Hoe woont het er eigenlijk..? Deel 20: Sportlaan 41

Een vriendelijk ogend huis, nummer 41 in de Sportlaan, het type woning dat we doorgaans plegen aan te duiden als een vooroorlogs huis. Hier woont een echtpaar dat duidelijk afstraalt van het leven te houden en die blijheid graag uitdraagt. ‘Beter rijk te leven dan rijk te sterven’ is hun lijfspreuk en ook de dag van fotograaf en journalist van AalsmeerVandaag kan na hun verhalen niet meer stuk.

Met de woorden Plan-Zuid werd de uit de twintiger jaren stammende Sportlaan en het omringende gebied doorgaans aangeduid. En de aangrenzende Wilgenlaan evenals de Berkenlaan werden bekend als de straten met de zogenaamde landarbeidershuisjes. Momenteel spreken we doorgaans over Aalsmeer-Zuid, want sindsdien breidde de wijk flink uit en Plan-Zuid raakte uit het spraakgebruik.

De Sportlaan heeft sinds de jaren dertig altijd iets met sport te maken gehad. Er was van oudsher het onderkomen van VVA, thuishaven van voetbalvereniging Aalsmeer. Sinds vele jaren zijn daar onder meer de atletiekvereniging AVA en All Out, de tennisclub die er hun sportieve lusten botvieren. Ook de ijsbaan van destijds, op de plaats waar nu de Seringenparkhuisjes staan, droeg bij aan het begrip sport.

In de te bezoeken woning met vrolijk welkomstbordje bij de deur, huisde vroeger de beheerder van het gemeentelijke sportpark. Thans wordt het bewoond door Peter en Fatema de Moor.

De wieg van kwieke veertiger Peter de Moor, stond aan Ten Pol in Oude Meer, de onder de rook van Schiphol gelegen buurtschap in de Haarlemmermeer. Voor een groot deel moest dit buurtschap  voor de uitdijende luchthaven verdwijnen. Het wiegje van Fatema stond in Bangladesh waar ze in 1974 werd geboren en vandaar na dertien maanden en acht pond wegend ernstig ondervoed met een kindertransport bij Nederlandse adoptieouders in Zierikzee terecht kwam. In de rondgang door de woning zullen we een met veel zorg ingericht kistje te zien krijgen waarin ze als prille baby uit het verre land op Schiphol arriveerde waar haar ouders en die van vijftien andere de kinderen kregen overhandigd. “Tegenwoordig zou dat een Maxi Cosi zijn,” zegt Peter, “toen een kistje bekleed met jute en twee handvatten.”

We krijgen er een ontroerende en liefdevolle uitleg bij. Fatema is een van de vele kinderen die destijds op niet geheel zuivere gronden is afgestaan ter adoptie. Momenteel is er veel over deze lichting kinderen te doen maar Fatema steekt er geen energie in. Ze heeft zich erbij neergelegd hoe het destijds gegaan is.

“Fatema en ontmoetten elkaar toen ik eind twintig was en ik heb altijd gezegd: ik wil vader worden in het jaar 2000. En zo is het ook gegaan. We gingen op zoek naar een woning. We wilden allebei graag een ouder huis en dat hebben we hier gevonden. In de loop der jaren hebben we het helemaal naar onze zin verbouwd en aangepast aan ons gezin,” aldus Peter. Hun zoons, Nicky van 24, Jordy van 16 en Dany van 14 wonen alle drie nog thuis, “we hebben ruimte genoeg. Hun namen eindigen alle drie op een Griekse y en zo ook onze poes Musty van 23 jaar.”

Het huis wordt verder gevuld met de Berner Sennen Nelson en Cavalier King Charles Noah.

Vliegende ANWB
Zowel Peter als Fatema hebben drukbezette levens. Peter, opleiding mts-vliegtuigtechniek en gewaardeerd bestuurslid lid van de Nederlandse Vereniging van Luchtvaarttechnici, is als grondwerktuigkundige in dienst bij Transavia. Zijn werkzaamheden beperken zich niet alleen tot Schiphol. Als zich ergens in Europa bij een van de toestellen een storing voordoet springt Peter in het vliegtuig om het technische euvel te verhelpen.

Fatema, lachend: ”Dan vliegt hij in een privéjet bijvoorbeeld naar Barcelona of Dubai om daar een vliegtuig te repareren. Hij noemt zichzelf de vliegende ANWB.” Ook op vliegvelden Eindhoven en Rotterdam is Peter regelmatig te vinden. Opvallend: ook Peters vader was grondwerktuigkundige. Opa De Moor was baggeraar op de Westeinder. Hij komt nog regelmatig voorbij in nostalgische filmbeelden.

