De meester van Toen: Rob van Dort

Ze leerden je liefde voor lezen. Lieten je zien hoe je moest rekenen met breuken en vertelden hoe de Napoleon de slag bij Waterloo verloor. In het 23e deel van onze serie over de juf of meester van toen spreken we met Rob van Dort, onder meer oud gymnastiekleraar op diverse scholen in Aalsmeer en Kudelstaart en informaticaleraar op de Groenstrook.

‘Er worden in de huidige tijd te weinig faciliteiten geboden om het onderwijs in te gaan’

Door  Leni Paul. Het waren heerlijke weken voor de sportliefhebbers en we waren dan ook niet verbaasd toen, op bezoek voor een interview met oud-gymnastiekleraar Rob van Dort, ons gesprek op verzoek even werd onderbroken om op TV de prestaties in Tokio van ‘onze sporters’te bekijken. “Prachtig, hè, ”aldus de enthousiaste Van Dort die ons op technische sportdetails wijst bij de verrichtingen van Sifan Hassan.

Van Dort werd geboren in Tilburg, De ‘zachte G’ wordt deze middag niet gehoord. Geen wonder, want op de leeftijd van negen maanden verhuisde Rob met het gezin Van Dort naar Amsterdam waar hij opgroeide in de Lepelstraat en in hartje Amsterdam de lagere school doorliep. “Mijn vader was coupeur, sneed zoals je dat noemt, pakken en gaf ook les aan de Rotterdamse snijschool.”

En jij wilde ook dat vak in? “Nee, ik heb een drie jaar oudere broer, dan wil je die wel volgen en ik ging evenals mijn broer naar de Ulo en daarna naar de gemeentelijke kweekschool voor onderwijzers. Gymnastiek trok mij van jongs af aan en ik wilde wel gymnastiekleraar worden. Ik was al lid van een korfbalclub, speelde toen ik twintig was in het nationale jeugdteam. Ik heb er ook mijn vrouw leren kennen, zij heeft nog interlandwedstrijden gespeeld.”

Vrije woensdagmiddag
Sinds 1972 was je zoals je zegt bevoegd gymnastiekleraar en kon je solliciteren. “De eerste baan werd Aalsmeer waar een vakleraar lichamelijke opvoeding werd gevraagd. Ik kon ook kiezen voor Zaandam en Diemen, maar Aalsmeer bood ook een huis aan. Er waren in die tijd ook leerkrachten tekort en er werden volop faciliteiten geboden zoals bijvoorbeeld een huis. Kijkend naar de huidige tijd met een tekort aan leraren zou er nu zoveel meer moeten worden geboden om het grote tekort op te lossen. Geef ze niet een hoger salaris, dat is inmiddels al aardig opgetrokken, maar biedt faciliteiten zoals woonruimte, geen normjaartaak meer, gewoon een vrije woensdagmiddag, gewoon om vier uur naar huis en behoud van vakantiedagen. Dat zal velen aanspreken.”

Boeren in de polder
Dat is een hartstochtelijke strijdbaar klinkende oproep. Nooit gedacht, ik ga de politiek in? “Nee, echt niet. Ik heb veel gedaan, maar politiek vind ik niet leuk. Ik kwam dus naar Aalsmeer waar na een half jaar een huis voor ons was. Een maand lang ging ik op het brommertje elke dag van Amsterdam naar Aalsmeer, Ik wist van Aalsmeer niet zo veel af. Je bent een jong Amsterdammertje hè, en dan denk je al gauw, Aalsmeer, ver weg, daar wonen de boeren in de polder.”

Van Dort gaf les aan de vijfde en zesde klassen van diverse Aalsmeerse basisscholen, zoals De Brug, OBS in Oost, Jac. P. Thijsseschool en Antoniusschool  en ging wonen in de Fuutlaan. In 1979 werd het huis in Geerland gekocht en betrokken. Een mooi ingerichte woning waar ons gesprek in de aangebouwde serre wordt gehouden. De ruimte, grenzend aan de fraaie tuin geeft een mediterraan gevoel en ook in de winter is het hier goed toeven, zegt de gastheer.

