Hoe woont het er eigenlijk..? Deel 6: bungalow bij Proefstation

U heeft het zich ongetwijfeld ook wel eens afgevraagd wanneer u door Aalsmeer of Kudelstaart reed en uw blik afgleed in de richting van een bepaald woonhuis. Die riante villa aan het water, dat monumentale herenhuis in hartje dorp of dat minuscule woninkje verborgen achter groen: ‘Hoe woont het er eigenlijk..?’ Deze zondag nemen we u mee naar Jacques van Zoest. Hij bewoont een bungalow bij het voormalige Proefstation aan de Linnaeuslaan.

Een bungalow met zowel voor als achter een bijna jaloersmakend stuk groen van in totaal 800 vierkante meter. Op de achtergrond het voormalige Proefstation voor de Bloemisterij, destijds baken en bron van kennis voor de vaderlandse tuinbouw. Das war einmal…

De enthousiaste Jacques van Zoest opent met een brede armzwaai de deur. Hangend aan de deurpost een mezoeza, het bij Joodse bewoners gebruikelijke tekstkokertje dat bij binnenkomst even met de vingers of de lippen dient te worden aangeraakt.

Van Zoest (77) woont sinds het overlijden van zijn vrouw in 2013 alleen. Het etiket ‘eenzame bejaarde’ hoeft hem echter niet te worden opgeplakt. Er zijn de stroom van verhalen over zijn veelbewogen leven en niet te vergeten, de hobby waaraan hij al meer dan een halve eeuw plezier beleeft. Van Zoest behoort namelijk tot het wereldwijde ‘corps’ van zendamateurs dat hem op elk gewenst moment dagelijks in contact houdt met een groot deel van de wereld. Dat verklaart ook gelijk de aanwezigheid van het aantal imposante zendmasten om zijn huis.

De eerste gang met Van Zoest is naar de keuken waar we aanschouwelijk worden ingewijd in het zetten van koffie op Israëlische c.q./oosterse wijze. We krijgen er, warm uit de oven, heerlijke boreka’s bij geserveerd, een eveneens uit het verre oosten afkomstige lekkernij.

Fel maar beminnelijk raadslid
Dirk, de vader van Jacques, was geboren en getogen Aalsmeerder en vertegenwoordige in de plaatselijke gemeenteraad vele jaren de Communistische Partij Nederland (CPN). Oudere Aalsmeerders zullen hem zich nog herinneren als een fel, maar beminnelijk raadslid.

Wijlen hoofdredacteur van AalsmeerVandaag Han Carpay sprak in 1987 met Van Zoest Sr. Het resulteerde in een schitterend interview met Van Zoest Sr. die van 1946 tot 1954 deel uitmaakte van de Aalsmeerse gemeenteraad.

“Mijn vader, wonend op de Helling, ontmoette mijn moeder, die in Amsterdam woonde, op een protestbijeenkomst tegen de NSB in 1939. En snel zijn ze getrouwd, in 1941 ben ik geboren. Mijn ouders woonden in Amsterdam, mijn moeder was Joods, maar gemengd trouwen was toen nog mogelijk. Mijn ouders wilden mij Izak noemen, maar dat was toen, als Joodse voornaam, niet populair bij de burgerlijke stand. De ambtenaar wilde die naam niet opschrijven, toen werd het Jacques.”

Naast het Anne Frankhuis
Jacques gaat diepgaand in op de bij velen uiteraard bekende verhalen over de Hollandse Schouwburg, over de naar concentratiekamp en Westerbork verbannen Joden, homo’s en Sinti-en Romazigeuners. Ook de grootmoeder van Jacques ontkwam niet aan Sobibor..

“Wij woonden in die tijd op een paar meter afstand van het Anne Frankhuis, in de Laurierstraat. Mijn vader werkte nog steeds in Aalsmeer bij het bedrijf van Jan Brands. Elke dag vanuit Amsterdam op de fiets naar zijn werk. Hij bleef dan wel eens slapen bij Jan van der Zwaard, de zaadhandel. Maar toen de oorlog voorbij was zijn we direct naar Aalsmeer gegaan waar we eerst op Molenpad 4 woonden maar al snel naar  de Helling konden verhuizen waar in 1948 mijn zus Sonja werd geboren.”

Haasje Buis
De keuze voor de lagere school die al snel voor Jacques moest worden gemaakt, viel op de openbare school in de Rozenstraat. Daar werd eens in de week godsdienstles gegeven en zijn ouders hadden daar, desgevraagd, geen bezwaar tegen.

“Haasje Buis kwam dat doen en mijn ouders zeiden, bij Haasje leer je zeker niet vloeken.”

