De juf van toen: Ellen den Boef-Keessen

Door Leni Paul. Een mistroostig stemmende vroege woensdagmorgen met dikke mist die huizen en akkers bedekt. De neerslachtigheid verdwijnt onmiddellijk als we binnenstappen bij het echtpaar Wim en Ellen den Boef in de knusse woning aan de Copernicusstraat in Kudelstaart. Portretteerden we afgelopen zomer Wim als oud-onderwijzer, dit keer is er het vraaggesprek met echtgenote Ellen, evenals haar man haar leven lang in het onderwijs.

‘Ik kom uit een sportieve familie’

Zowel Wim als Ellen zijn geboren en getogen Aalsmeerders. Vraag aan Ellen(62): Altijd het onderwijs in gewild? “Nou nee, ik wist niet zo goed wat ik wilde. Ben naar het Snellius gegaan, naar VWO. Maar in de derde ging dat niet zo goed, dus ik ging naar 3 Havo met het wiskundepakket. Ik wilde naar de de sportacademie maar had daar niet het goede vakkenpakket voor en ging na mijn diploma naar de Pedagogische Academie in Haarlem. Er gingen veel bekenden van me heen en ik dus ook. ‘s Zomers op mijn brommertje en ‘s winters met de bus. In 1981 behaalde ik mijn diploma.”

En al snel een baan? “Nou nee, want in de jaren ’80 was er een overschot aan onderwijzers. Van de zijde van de regering waren er in het kader van de WPO, Werkgelegenheid Projecten Onderwijs, op 1 augustus 1985 andere regels vastgesteld. Een regeling om leerkrachten voor het onderwijs te behouden. Nu was er toevallig wel, door ziekte van Jan van Veen een plaatsje vrij op de openbare lagere school in Kudelstaart en daar kon ik terecht. Ook Wim, later mijn echtgenoot, was daar en we zijn toen gaan samenwonen. Tot 1987 ben ik op de school in Kudelstaart blijven les geven tot er een vacature kwam op de school Samen Een op dorp. Daar ben ik toen naar toe gegaan en er tot mijn pensioen gebleven.”

Terugkijkend: ”Een heerlijke tijd. Ik begon er met de kleuterklas, 38 kinderen in één klas, leerlingen vooral vanuit het dorp en de buurt maar zelfs ook van de Aalsmeerderdijk en de Oosteinderweg.”

Klaar met kleuters
En jij ‘beheerde’ de grote kleuterklas. “Ja, maar niet lang, want ik was op een gegeven moment wel klaar met die kleuters, steeds die onderbroeken en de poepbroeken verschonen. Ik werd overspannen, ben er een half jaar uit geweest en toen ik terugkwam op school kreeg ik groep 5. En later meerdere groepen 7 en 8 en dat vond ik erg leuk. Daar kon je mee discussiëren, die hadden eigen meninkjes. Het was trouwens daar een heerlijke tijd, er werd veel ondernomen. Zo hadden we bijvoorbeeld wel eens speurtochten en vossenjachten door het dorp georganiseerd, lag ik eens verkleed als prinses op de erwt in de etalage van Goemans ook met mijn duopartner Karin van Leeuwen hebben we als zeehonden door het dorp gelopen. Dit soort dingen. Ja, een heerlijke tijd.”

Zie je nog wel eens leerlingen van vroeger terug? “Ja, bijvoorbeeld toen Wim en ik naar de notaris moesten en we daar met een oud-leerling te maken kregen. Zij had toen een beetje mijn rol destijds. Aan ons uitleggen hoe een testament in elkaar zit.”

Het is duidelijk dat je altijd met veel plezier voor de klas hebt gestaan. Maar ook uit de Aalsmeerse sportwereld hoorden we enthousiaste verhalen over jouw inzet voor met name de handbalwereld in Aalsmeer-Oost. “Ik ben opgegroeid in een Aalsmeers sportgezin. Mijn vader werd met zijn handbalteam van TVA Nederlands kampioen. Mijn moeder turnde niet onverdienstelijk bij Olympia en heeft daar ook gehandbald en aan atletiek gedaan.”

Vaardig in de klapoefening
Ellen ‘schiet’ in een sportieve houding en toont ons een kleine, vaardig uitgevoerde klapoefening, een herinnering aan de sportieve jaren van zichzelf  bij het legendarische Olympia. De  verslaggever die het zelf  bij Olympia niet verder bracht dan het traditionele vogelnestje ziet het met bewondering aan…

“Ik zelf  ben ook op keurturnen geweest bij Rien de Ruiter, een strenge leermeester. Ik houd van heel veel verschillende sporten en ben getrouwd met Wim, ook een fervent sporter.  Ik ben toen al snel op handballen gegaan en daar ben ik nog steeds bij betrokken. Nee, intensief sporten beoefenen doe ik niet meer, dat is niet meer verantwoord. Ik ben ook een echte Ajaxfan en ging met vriendinnetjes regelmatig bij de trainingen van Ajax kijken en handtekeningen verzamelen.”

40 Jaar in het hok
Voor het Aalsmeerse handbalpubliek is Ellen een bekende stem èn gezicht. Vanuit het commentaarhokje tegenover de tribunes praat zij als ladyspeaker de toeschouwers bij over alles wat er gebeurt tijdens de wedstrijd.

”Ik ben aanwezig bij elke wedstrijd van de Heren1 van Green Park Aalsmeer in de Bloemhof. Ze spelen in de Beneleague. Samen met Wim zit ik in een aparte ruimte. Het voelt vertrouwd, want mijn vader is altijd lid geweest van TVA, later HV Aalsmeer dat nu dus Green Park Aalsmeer heet. Ik stel de spelers voor aan het publiek, ik roep om wie de doelpunten maakt en wie een straf krijgt, becommentarieer de handelingen en de verrichtingen die er plaats vinden en noteer de gele kaarten. Vanaf 1985 maakte ik ook het clubblad en dat heb ik tot 2012 gedaan. Ik ben ook lid van verdienste en vanaf 1981, nu dus 40 jaar, ben ik de ladyspeaker en zit ik het hok.”

Je werkzaam leven was in het onderwijs. Hoe was je afscheid van de Samen Eenschool? “Hartstikke leuk. Het was een groot feest met als cadeau een heel kleurig schilderij gemaakt van versierde lollystokjes, versierd door alle leerlingen van Samen Een. Ook het afscheid van de collega’s was heel gezellig.”

“’ Ik heb genoten van mijn leven als onderwijzeres, de kampen met groep 8 bijvoorbeeld naar Texel, spooktochten door het donkere bos. Heerlijk en onvergetelijk.” Op mijn vraag of ze weer het onderwijs in zou gaan? “Nee. Alles is nu zo overgeorganiseerd, alle administratieve rompslomp, nee, ik zou het niet meer willen. Ik ben nu mantelzorger voor mijn ouders, in de zomer varen we met onze fijne boot en ik volg de sport nog wel. Het is goed zo.”

Foto’s Jaap Maars en privé-archief Ellen den Boef. Zie onder de advertentie van Hoekwater de lijst van eerdere ‘juffen en meesters van toen’.