Fatema werkt al vele jaren als verpleegkundige psychiatrie bij Rivierduinen in Leiden. Een zware taak waarbij, zo lijkt ons die ochtend, haar opgewektheid en haar vermogen de zonnige kant van het leven te benadrukken, goed van pas zullen komen.

”Ik werk op de afdeling eetstoornissen, heb veel patiënten met anorexia nervosa en boulimia, meestal nog jong en doorgaans meisjes. Om die te behandelen is best zwaar en vraagt een bepaalde aanpak. Ik ben soms wel eens streng, maar menselijk. Voor ik in het ziekenhuis werkte heb ik in de Spoorlaan in het Rode Kruisgebouwtje gewerkt als bloedprikker.”

We zien dat er eigenhandig veel werk is verricht door Peter om de oude woning aan te passen aan de moderne tijd. “Voor zover we kunnen nagaan zijn we na de families Elenbaas en Bouwmans de derde familie in dit huis. Toen we hier in 2001 kwamen wonen, hoefden we er weinig aan te doen. Toch hebben we in de loop van de tijd veel verbouwd om het huis naar onze eigen wens in te richten. Er was bijvoorbeeld een piepkleine keuken. We hebben toen meteen het achter de keuken liggende klompenhok bij de keuken getrokken. En zo hebben we door het huis rigoureus veel veranderingen aangebracht. Maar bijvoorbeeld wel de originele schouw erin laten zitten,” vertelt Peter.

Fatema: “We waren allebei verliefd op het huis, hadden toen het huis te koop stond geprobeerd naar binnen te kijken, maar de vorige bewoners hadden overal vitrage hangen Wij houden daar niet van, kijken liever naar buiten, zodat we mensen voorbij kunnen zien gaan.”

Geen last van luidruchtige sporters of cafébezoekers van Sportzicht? Beiden, eensgezind: “Nee, hoor. Het is gewoon gezellig die mensen te zien. De enige die nog wel eens luid toeterend ’s avonds laat voorbij rijdt is een tennisser.”

En overlast van Schiphol?

Peter: ”Ik was op Ten Pol van jongsaf gewend aan vliegtuighinder. Het stoort ons niet en we verdienen er deels ons inkomen mee.”

Kabouters
Wat opvalt zijn de vele kleurige kabouters: ze zitten tussen de meubels, tegen de wand en ook in de tuin zien we de wereldwijd geadoreerde kabouters, ontsproten aan het speelse brein van Rien Poortvliet. Bij Peter en Fatema wordt het mannetje met zijn puntmuts duidelijk in het hart gesloten: we zien kabouter David overal.

De combinatie van klassieke elementen (de trapleuning) en moderne foefjes is verrassend. Zo ligt er verscholen achter de badkamer een heuse sauna en verbazen we ons over de ruimtebesparende trap naar de vliering. “De jongens hebben alle drie hun eigen slaapkamer. Wij hebben op de tweede verdieping onze eigen zolder/slaapkamer en daar zou je met een normale steile trap moeilijk naar toe kunnen komen. We hebben daarom een trap laten maken met daarop links en rechts halve treetjes gemonteerd en zo kun je veilig naar boven naar onze slaapkamer.”

Laatstgenoemd vertrek beschrijven is moeilijk. Een romantisch hemelbed met een dito opbouw, als eigentijdse tintje een nauwelijks zichtbaar plat TV-scherm en, ook hier weer, verscholen in een hoekje, de bekende kabouter. Een slapende.

Energie van boven
Dan wordt het tijd voor een rondgang door de ruime tuin, deels onzichtbaar van de weg gelegen  door het weelderige groen. Er is een prieel, een overkapping waar de honden zich ook duidelijk thuis voelen en waar ’s zomers ook vaak wordt gebarbecued. De jacuzzi bubbelt er ook deze herfstdag vrolijk op los. De energie komt letterlijk van boven. Het dak ligt vol met zonnepanelen.

Een meer dan 80 jaar oud huis herscheppen in een moderne, gerieflijke en smaakvol ingerichte woning en daarbij niet voorbijgaan aan het verleden. Het vraagt tijd, geduld en inzicht in bouwen. Gezin De Moor is oprecht gelukkig met hun bijzondere woning en hun tevredenheid straalt op hen af. “We wonen hier heerlijk met onze drie jongens en genieten van elke dag.”