Informatica
Terugkijkend zegt Van Dort dat hij en zijn echtgenote (de laatste werkte in de plantenveredeling) snel waren ingeburgerd in hun nieuwe woonplaats. “Op een gegeven moment zei Peter Bom, gymnastiekleraar en adjunct-directeur bij de tuinbouwschool mij dat daar iemand werd gezocht om een aantal uren les te geven. Ik kon daar komen op voorwaarde dat ik ook wiskundelessen zou gaan geven. Ik ben toen wiskunde gaan studeren, gaf dus gymnastiek en wiskunde. En toch ben ik, met de akte wiskunde op zak, na zo’n vijftien jaar gestopt met  het geven van wiskundelessen.”

Waarom? “De computer deed rond 1990 zijn intrede. We kregen van het ministerie het zogenaamde Nimbusproject voor de landbouw en men vond dat er iemand moest komen die zich zou gaan bezig houden met al die nieuwe manieren van les geven. Ik werd daarvoor gevraagd. Pionieren met de computer. Er kwamen twaalf apparaten in de school te staan en twee uur per week kregen kinderen informaticales. Er werd begonnen met tweedehands computers. Zo ging dat in het begin. Ik gaf dus tussen 1990 en 1999 gymnastiek en informatica.”

16.000 Leerlingen
Bestuurlijk veranderde er in 1999 ook van alles, zegt Van Dort. “We kregen het Wellant College met zo’n zevenentwintig vestigingen in West-Nederland. In totaal waren er inmiddels 16.000 leerlingen en 1400 leerkrachten en naast mijn overige lessen kreeg ik de taak van ICT onderwijskundig coördinator. In 1999 kwam deze grote organisatie tot stand, het werd groter, professioneler en er kwam een ondernemingsraad. De OR zat bij de Centrale Dienst in Woerden en later in Houten. Het College van Bestuur gaf leiding aan alle zevenentwintig vestigingen van het Wellant College. In 2002 werd ik voor drie dagen per week gekozen in de OR-raad in Houten en ging nog twee dagen informaticales geven in Aalsmeer.”

Eyeopener
Gymnnastieklessen geven leken me ver weg in die tijd. Ik krijg de indruk dat je meer ambtenaar werd dan de leraar die de verrichtingen op de brug met dubbele leggers aanschouwelijk moest maken. “Dat klopt. Want in 2000 ben ik met de gymles gestopt en gaf ik alleen nog informatica. Ik kreeg als secretaris van die OR veel te maken met bestuurlijke processen in de overkoepelende organisatie en stond minder met mijn benen in het onderwijs. Maar het was wel een eyeopener. Ik heb de functie van secretaris tien jaar uitgeoefend tot ik met pensioen ging.

Terugkijkend, hoe zie je je loopbaan in  het onderwijs? Op deze vraag barst Van Dort enthousiast los. Er volgt een gedetailleerd verslag van uitjes met de leerlingen. “Ik denk aan de slotreizen na de examens. Deze reizen naar België en Luxemburg vormden echt het hoogtepunt voor de examenleerlingen. Ze konden kiezen uit de Bungalowreis waarvoor de meeste animo was en de kampeerreis die onder mijn leiding stond.”

Kampeerreizen
Van Dort schetst euforisch een beeld van met name de kampeerreis die gemaakt werd in een oude bus met graffiti van de Oldtimerclub Nederland, een verblijf in kleine tentjes met activiteiten als klimmen, abseilen, kayakken, tokkelen, zelf koken en aanverwante bezigheden. “De kampeerreizen vielen onder mijn hoede, ik heb ze ongeveer twintig jaar georganiseerd. Beide reizen vormden voor de leerlingen een geweldige afsluiting van hun tijd op de Groenstrook.”

“In het onderwijs werken is hartstikke leuk,“ zegt Van Dort maar ik wilde niet mijn hele loopbaan alleen maar lesgeven. Let wel, veel collega’s zijn met het blijven lesgeven heel gelukkig geworden.”

En na het ingaan van het pensioen kwam er niet de grote leegte achter die  spreekwoordelijke Geraniums? “Nee,ik doe nog steeds veel aan sport, dat heb ik mijn leven lang gedaan. Ik heb eerst twintig jaar gekorfbald, heb twintig jaar gesport bij Tennisvereniging Kudelstaart. Ik golf nog wekelijks met mijn vrouw en we zijn sinds enkele jaren opa en oma van Sven en Lars.”

De bekende slotvraag. “Of ik in deze tijd nog het onderwijs in zou gaan? Nee. Het lijkt me minder aantrekkelijk dan vijftig jaar geleden. Alhoewel ik gymnastiek nog steeds een heerlijk vak vind. Nee, ik had een mooie tijd in het onderwijs. Maar ook nu zijn mijn dagen nog vol.