De meester van toen: Stef Holling

Vandaag is Stef Holling de 30e kandidaat in onze serie ‘de onderwijzer van toen’. Holling is met name bekend als voormalig meester en directeur van de Jozefschool waaraan hij 42 jaar verbonden was.

Van kroontjespen naar digibord

Door Leni Paul. Bij het woord ‘gepensioneerde’ was je in het verleden al snel geneigd een beeld te krijgen van een persoon die kalmpjes de krant uit de bus haalt en wat kleine klusjes verricht, wellicht afgewisseld met een kaartje leggen met oude vrienden. Fout, die omschrijving. In onze serie gesprekken met oud-onderwijzers en onderwijzerts treffen we meer en meer actieve burgers aan met wie het vaak moeilijk valt een afspraak te maken.

Een van hen die we onder het kopje ’Bezige Bijen’ zouden kunnen plaatsen is Stef Holling. De 75-jarige Kudelstaarter uit de St.Jansstraat heeft een volle agenda en voor ons gesprek moet even in het afsprakenboek een plaatsje worden gezocht.

Gegijzeld
Holling werd geboren in een Amsterdams gezin met drie zussen. Toen hij in de derde klas op achtjarige leeftijd van de Katholieke Broederschool een wat hij noemt  ‘heel aardige onderwijzer’ trof zou deze hem tot zijn latere beroepskeuze hebben geleid. “Eerst naar de Mulo, daarna de katholieke kweekschool waarna ik direct een baan kon krijgen bij de Jozefschool in Aalsmeer. (Lachend) Ik werd gegijzeld door het hoofd van de school, meester Vermeij. Dus naar Aalsmeer waar ik in de kost kwam bij juffrouw Schaper in de Begoniastraat. Het was de tijd van Pater Houtsma, meester Pagano Mirani en ik waren al snel ingeburgerd. Er kwam een koor, het Aqri-koor en ik werd gevraagd als dirigent. Echt lang gebleven ben ik er niet.”

Inktpotjes
Holling zegt altijd wel een bezige bij te zijn geweest. “Zo had ik op woensdagmiddag bijvoorbeeld een club voor kinderen waar ze konden knutselen. Het beviel me goed in Aalsmeer, dat bewijst ook wel het feit dat ik mijn gehele loopbaan op de Jozefschool ben gebleven.” Door de jaren heen heeft Holling veel zien veranderen. “Ik begon in de periode van de kroontjespen en inktpotjes, maar veel nieuwe ontwikkelingen heb ik ook nog wel meegemaakt. Zo was ik bijvoorbeeld de eerste op school die met het digitale bord ging werken.”

Holling laat weten ook aan interne begeleiding te hebben gedaan en ICT-er te zijn geweest. Na het vertrek van het hoofd van de school, meester Vermey, ben ik die opgevolgd en ik ben er tot mijn pensioen gebleven. Inmiddels was ik met een Amsterdams meisje getrouwd dat ik op de hobbyclub had ontmoet. En na vijf jaar in een appartement in de Geraniumstraat en achtereenvolgens in de Fuutlaan en de Schweitzerstraat te hebben gewoond wonen we nu al weer twintig jaar in Kudelstaart.”

Buddy
U verhuisde veel, in uw werkkring bleef u trouw aan uw eerste baan. In totaal 42 Jaar was u aan de Jozefschool verbonden. “Ja, 42 jaar binnen één school is best uitzonderlijk. Op de leeftijd van 67 en twee maanden ben ik gestopt met mijn baan. Ik deed al zeventien jaar veel aan vrijwilligerswerk en daar ben ik me toen nog meer mee gaan bezighouden. Ik werd een soort buddy, ging wandelen met mensen, hielp ze in de badkamer. Ik heb die mensen nooit patiënten genoemd, maar cliënten.”

Gambia
Met enthousiasme vertelt hij uitgebreid over de stichting die hij in Gambia heeft opgezet. “Mijn vrouw en ik hebben vele jaren geleden Gambia bezocht en we ontmoetten daar een Nigeriaanse dokter die zich inzette voor de arme bevolking daar. We werden getroffen door de armoede. We zijn ons toen vanaf het begin, in 2005,  gaan inzetten voor de bevolking en hebben een stichting opgezet. We bleven in contact met die dokter, hebben gelden ingezameld, en er is een school gekomen waaraan ik zelf nog heb les gegeven. Ook kwamen er busjes waarmee het vervoer verbeterde. In Aalsmeer is onze Stichting bekend geworden en kregen we steun van de OSA, Ontwikkelingssamenwerking Aalsmeer.”

Taalklas
U hebt het, zo begrijp ik, ook na uw pensioen, geen moeite de dagen te vullen. “Mijn vrouw is veel bij de kleinkinderen. Een dochter woont met haar gezin in Uithoorn, de andere in Leiden. En ik hou me nog op divers gebied bezig met allerlei zaken. Ik werk sinds twee jaar op de Taalschool in Amstelveen waar ik veel kinderen van vluchtelingen in de leeftijd van vier tot twaalf de eerste beginselen van onze taal tracht bij te brengen. Heerlijk om te doen. In een periode van 40 weken moeten ze de taal enigszins kunnen beheersen, woorden kennen en zinnen vormen. Daarnaast ondersteun ik de leerkrachten. Nee, niet in die zin dat ik daar een functie als onderwijzer heb en ik heb ook niet de verantwoordelijkheid meer. Drie keer in de week ben ik bezig met de taalklas bezig.“

Zijn lijstje van ‘functies’ blijkt nog langer. “Ik lees buitenlandse kinderen voor in de zogenaamde Voorleesexpress. Omgaan met mensen, hen onderrichten, ik doe niets liever. Ik ben in hart en ziel een onderwijzer en die diverse functies die ik vrijwillig op me heb genomen, die liggen me goed. Dingen die je leuk vindt, die moet je blijven doen en ik ga nu eenmaal graag met mensen om.”

Foto’s Jaap Maars en privé-archief Stef Holling

Eerder in deze serie:
Lisette Visser-Moleman
Bert van Duijn
Andre Mosselman
Wil Jore-Spaargaren
Hélène Homan
Han Jongkind
Minke de Vries-Hania
Anke Spaargaren-Meester
Robert van Unen
Johan en Erna Knoop
Peter Rodenburg
Fietje van Buuren-Heil
Dick Gaijkema
Elly van den Berg-Smit
Wim den Boef
Nelleke Kraaij-Boertien 
Jan van Veen
Janny Oosterloo 
Casper de Goede
Marijke Brussaard
Peter Bom
Carla Steensma-Drost
Rob van Dort
Tineke Niesing
Rein Niesing
Leendert Hissink
Ans Koster-Paauw
Marian Vrolijk-Leen
Margré Kaslander Buis

Tips voor deze rubriek? Mail de redactie: info@aalsmeervandaag.nl