Hoe woont het er eigenlijk..? Deel 24: Aalsmeerderweg 8

(Bevat video)Door Leni Paul. Een vriendelijk ogend huis met veel ramen en groen geschilderde luiken. De woning is slechts zichtbaar vanaf de parallelweg van de Aalsmeerderweg. Uitzicht op de Molenvliet, de molen en een sappig groene tuin van flink formaat. Als het aan de bewoners ligt moet dat ook maar zo blijven. Verandering zou geen verbetering betekenen, zo horen we later in een uitgebreid gesprek met het enthousiaste echtpaar. In onze serie ‘Hoe woont het er eigenlijk..?’ gingen we een ochtend op bezoek bij Marcel en Ans Bartels dat in hun woning het oeroude Engelse gezegde: ‘my home is my castle’ uitstraalt.

We worden vrolijk begroet door huisgenoot Cato, die ons kwispelend tegemoet komt. Niet zo maar een hond, zo horen wij, maar een Briard die in het stambomenboek is ingeschreven met de namen Helene Duchamp Ariane de Mortagon. Een gezelschapshond uit de betere (honden)kringen dus.

Bijna doodervaring
Binnen geeft de welbespraakte gastheer ons inzicht in het leven van hem en zijn echtgenote. ”Ik ben geboren in Aalsmeer aan de Hornweg waar vader werkzaam was bij diverse rozenkwekers en daarnaast zelf anjers kweekte. Het bloemenvak trok mij niet, ik zag dat er enorm hard gewerkt moest worden. Nee, mijn leven verliep heel anders en dat kwam doordat ik als jongetje op een dag in een sloot vol olie ben gevallen en bijna was verdronken.”

Er volgt een intrigerend verhaal van deze gebeurtenis. De bijna doodervaring leidde er toe dat de jonge Bartels koos voor een opleiding aan het seminarie in Sint Oedenrode bij de paters van de Heilige Harten. ”Er is toen, op het randje van de dood iets met me gebeurd, een mystieke ervaring. Ik zag wolken, was ergens anders. Het is goed afgelopen en ik voelde me gered,” vertelt de blijmoedige Marcel.

Nieuwe uitdaging
Het seminarie dus, maar uiteindelijk trok het wereldse leven toch meer en zo begon Marcel een studie in de marketing, waarbij hij ook later de economie, de sierteelt een het milieu tot zijn brede vakgebied konden rekenen. “Nima A, B en C en een functie bij OCE. We woonden toen in Ophemert. Mijn werk daar bracht me ook regelmatig naar het kantoor in Duitsland en Ophemert lag centraal in het land. Van 1978 tot 1980  kreeg ik een leidende functie bij het bemiddelingsbureau op de Aalsmeerse veiling. Na een aantal jaren werd ik gevraagd door de firma Van Zanten in Lisse en toen zijn we naar Zwaanshoek verhuisd. Inmiddels waren in Ophemert onze twee dochters geboren.”

Toen Royal Sluis, het bekende Noordhollandse selectiebedrijf in Enkhuizen 125 jaar bestond werd Bartels gevraagd een onderling beschermingssysteem in de veredeling op te zetten. De nieuwe uitdaging trok Bartels zeer.

Ziekte van Lyme
Echtgenote Ans, bescheiden op de achtergrond zat al die jaren niet stil. Opgeleid tot doktersassistente en artslaborante werkte ze 23 jaar als als gekwalificeerd medewerkster/ laborante op de afdeling interne geneeskunde/oncologie in het Diaconessenhuis in Leiden. Van 1994 tot 2017 was ze als zodanig werkzaam. Alles verliep naar wens tot in 2006 het noodlot toeslag en bij Marcel de Ziekte van Lyme werd geconstateerd. Ans schetst het verloop van deze ziekte die een leven ingrijpend kan veranderen: ”We woonden in de bollenstreek in een heerlijk ruim herenhuis met veel trappen, maar besloten toen de ziekte zich bij Marcel aandiende, om te zien naar een andere woning.”

