Hoe woont het er eigenlijk..? Uiterweg 125

Door: Leni Paul. De Uiterweg. Een van Aalsmeers oudste wegen. Duik in het verleden en er doemen schilderachtige verhalen op. Een weg waarover veel te vertellen valt. Vooral de laatste jaren trekt de weg nogal eens de aandacht en dan is het doorgaans niet vanwege de historie van dit stukje Aalsmeer. Is het niet vanwege de moeilijkheden in het verkeer, wegopbrekingen in verband met reparaties en ander ongetwijfeld noodzakelijk tijdelijk ongerief, maar vooral gaat het dan over de in de laatste jaren hier gebouwde huizen die de aandacht trekken. Adjectieven die dan worden gebezigd variëren van ‘chic, patserig, meer passend in het Gooi en geen ‘Buurtse stijl’.

Deze ochtend brengen we in onze huizenserie een oer-Aalsmeers huis en haar bewoners Piet en Anneke Harting. Het witte huis, enigszins beschut onder twee markante beukenbomen, vormt een herkenningspunt op de Uiterweg. Vooral dankzij de grote keramieken letters in de voortuin die aangeven dat we hier ‘halverweeghe’ zijn. Een verwijzing naar het vroegere café/winkeltje Halfweg van de familie Buis.

We treffen Piet aan in de voortuin waar hij net de heg staat te knippen. In de hoedanigheid van tuinier kenden we hem nog niet, doorgaans associëren we hem met Stichting De Bovenlanden Aalsmeer waarvan hij als voorzitter opvolger werd van de legendarische Nico Borgman. Ook al een Buurter.

Een bezoek aan een ruim honderd jaar oud Aalsmeers huis dat als stille getuige de vele veranderingen op de Buurt heeft doorstaan. Is Piet ook geboren en getogen op de ‘Buurt’ zoals deze weg bekend staat? Het verrassende antwoord komt snel. “Nee, niet geboren. Ik ben geboren in een Amsterdams ziekenhuis, maar ja, de volgende dag kwam ik al hier op de buurt, in dit huis, waar mijn ouders en daarnaast mijn grootouders woonden.”

Blikvanger
Echtgenote Anneke komt oorspronkelijk niet van de Buurt. Zij kwam 54  jaar geleden vanuit Den Haag naar Aalsmeer en werd alom bekend als kunstenares. Ze maakt kunstvoorwerpen waarvan enkele al jaren een blikvanger in het Aalsmeerse straatbeeld vormen zoals bijvoorbeeld de kleurige Mijmerbank bij de Ringvaart aan het einde van de Kanaalstraat. Maar ook sieren haar werken menig vensterbank in Aalsmeerse of Kudelstaartse woonkamer.

De afspraak is dat we het in dit gesprek het niet zullen hebben over de recente brand die het huis heeft geteisterd. Dat ligt nog te gevoelig. Er blijven voldoende gespreksonderwerpen over en dat geldt voor beide echtelieden.

Verrekijker
Waar ontmoetten jullie elkaar, stedelinge en dorpeling? “Op de bruiloft van een collega van Piet, met een collega van mij”, aldus Anneke.

Den Haag-Aalsmeer. Het was wel wennen, zo lezen we in een interview dat we in maart 2000 met Anneke hielden. Ze sprak daar met veel humor over buurvrouwen in haar nieuwe woonplaats, die haar met een verrekijker begluurden. Een pottenbakster en een keramiste in hun midden, het was wel even wennen, maar inmiddels werd de naam Anneke Harting een begrip in Aalsmeer en ver daar buiten. Ook bij de komende Kunstroute is Anneke, een van de mede-initiatiefnemers nu 25 jaar geleden, weer een vaste deelneemster.

Taal is alles
In haar riante en overzichtelijke atelier in de tuin is het prettig werken. ‘My happy place’ noemt Anneke haar onderkomen waar ze zich vrijwel dagelijks bezighoudt met het vervaardigen van keramieken voorwerpen. Rode draad in haar werk is kalligrafie. In vrijwel al haar werk zijn letters, woorden en zinnen op decoratieve wijze terug te vinden. Is het niet in het Nederlands met bijvoorbeeld kinderversjes of tegelwijsheden, dan wel in bijvoorbeeld Japanse tekens, “Taal is alles,” zegt ze.

Ook in de smaakvol ingerichte woning wordt voortdurend je aandacht getrokken door kunstvoorwerpen. Schitterend aardewerk, verrassende objecten en bijzondere schilderijen. Een bijzondere ‘eyecatcher’ in de (kunst)hal is een prachtig hemelsblauw servies, ooit als examen werkstuk gemaakt en alleen met hoogtijdagen in gebruik. Bijzonder is ook de verzameling ontbijtbordjes waarop de kindertekeningen van zoon Daniël en dochter Debora zijn weergegeven.

Binnen het schootsveld
Waar Anneke de dagen vult met kunst en haar vrijwilligerswerk bij hospice ThamerThuis speelt Piets werk zich voor een groot deel van de dag af op de achter het huis gelegen jachthaven, waarvan zoon Daniël inmiddels alweer een aantal jaren eigenaar is. Ook het voorzitterschap van De Bovenlanden Aalsmeer vraagt een flink deel van zijn tijd. Als we wat dieper ingaan op het huis komen er originele en danig vergeelde bouwtekeningen op tafel. “Het was aanvankelijk een dubbel houten woonhuis dat mijn opa in 1910 heeft laten bouwen. De toen nog van kracht zijnde ‘Verboden Kringen Wet’ verbood het oprichten van stenen en goed onderheide bouwwerken binnen het schootsveld van de forten van de Stelling van Amsterdam. Mijn grootvader was eigenlijk drie jaar te vroeg want vanaf 1913 was de stelling niet meer operationeel en mochten stenen woningen worden gebouwd. We hebben het huis na het overlijden van mijn moeder verbouwd tot een woning.” De vele pilaren in de ruime woonkamer herinneren nog aan de muren die er eens stonden.

Met veel lawaai laat ook bovenbuurman Schiphol zich deze ochtend bij de door Piet geserveerde cappuccino horen. “Tja, de Stichting Geluidshinder Schiphol was destijds met voorbijgaan aan de bepalingen van de wetgeving uit 1910 van mening dat aan het huis constructieve gebreken kleefden. De fundering van het huis werd te licht beoordeeld om zwaar isolatiemateriaal aan te brengen. Dat vliegtuiglawaai valt wel tegen. Vooral nu we net terug zijn van vakantie op Terschelling waar we elk jaar heengaan om Oerol te beleven. Dan is het hier wel weer even wennen.”

Palmbomen op de Buurt
De Buurt veranderde enorm sinds Piets geboorte, 76 jaar geleden en sinds Anneke nu 54 jaar geleden met hem trouwde. Met name de laatste jaren maken oude karakteristieke woningen plaats voor reusachtige villa’s. “Ja, er kwamen veel huizen bij die absoluut niet bij het karakter van de Uiterweg passen. Garages met plaats voor veel grote auto’s, hermetisch afgesloten met grote hekken, begroeiing zoals palmbomen en een zwembad in de tuin. Als wij willen zwemmen, duiken we in de Poel.” Relativerend: “Ach, het is de mensen van harte gegund, maar het authentieke is weg.’’

Foto’s en video Arjen Vos, zie de vorige verhalen in deze serie onder de advertentie van Antenna