meester Hogenboom en Pagano Mirani.”

47 Leerlingen
Andere tijden waren het, bevestigt Jannie. “Er werd bijvoorbeeld genoteerd hoe vaak je naar de mis ging. Ik ben er in 1960 begonnen en kreeg een klas van 47 leerlingen.”

Jannie is duidelijk een vrouw die haar werkzame leven keurig heeft vastgelegd, we krijgen die ochtend in vergeelde schoolschriften onder meer alle namen van de genoemde 47 leerlingen te zien.

“In 1965 ben ik getrouwd met Karel Hermanns, afkomstig uit Bovenkerk. Er werd voor ons een groot feest in het parochiehuis georganiseerd. Of ik, getrouwd, kon blijven werken? Ja, dat kon. Geen probleem en ik ben tot mijn 66^e aan de Jozefschool verbonden gebleven. Maar toen ik in verwachting was en in 1970 inmiddels twee dochters, Carola en Marion had ben ik tijdelijk gestopt.“

Hilarisch
Dus huisvrouw geworden? “Ja, maar ik werd al snel gevraagd weer voor de klas te staan bij de Jenaschool. De jongste was toen twee jaar en mijn moeder paste op. Ik werd daar in 1970 invalster, daarna kwam ik weer terug bij de Jozefschool. Ik had mijn eigen kinderen in de klas en op avonden dat de rapporten werden besproken en de ouders op die avonden langs kwamen, kwam mijn man ook op dat spreekuur. Dat was wel hilarisch! Inmiddels hebben we ook kleinkinderen van 23 en 26 jaar en wonen ze niet te ver hier vandaan. Ik heb veel op ze gepast.”

Jannie heeft zich terdege voorbereid op ons gesprkek, heeft duidelijk een ijzersterk geheugen en zo horen we alle details over haar werkzaam leven. Stilzitten past duidelijk niet bij het echtpaar Hermanns. Naast een loopbaan als technicus bij Maarse en Kroon is Karel altijd een fervent sporter geweest en stortte hij zich van jongs af aan in het verenigingsleven. Dat Jannie zich na haar afscheid als onderwijzeres tot de huishoudelijke plichten zou beperken lag ook niet voor de hand.

Van onderwijs naar horeca
“Ik ben jarenlang bij families met kinderen in dienst geweest. Beide ouders werkten en ik zorgde dan voor de kinderen. En van 1993 tot 2002 ben ik gaan doen wat me altijd wel leuk leek, ik ben de horeca ingegaan. Bij Perry Sport in Amstelveen ben ik in de keuken gaan staan, heb er menu’s gemaakt en heb het altijd een heel leuke tijd gevonden.”

U beiden is uw leeftijd niet aan te zien. Wat houdt u zo jeugdig? “We zijn altijd bezig. Voor de coronatijd gingen we er heel vaak met de caravan op uit en we fietsen ook graag. En we houden allebei van spelletjes doen, we puzzelen, scrabbelen, spelen rummycub, lezen veel, nee, we vervelen ons nooit. Karel is ook een echte klusser, die  is nu bezig bij onze kleinzoon die een huis heeft gekocht.”

Nooit Aalsmeerders
Het echtpaar woont sinds 1968 in de Spoorlaan. “Heerlijk wonen we hier. Maar we zijn ons nooit Aalsmeerders gaan voelen, hoewel de omgeving ons echt wel aanstaat en we goede relaties met de mensen om ons heen hebben. Maar echte Aalsmeerders, nee.”

Zou u nu nog voor de klas willen staan? “Nou, dan denk ik wel dat ik eerst een cursus zou moeten doen. Er is zoveel veranderd. En ik hoor ook wel van de vele administratie die er is bijgekomen. En ik begrijp van mijn kleinkinderen dat ze dikwijls in een week wel vijf verschillende leerkrachten hebben. Dan kun je toch geen band opbouwen met de leerlingen. Nee, ik heb een mooie tijd gehad en daar kijk ik met plezier op terug.