Hoe woont het er eigenlijk..? Deel 9: De Bilderdammerweg

U heeft het zich ongetwijfeld ook wel eens afgevraagd wanneer u door Aalsmeer of Kudelstaart reed en uw blik afgleed in de richting van een bepaald woonhuis. Die riante villa aan het water, dat monumentale herenhuis in hartje dorp of dat minuscule woninkje verborgen achter groen: ‘Hoe woont het er eigenlijk..?’ Deze zondag nemen we u mee naar de Bilderdammerweg, naar het markante groene houten huis waar twee interessante bewoners op passen. Zolang het er nog staat…

De ontvangst op een zonovergoten lentedag is verrassend en vrolijk. Liedewey van der Kuip en Edwin Turk staan ter begroeting al lachend in de tuin van dit uit 1935 daterende huis dat ze voor onbepaalde tijd bewonen. Het wordt een gesprek met een niet-doorsnee veelzijdig echtpaar, goed voor een bijzonder verhaal.

Huis Oppas Dienst
Ze wonen in een HOD-huis zo staat er op de garage aangegeven. Er wordt ons niet kwalijk genomen dat die naam ons niets zegt. Binnen krijgen we uitleg. HOD is een landelijke vastgoedorganisatie (Huis Oppas Dienst) waarbij gebruik kan worden gemaakt van leegstaande panden. Altijd op tijdelijke basis en de objecten die beschikbaar zijn variëren van huizen waarbij de bewoners tijdelijk afwezig zijn of waarvoor de planning is de huizen c.q. appartementen op niet al te lange termijn te slopen.

Liedewey en Edwin leggen uit dat doorgaans anti-kraak het motief is wanneer een gemeente, zoals ook gemeente Aalsmeer, ruimten tegen een zeer schappelijke vergoeding beschikbaar stelt.

“Wij wonen hier ook om de reden dat het huis niet wordt gekraakt. Voor we gingen samenwonen hadden we ook ieder onze eigen woonruimten, maar deze formule bevalt ons erg goed. We wonen alweer een jaar in dit pand. Een onzeker bestaan? Ach ja, maar ons bevalt het goed. Per maand kan worden opgezegd. Hier, in Kudelstaart vinden we het beiden fijn. Als daadwerkelijk met Westeinderhagen, het gemeentelijk uitbreidingsplan hier, zal worden gestart moeten we weer naar een andere locatie.“

Heksen
Het meer dan 80 jaar oude huis, omgeven door bomen, staat wat van de weg af en we kunnen ons voorstellen dat het in de avonduren wat spookachtig  aandoet. De oude kastanjeboom voor het huis is het symbool voor het afweren van heksen, laat Liedewey ons weten.

“We laten altijd de lichten branden en zijn ’s avonds doorgaans thuis. Overdag werken we ook vaak thuis. Onze beroepen? Ik geef als docent les in het voortgezet onderwijs met middelbaar algemeen vormend onderwijs, deed na mijn schoolopleiding onder meer de opleiding NLP master coach en sta in het handelsregister als zodanig ingeschreven, Het geeft mij energie en voldoening om met mijn kennis en vaardigheid mensen te helpen bij hun problemen en heb hier mijn eigen praktijk. Ik geef ook huiswerk- en studievaardighedenbegeleiding aan huis.”

Muizen verdreven
Edwin Turk is vier dagen per week elektro-monteur en muzikant. Op een prachtige basgitaar tokkelt hij ons vaardig wat passages voor en ook op de in de hoek staande piano produceert hij fraaie klanken. Hij maakt deel uit van het uit drie musici bestaande gezelschap Heyze dat desgevraagd her en der optreedt.

Edwin geeft bovendien als bassist jamsessions, ik ben gespecialiseerd in grunge (Amerikaanse gitaarrock LP), Lidewey volgt zanglessen. Maar ik houd er ook van hier heerlijk met Liedewey thuis bezig te zijn. Er is in dit oude huis namelijk veel te doen. De vloeren lopen hier en daar scheef, het huis is ook moeilijk warm te stoken, er is geen dubbel glas.En er waren veel muizen, die zijn nu uitgeroeid. We hebben alle kieren van het huis moeten dichtmaken.”

Verkwikkend
Bewust of wellicht ongewild ademt het huis en met name de inrichting en de bewoners de sfeer van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, van de tijd van “Make love, not war”. De levenswijze van beiden en de warme aankleding van het huis met veelkleurige kleden en kussens op de sofa, de kralengordijnen her en der, de ontspannen sfeer die er heerst, dit alles doet verkwikkend en rustgevend aan.

Graag reizen
Lideweij: ”We hadden allebei een eigen huis, Edwin in Leiden, ik in Sassenheim. Toen we elkaar ontmoetten bleek dat we toch allebei graag wilden reizen en vandaar dat we voor deze formule hebben gekozen. We hebben al al drie onderkomens gehad, zoals bijvoorbeeld in een caravan bij een boer.”

Tijdens de gebruikelijke rondgang door het huis dat vol blijkt te zijn met verborgen hoekjes en nisjes komen we die ochtend ineens in een kamer, waar we uitzicht hebben op de groene weiden achter het huis. Op de achtergrond is er de Herenweg. Als de voortekenen niet bedriegen zal op dit stuk groen dus op korte (of lange ?) termijn  de nieuwbouw Westeinderhagen verrijzen.

Desgevraagd krijgen we in het kort inzicht in oeroude oosterse wijsheden en geneeswijzen.