De juf van toen: Minke de Vries-Hania

Ze leerden je liefde voor lezen. Lieten je zien hoe je moest rekenen met breuken en vertelden hoe de Napoleon de slag bij Waterloo verloor. In het zevende deel van onze serie over de juf of meester van toen spreken we met Minke de Vries-Hania, kleuterjuf op De Zonnebloem en De Buitelaars.

‘Je moest het allemaal zelf bedenken’

Door Leni Paul. Volledig bevoegd, in het bezit van de onderwijsakte en toch kiezen voor het kleuteronderwijs, het is niet alledaags. Het was de keuze van Minke de Vries-Hania die met genoegen op haar werkzaam leven terugkijkt.

Een zorgvuldig en met veel smaak ingericht ruim appartement aan het Poldermeesterplein. Aan de wanden veel kunstzinnige uitingen van de kwieke 90-jarige bewoonster die zegt met veel plezier naar dit deel van Aalsmeer te zijn verhuisd.

De tand des tijds knaagt aan ons allen, maar aan de een knabbelt hij toch wat sneller dan aan de ander. Minke de Vries staat nog opgewekt en fris in het leven en men ziet haar de leeftijd niet aan. Ze werd geboren in Zuilen, was enig kind en ontmoette in 1947 in een zomerkamp van de AJC, de socialistische jeugdbeweging,  haar echtgenoot, de Aalsmeerder Ab de Vries.

“We waren allebei dansleiders. Mijn leven lang ben ik blijven volksdansen. Ja, ik dans nog wekelijks, maar corona heeft tot nu toe een en ander helaas stilgelegd.”

Minke volgde na de Mulo de kweekschool in Utrecht. “Het was een opleidingsschool voor kleuterleidsters en je deed er gelijktijdig ook praktijklessen. Later, tijdens mijn werkzaam leven in Aalsmeer, heb ik de akte van volledige bevoegdheid behaald en zo ik dus ook les geven op lagere scholen.”

“Waarom ik koos voor het onderwijs? Ik zag zelf na de Mulo wel iets in het vak van verpleegkundige. Ik wilde ook wel naar de balletschool. Maar ik was nogal klein en tenger en mijn vader raadde me dat af. Dat is niks voor jou. En ja, het was nog de tijd dat je luisterde naar je ouders. Dus het werd het onderwijs. Mijn moeder was secretaris bij het landelijk Volksonderwijs.”

Kleuterschool De Zonnebloem (jaar onbekend)

Haar huwelijk bracht haar in Aalsmeer. Ook toen heerste woningnood en het jonge echtpaar trok in bij de ouders van de bruidegom in de bepaald niet ruime woning in de Cyclamenstraat.

“Via de gemeente kon ik al snel als invalster aan de slag. In 1963 kreeg ik ook via de gemeente een vaste baan bij kleuterschool De Zonnebloem. Het was een gemeentelijke openbare school met drie klassen. De school was gevestigd in de Hortensialaan tegen het vroegere Maarse & Kroonterrein aan. Ik kwam er in 1963 en toen in 1980 het hoofd van de De Buitelaars An Palmen, daar wegging werd ik daar het hoofd.”

De Zonnebloem (1970)

Hoe kijkt ze terug op haar tijd in het onderwijs? Was ze een strenge juf? “Nee, ik was niet streng, maar wel consequent. Het was het begin van het tijdperk waarin veranderingen in het onderwijs zich aankondigden. In 1975 werd Adri Baijens als onderwijskundig medewerker bij de gemeente benoemd. Hij kwam in de plaats van de gemeentelijke inspecteur die niet alleen voor Aalsmeer, maar ook voor de gemeente Haarlemmermeer had gewerkt. In beide gemeenten hadden de openbare scholen kenbaar gemaakt behoefte te hebben aan ondersteuning bij hun dagelijks werk in het onderwijs in plaats van een ambtelijke toezichthouder. Ook de bijzondere scholen hadden die wens en zo ontstond er in Aalsmeer een samenwerkingsverband tussen het gemeentebestuur, de openbare scholen en de besturen van het bijzonder onderwijs. Ik herinner me dat we managementcursussen moesten gaan volgen. Interessant. Vernieuwing van het onderwijs zogezegd. Kinderen bijvoorbeeld zicht op kunst geven. En dat was allemaal onder schooltijd.”