Zendapparatuur
Daarna ben ik naar de toen nog geheten technische school in Hoofddorp gegaan. Daarna heb ik zes jaar bij het bedrijf van Spaargaren gewerkt. Wim Spaargaren, die later lang in de gemeenteraad heeft gezeten, had net als ik interesse in zendapparatuur. Samen zijn we ook op cursus gegaan. Dan konden we samen contact leggen met Israël en ik denk dat wij nog steeds de twee enige Aalsmeerders zijn die zich daar mee bezig houden.”

We begrijpen die ochtend dat Israël alsmede de Joodse cultuur een belangrijke rol in het leven van Van Zoest is blijven spelen, hoewel, zoals hij zegt, zijn Joodse moeder niet praktiserend was.

Zesdaagse oorlog
“Met mij is die liefde voor Israël en de Joodse cultuur al van jongsaf aan aanwezig geweest. Dat komt dat ik toen ik 25 was met een jeugdreis van het NVV, de voorloper van de FNV,  zeventien dagen naar Israël kon gaan. Ik vond het geweldig, kreeg er echt het gevoel: ik was hier al eens. Ik ben toen Ifriet gaan leren, één uur per week les. En toen kreeg je in juni 1967 de zesdaagse oorlog met het doel Israël van de kaart te vegen en werden er mensen gezocht. Ik werkte in die tijd op de kwekerij van Gerrit Oud die het goed vond dat ik naar Israël ging en ik kon daarna weer bij hem terug komen. Daarna heb ik nog op diverse andere bedrijven gewerkt in  diverse culturen, maar ik ben ook altijd blijven reizen. De langste tijd, bijna 25 jaar, was het Proefstation dat hierachter was gevestigd, mijn werkgever. Inmiddels was ik getrouwd, ja, met een Joodse vrouw en toen dit huis te koop kwam hebben we dat gekocht. Later hebben we het gerenoveerd en is alles vernieuwd.”

Hennepkwekerij
Het is hier rustig wonen, althans zo lijkt het. Niet direct aan de weg en veel frisgroen er om heen.

“Nou, vergis je niet. Hierachter heeft eeens een hennepkwekerij gezeten, kwam ineens de politie er bij en hebben ze tienduizend hennepplanten gevonden. Er is ook een Aalsmeers bedrijf dat ruimte kocht voor zijn werknemers. Zes jaar hebben we Polen naast ons gehad. Bijzonder aardige mensen, geen last van gehad.“

In de lichte, gezellige huiskamer veel foto’s aan de muur. Van Zoest heeft één zoon die leraar Duits is op het Veenlandencollege en met zijn vrouw en twee kleinzoons in Amstelveen woont. Voorts trekken op de kast ook twee authentieke oliestelletjes de aandacht.

(haalt het grootste exemplaar van zijn plaats): ”Dit is 90 jaar oud. Daarop maakte mijn grootmoeder altijd de lekkerste gehaktballetjes.”

Ook in de kamer enkele onderscheidingen in het Ifriet.

“Dit is omdat ik als burgermilitair heb gediend in het Israëlische leger bij de Golanhoogvlakte.“

Wirwar van snoertjes
Door de gang lopen we langs de keuken en de slaapkamers naar de hobbykamer waar Jacques contact heeft met de wereld. 

In een wirwar van snoertjes, stekkertjes en geheimzinnig ogende apparatuur worden wij voorgelicht over zijn fascinerende hobby, Desgewenst op elk uur van de dag en de nacht kan hij hier in contact komen met personen over de hele aardbol.

Van Zoest: “Dit is toch prachtig. Ik doe dit nu vanaf mijn puberteit en het verveelt nooit. Willen jullie mijn zendamateursnummer weten: Met de aanduiding pa3ajw1@gmail.com kom ik vanuit dit kamer de hele wereld door.”

Nooit overwogen net als uw vader in de plaatselijke politiek te gaan? “Nee, we discussieerden thuis wel veel, maar ik ben er nooit verder mee bezig geweest.”  

Door uw hobby als zendamateur hebt u dus wereldwijde contacten en vrienden, maar hier woont u best wat geïsoleerd en alleen.

“Ja, maar het woord verveling ken ik niet. En op zondag ga ik wel eens even hierachter kijken in de Groenstrook. Daar vind ik het na de dienst van de CAMA-gemeente altijd erg gezellig.”

Tekst: Leni Paul, foto’s Arjen Vos

Deel 1: Miep Maarse

Deel 2: Daan en Marga Spreij

Deel 3: Stationsgebouw Aalsmeerderweg

Deel 4: Calveslo Kudelstaart

Deel 5: de Stommeermolen

Suggesties voor deze rubriek? Mail naar info@aalsmeervandaag.nl

(advertentie)