Marcel: ”Liefst alleenstaand, in het groen en ook nog wat je noemt een levensloopbestendige woning. En dat vonden wij hier in Aalsmeer. Weet je hoe? We hadden net te koop zien staan en besloten er met de boot vanuit Lisse heen te varen. Vanaf het Molmpoeltje liepen we erheen en waren gelijk enthousiast. Deze locatie was het helemaal voor ons. Altijd elders gewoond, maar tenslotte kom ik van de Hornweg en Ans, geboren in Amstelveen, heeft haar jeugd doorgebracht in Bovenkerk. En onze twee dochters en de drie kleinkinderen wonen met hun gezin ook redelijk in de buurt, toch dat is prettig.”

Fazanten
Van elke hoek uit de ruime, smaakvol gemeubileerde kamer is er uitzicht op de flink bemeten tuin waar enkele fazanten al rennend een veilig heenkomen zoeken in de bossages als ze onz voor het raam zien staan. Voor een van de openslaande deuren twee gerieflijke stoelen en we kunnen ons voorstellen dat in elk seizoen hier een wisselend landschap is te zien. Naast de riante keuken met fijn uitzicht is een ruim bemeten kantoor ingericht. Indien dit nodig mocht zijn, kan deze ruimte als slaapkamer dienst doen.

Noordvork
Het huis ligt pal onder de Aalsmeerbaan maar over vliegtuigoverlast wijden we deze ochtend niet al teveel uit. “Het komt op je bordje, er is mee te leven maar het is voor ons geen overweging om hier weg te gaan. Wat ons wel stoort zijn de plannen voor de verlengde Molenvlietweg, onderdeel van de Noordvork, waarbij de openbare weg wel heel dicht langs ons huis moet komen. In de plannen die er nu liggen (wijst op de hoek Aalsmeerderweg/Stommeerkade), moet hier een rotonde komen die aansluit op de Burgemeester Hoffscholteweg, En dan wil men ook nog een fiets/wandelpad dat ons van onze vrijheid in de tuin zal ontnemen, dat is wel heel jammer van dit unieke stukje Aalsmeer.”

Angst voor bomenkap
Bartels die vanaf het begin bij de plannen en de besprekingen als afgevaardigde van de bewoners heeft ingezet als woordvoerder wijst op het arcadische landschap dat zich nu nog vanuit  zijn huis en tuin ontvouwt. “We moeten ons toch inzetten voor het groen in deze gemeente en nu wordt er gesproken van het kappen van deze twee prachtige wilgen waar een pracht van een schommel inhangt, Ik schat de boom op 120 jaar. Mogelijk wordt dat plan tegengehouden omdat er vleermuizen in zijn gevonden. Maar het rijtje karakteristieke populieren zal wel gekapt worden. Een fiets- en wandelpad, niks op tegen, maar een rotonde. Zie je het voor je..?”

Dit mag niet gebeuren
Samen met onder meer Sietske van den Broek, Klaas Joren en Rob Lutgerhorst zet Bartels zich al enkele jaren daadkrachtig in voor een vooral op groengebied aantrekkelijker en leefbaarder Aalsmeer (het Groene Lint). “Er werd door de gemeente steeds gesproken over een bewandelbare groenstrook die hierachter zou komen. Als ik nu de plannen voor een rotonde zie dan zeg ik, dit mag niet gebeuren en zo denken wij als bewoners hier er allemaal over. We vragen ons echt af wat de noodzaak is van deze nieuwe weg die aan onze kant onder de Molenvlietdijk loopt. Auto’s kunnen toch prima via de al bestaande Middenweg over de Aalsmeerderweg richting dorp?”

We gaan de tuin in: een gazon dat er bijligt als in een Engelse catalogus van perfecte tuinen, een keurig gesnoeide heg die privacy verschaft en aan het einde van de tuin een ruimte met daarin een afgesloten sauna waarin boze plannen even kunnen worden vergeten.

Marcel en Ans:” We hopen hier samen oud te kunnen worden.

foto’s Arjen Vos