Om gezondheidsredenen werd Minke op haar 56e afgekeurd voor het onderwijs. “Ik ben nog wel eens gaan invallen op de openbare school hier in Oost en ik had ook bij de begeleidingsdienst kunnen gaan werken, maar de artsen raadden me dat toch af.”

De Zonnebloem begin jaren 70

Minke heeft zich naast haar taak in het onderwijs ook altijd bestuurlijk bezig gehouden op divers gebied. Zo was ze lid van de VAC, de Vrouwen Advies Commissie, thans Vrijwilligers Advies Commissie geheten. Ze hield zich tien jaar bezig met de telefoondienst van  het plaatselijke Rode Kruis en ook is ze in het bezit van de Willem Dreesmedaille vanwege 65 jaar lidmaatschap van de PvdA.

Bij  haar sloeg na de pensionering de grote verveling niet toe. “O, nee, ik ben al tientallen jaren bezig met diverse kunsttechnieken. Al 30 jaar geleden zijn Ab en ik in contact gekomen met kunstenaar Leo Musch die in de Cevennen in Frankrijk lessen en cursussen gaf in creatief denken en het zicht op kunst. Ab en ik zijn daar toen iedere zomer een tijd naar toegegaan en dat heeft ons leven veranderd.”

De Buitelaars (jaar onbekend)

Aan de prachtige objecten en de diverse technieken op kunstgebied zouden we dankzij het enthousiaste relaas van de bevlogen Minke de Vries een uitgebreid artikel kunnen wijden, maar in deze serie dient het onderwijs centraal te staan.

Met twee dochters, vier kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen hoort ze ongetwijfeld voldoende over de stand van zaken in het huidige onderwijs. “Ja, en dan zeg  ik, het is nu allemaal volkomen anders. Afgezien van het nu in coronatijd werken met de computer zijn de kinderen veel zelfstandiger, Als ik dan hoor dat een jongen van negen een presentatie over Indonesië moet houden dan denk ik, dat was toch vroeger onvoorstelbaar. Ze zijn veel vroeger volwassen.”

Wat heeft haar altijd in het onderwijs zo aangetrokken?

“Het inventief kunnen werken. In het kleuteronderwijs waren nauwelijks lesboeken, je moest het allemaal zelf bedenken. Inventief en creatief zijn. Of ik nu weer voor een loopbaan in het onderwijs zou kiezen? Nee, ik zou toch, zoals ik als kind wilde, in de verpleging gaan. En dan bijvoorbeeld in de verzorging van kinderen met een beperking.”

Heeft ze nog wel eens contact met oud-leerlingen en wat was terugkijkend een hoogtepunt in haar loopbaan?

“Ik heb nog contact met twee jongemannen, toevallig allebei fysiotherapeut geworden. Een specifiek hoogtepunt? Schrijf maar dat ik altijd met veel plezier naar mijn werk ben gegaan.”

Foto’s Jaap Maars en privé archief Minke de Vries, zie de foto’s ook in de gallery onder de advertentie van Eveleens makelaars

Eerder in deze serie:
Lisette Visser-Moleman
Bert van Duijn
Andre Mosselman
Wil Jore-Spaargaren
Hélène Homan
Han Jongkind

Tips voor deze rubriek? Mail de redactie: info@aalsmeervandaag.nl

 

3 reacties

  1. Beste Minke, ik ben Henny Geurts de zoon van Johannes Martinus Geurts en Janke van der Pas. Ik werk op dit moment aan een stamboom van mijn oma Antonia van der Pas-Hania. Ik ben op zoek naar informatie over jouw ouders en eventuele andere Hania,s. Van je vader heb ik zijn geboortedatum en jaar, maar geen trouwdatum. Van je moeder kan ik nog niets vinden, maar daar weet jij vast wel alles van.

    Wil je mij terug mailen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *





banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel
banner_martinez
adv desiree klein
mjk-advies
LJ-de-Vries
S4H
flower art museum
historische tuin
adv-Toneel