Hoe is het nu met… Jan Man?

De 71-jarige Jan Man groeide op in een Aalsmeers kwekersgezin en beëindigde zijn werkzaam leven als directeur van een internationaal bedrijf met wereldwijde vestigingen. Hij woont nu al weer vele jaren met zijn vrouw in een gerieflijke woning aan de Meerlandenweg in de gemeente Amstelveen en kijkt graag met ons terug op zijn leven en op de tuinbouwgeschiedenis van Aalsmeer. Het woord verveling kent hij niet, zo blijkt uit dit gesprek.

Tegenwoordig spreken we vaak van pensionado’s, vroeger was men met pensioen of trok men van Drees’. Wij spreken hier liever van twee enthousiaste oud-Aalsmeerders in ruste. Hoewel dit laatste woord eigenlijk niet van toepassing is, want het echtpaar Man verveelt zich geen moment.

Het gesprek vindt plaats in de smaakvol ingerichte woning aan de landelijke Meerlandenweg (“Wij zij nu Amstelveners…”) Veel bloeiende planten in de vensterbank en mooie fleurige schilderijen aan de wand, waarvoor echtgenote Marianne verantwoordelijk is.

We beginnen met terugzien, naar vader en ooms van de vlot vertellende Jan Man, kleinzoon van de gelijknamige stichter van het bedrijf Gebroeders Man.

“Er waren vijf broers, Dirk, Gerrit, Piet, Coop en Klaas Man waarbij Dirk altijd min of meer de leiding heeft gehad. Opa kwam uit de Beemster en ze waren eigenlijk toen ze naar Aalsmeer kwamen, emigranten. Ze  gingen wonen op het toen nog bestaande Molenpad en hun eerste kasje stond op de plek waar nu het gemeentehuis staat.”

Pientere Fries
Kennelijk werd er goed geboerd want in 1905 kon opa Jan met zijn vijf broers starten met hun bedrijf op de Oosteinderweg waar ze tot 1977 hebben gezeten. Jan Man verhaalt over het al voor de Tweede Wereldoorlog binnenkomen binnen het bedrijf van Jan Atema, een pientere Friese jongeman met ambities die met nieuwe ideeën en elan de firma Man wist op te stuwen in de vaart der (tuinbouw)volkeren.

Het werd vanaf die tijd de handelskwekerij Gebroeders Man en dat bleef het tot in 1999 toen het samenging met het bedrijf van de Weduwe P. Eveleens en Zoon.

‘Zo leer je het vak’
“Ik was elf toen mijn vader me vroeg wat mijn eventuele plannen voor de toekomst waren. Mijn antwoord: ik wil wel de tuinbouw in. We kweekten in die tijd Hortensia, Cyclamen, Geraniums en seringen en dat handwerk leek me wel leuk. Dat is goed, zei pa, dan ga jij ’s avonds maar onze Cyclamenkassen in, zo leer je het vak.”

“Het werd dus praktijk in de kas en na de lagere school volgde automatisch de Rijksmiddelbare Tuinbouwschool. Vanaf het begin heeft de handel me ook getrokken en dan is het nuttig om je talen te spreken. Na de militaire dienst in 1968 ben ik eind 1969 samen met Marianne, die ik toen al kende, stage gaan lopen op een kwekerij in de Isère in Frankrijk. Ook in Duitsland en in Canada hebben we gewerkt en in 1972 zijn Marianne en ik getrouwd.”

Van jongs af aan bleek de jonge Jan over bestuurlijke kwaliteiten te beschikken. Zo maakte hij al snel deel uit van het bestuur van de Aalsmeerse Tuinbouwjongeren, was hij negentien jaar bestuurslid  van de Vaktentoonstelling en fungeerde hij twintig jaar als VKC-keurmeester van de bloeiende potplanten. Buiten het vakgebied was hij lange tijd voorzitter van de ouderraas van de Basisschool Samen Eén.

Turbulente tijden
Door de jaren heen maakte Jan Man veel veranderingen mee, zowel in de branche als in eigen bedrijf. Er vonden fusies van Aalsmeerse bedrijven plaats die men veel jaren eerder als onvoorstelbaar zou hebben geacht. De firma Man fuseerde in 1999 met de concurrent firma Wed.P. Eveleens, en werd Florema.

“De naam verwees naar Royal Eveleens, naar Gebroeders Man en Flor komt van bloem. In 2005 was de liefde voorbij en in 2008 kwam de zaak in handen van Beekenkamp uit het Westland en ging deze verder als Beekenkamp Plants.”

Er waren al in de gebroeders Man-periode vestigingen ontstaan in Zuid-Amerika zoals in Brazilië en in Afrikaanse gebieden zoals Zimbabwe, Kenia en Uganda. Nu reizen Jan en zijn vrouw Marianne graag privé naar verre landen. Jan Man volgt de ontwikkelingen in de tuinbouw nu van verre en wil nog wel kwijt dat de tijd van Aalsmeer als wereldtuinbouwcentrum echt tot het verleden behoort.

“De glorie verdween, we zijn echt niet meer het wereldwijd bekende centrum van weleer.”

Water geven en bemesten
Op de vraag of hij nog steeds iets met de tuinbouw heeft, antwoordt Jan Man:” Ik houd mijn eigen tuin bij en heb nog een fijne kas hier op het flinke stuk grond waarin ik lekker bezig kan zijn. Alle bestuursfuncties heb ik afgestoten. Nu tennis en golf ik twee keer per week. En ook werk ik sinds 2011 eens per week als vrijwilliger op de Historische Tuin. Wat ik daar doe? Ik ben verantwoordelijk voor het water geven en bemesten van de planten in de kassen en het herkennen van ziekten en plagen in die kassen. Het is ook gezellig en onder het koffie drinken wordt er veel gelachen.”

