Hoe woont het er eigenlijk..? Deel 17: Dorpsstraat 131

U vraagt het zich ongetwijfeld ook wel eens af wanneer u door Aalsmeer of Kudelstaart rijdt en u uw blik af laat glijden in de richting van een bepaald woonhuis. Die riante villa aan het water, dat monumentale herenhuis in hartje dorp of dat minuscule woninkje verborgen achter groen: ‘Hoe woont het er eigenlijk..? Deze zondag gaan we op bezoek bij Ditmar en Henny Wertwijn-Touw, lommerrijk wonend op de hoek van de Lijnbaan en de Dorpsstraat.

De uit het begin van de vorige eeuw daterende woning ligt verscholen in het groen. Je rijdt er gemakkelijk aan voorbij, maar wie eenmaal het pad heeft gevonden en langs het huis rijdt, belandt in een van de kleurigste tuinen die wij in Aalsmeer kennen.

Rigoureus verbouwd
Eerst maar het huis in, want het gestaag groeiende lezerskorps van AalsmeerVandaag verwacht van journalist en fotograaf met name een beschrijving van woning en interieur. Een kijkje bij de buren, zogezegd. Bij de familie Wertwijn zal een groot deel van het artikel echter ook over de fraaie, verzorgde tuin gaan.

Het huis is niet meer in de oorspronkelijke staat en het zou daarin voor de huidige bewoners ook moeilijk wonen zijn, is onze veronderstelling.

‘Buurman’ Ally Maarse weet ons te vertellen dat opa Jaap Maarse en opoe Matje Eveleens het huis in het begin de vorige eeuw hebben laten bouwen. Daarna was het familielid Jaap Maarse die er in trok en de woning al snel rigoureus verbouwde. De daarop volgende bewoner was eveneens een lid van de familie Maarse.

Ditmar: ”Ik werkte bij de Rabobank in Amstelveen op de afdeling verzekeringen en een voorwaarde van mijn werkgever was toen dat je dan in het rayon van de bank ging wonen. Met veel plezier hebben we in Oost gewoond en in oktober vieren we met onze vorige buren en de kinderen het feest dat we elkaar een halve eeuw kennen. Henny heeft jarenlang gewerkt bij het RIAGG.”

De reden om dan in een oudere woning in hartje dorp te trekken had, zo begrijpen we, vooral te maken met de groene vingers van Henny.

“We hebben beiden ook altijd van rust en tuinieren gehouden en hadden jarenlang een vakantiehuisje gehad in ’t Harde bij Doornspijk, maar ja, een huis met een grotere tuin hier in de buurt was onze droom.”

Over de tuin waarover zij momenteel beschikken raken de echtelieden niet uitgepraat. Maar eerst een korte rondgang door de woning.

Karakteristiek
“Het huis had vijf jaar leeggestaan, korte tijd heeft mijn schoonzoon Willem Engel en zijn gezin er in gewoond, maar aan de tuin was helemaal niets gedaan. Toen wij hier zijn komen wonen hebben we het huis helemaal naar onze zin ingericht en waren hier heel gauw gewend. Ja, het was een oud, karakteristiek huis en op oude foto’s hebben we bijvoorbeeld gezien dat er aan de voorkant een heel mooie, bij het huis passende erker was. Jammer, die heeft een vorige bewoner, eveneens een familielid Maarse, verwijderd. Die hadden we best willen laten zitten.”

De ruime woonkamer is met smaak gemeubileerd en straalt rust uit. In de gang zijn diverse originele elementen bewaard gebleven. Klein detail: in de WC vinden we nog de bakelieten lichtschakelaar en een WC-slot dat teruggaat naar de dertiger jaren van de vorige eeuw, zo veronderstellen we.

Reislust
Exotische souvenirs in diverse vormen, kleuren en maten wijzen op de reislust van de Wertwijns.

“We hebben vele jaren lang grote reizen gemaakt naar veel uithoeken van de wereld, zowel in Zuid-Amerika als ook in het verre oosten.

Henny: “We waren onder meer in IJsland, Peru, Bolivia, Chili en Nieuw-Zeeland. Vandaar die souvenirs die we van onze reizen hebben meegenomen. Nu reizen we niet veel meer, onze tuin houdt ons ook hier. Dit najaar willen we nog wel naar Japan, daar waren we nooit.”

In de lichte gang zien we nog de originele granieten vloer die de eerste bewoners hier lieten aanbrengen. De ronde boog in deze ruimte draagt bij aan het oorspronkelijke karakter. Aan de wanden veel foto’s waaronder een zwartwit afbeelding van een ouderwets café.

Henny: ”Dit was café ’t Koetje in Ouderkerk aan de Amstel. Dar was destijds van mijn opa.”

Zoals we al vermoedden is zowel de 78-jarige Ditmar als de 77-jarige Henny verwoed tuinierder. Zij stelden ook al diverse malen hun tuin open op de jaarlijkse Aalsmeerse Tuinenroute en ook dit jaar ontvingen ze veel belangstellenden.

‘English Country Garden’
We krijgen van Henny een rondleiding door de tuin. Moeiteloos met latijnse namen strooiend krijgen we details te horen over de Petunia, de Coleus, de Fuchsia en veel andere kleurig moois. We worden jaloers bij de rijkelijk bloeiende Agapanthus vol tientallen bloemen, die in onze eigen tuin het dit jaar niet verder brengt dan drie schriele stengels en een schuchter blauw miezerig bloemetje. Er zijn de Thunbergia, die zijn naam als ‘Suzanne met de mooie ogen’ hier eer aandoet en we werpen een blik op de digitalis, die dikwijls in detectiveverhalen als vergifplant een kwalijke rol speelt.

“An English Country Garden, zo noem ik onze tuin,” zegt Henny en ze plukt en passant een blaadje weg dat daar kennelijk niet hoort.

Hoewel je kunt stellen dat de familie Wertwijn ‘lekker vrij’ woont, zijn beiden niet enthousiast over de verrezen woonwijk achter hen. Zelf zagen we er een soort Scandinavische enclave in door hun lichtblauwe gevels, maar het is duidelijk, Henny ’s en Ditmars keus is deze wijk niet.

“Die bouw past hier niet. Het zou een buurt met een soort vakantiehuizen kunnen zijn, als je dit zo ziet.”

Gelukkig is er voor hen het eigen Home, sweet home.

“We leven zeker in de zomer in onze eigen tuin. Daar genieten we van.”