Tekst Leni Paul, foto’s Jaap Maars

(advertentie)

10 reacties

  1. Hallo Lenie
    Oude buurvrouw aan de Stommeerkade waar je met Michel al of niet legaal een paradijsje bewoonden.
    Ik was dat jongetje war het pad tussen de kassen gebruikte om te leren fietsen en de eerste verkenning van de omgeving waar ik geboren was.
    Wat ik nog weet dat je op deveiling de export van kwekers en export langs een loket moesten voor papier wwrk. Michel was Orchideeen expert bij ik dacht Barendsen.
    Veel contact hadden we niet. Jij was toch wel 10 rot 15 jaar ouder. Na het overlijden van mijn opa Gerrit Man zag de heer Arema zijn kans schoon en kkeeg mijn vader ontslag en wel op staande voet.
    Jan van Gerrit en Arie van Klaas waren de oudsten van de aanstormende jeugd. Mijn vader Jan waa waarschijnlijk de degene die aan de poteb nan de zetel van Atema zaagde.
    Na het ontploffen van de bom waser geen zak met geld of enige compensatie voor vele jaren opbouwen van de Firm Gebr. Man. Als 12 jatige was ik 6 weken iedere grote vakantie Cyclamen zaadjes aan het leggen. 10 cent voor een kistje met 252 zaadjes.
    Als er dan rond de 100 gulden pwr week in je loobzakjw zat had je geld. De Cyclamen werden Kerststerren en de Riegwr Begonia en Rhapsodie Saintpaulias heb ik nog meegemaakt. Die contacten kwamen voral uit de koker van mijn vader diw door zijn tewrkstelling tijdens de oorlog goed Duits geleerd en zijn school Duits van de RMTS in praktijk bracht.
    Lang verhaal iets sneller. Bij een vriend, die hij uit de oorlog kende, wilde hem wel helpen en had behoefte aan wat anders en zo ontstond HuMaCO. Ook daar ging het na 5 jaar opbouwvan stekproduxie van Begonias en Saintpaulias weer mis in de Directie. Dit was wel een BV en was er wel een zak met geld. Bedragen zijn mij onthouden, maar met de winst van de woning in Sassenheim waarvan de waarde verdubbeld was verhuisden we naar Lisse. LIMAPLANT was geboren en nu met mijn vader en ondergetekende.
    Dezelfde weg werd gevolgd.
    Begonias en Saintpaulias. Het werd wel druk op de markt.
    Door contact met Wageningen kwamen regelmatig nieuwe soorten ter beschikking. Maar zaten geen verbeteringen of hoogvliegwrs tussen. Toen Wageningwn stopte met de veredeling werd de nog lopende resultaten voor geinteresserden ter beschikking gesteld. Een paar kratjes met baby Begonias.
    Ikzelf had er weinig vertrouwen in, want ik hat al meer probeersels uit Wageningen de prullenbak in zien gaan. Er zt er alleen 1 tussen die heel anders was. En dat was onze redding. Door de energie crisis lag de hele sector plar. Giga gas prijzen en lage prijzen.
    Rosalie was haar naam en was duidelihk een andere verschijning in Begonialand.
    We hadden besloten geen stek te gaan verkopen en volledig op bloeiende productie voor de veiling te gaan.
    Hoe het verder ging staat in mijn boek, waarvan ik de eerste 18 A4rjes na zijn overleiden op zijn PC vond met de titel De Geschiedenis Van De Gebroeders Man. Dat stopte toen wij daar afscgeid namen. Ik heb het aangevuld tot 2015 en ben nog niet klaar.
    Jouw artiekel Hoe is het met Jan Man was niet mijn vader, maar Jan van Piet. Iets ouder dan ik.
    Groeten van Hans Man.

  2. T’ is nu 45 jaar geleden, toen ik ob der bedrijven Noorddamer Weg , Hornweg, Maschineweg bij Gebr. Man als een 20-jarige jochie bij hun 1 jaar mocht werken.
    Het was een super-tijd.
    Ik heb daar veel geleert.
    Jan, beste wensen

  3. Ik heb je site even gelezen. Al weer lang geleden allemaal.
    Groeten van Albert van bergen uit Paterswolde.

  4. Leuk stukje met name ook over de geschiedenis en wat leuk dat je in je kasje bij jullie huis toch nog aan het hobby kweken bent. Het gaat jullie goed groetjes Karin

  5. Prachtig artikel, Jan, en dat heeft Leni Paul weer heel mooi gedaan….!
    Op de sportschool horen je sportmaatjes Mart en ik altijd wel interessante of komische dingen uit jouw mond bij de koffie en het kaarten…..maar dit verhaal over jouw leven maakt het plaatje compleet!

  6. Zo kom nog eens wat te weet over een goede vriend! Prachtig stukje Jan en lekker blijven genieten hoor samen met je Marian????

  7. Zo kom ik eens wat meer te weten. Moeten we het de volgende bijeenkomst maar eens over hebben ????????????

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *




banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
adv flower art 1
historische tuin
adv NOA tekst
adv wapen v aalsmeer klein
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
adv flower art 1
historische tuin
adv NOA tekst
adv wapen v aalsmeer klein