Hoe woont het er eigenlijk..? Deel 10: ’t Witte Huis

U heeft het zich ongetwijfeld ook wel eens afgevraagd wanneer u door Aalsmeer of Kudelstaart reed en uw blik afgleed in de richting van een bepaald woonhuis. Die riante villa aan het water, dat monumentale herenhuis in hartje dorp of dat minuscule woninkje verborgen achter groen: ‘Hoe woont het er eigenlijk..?’ Deze zondag nemen we u mee naar de Stommeerweg. Naar ’t Witte Huis om precies te zijn. Ed en Gerda Kilian-Stolp wonen sinds 1987 in dit markante dubbele woonhuis aan de Stommeerweg, waarschijnlijk het hoogste huis van Aalsmeer.

momenteel een van de drukste doorgangswegen van Aalsmeer. Toch heerst er in deze villa en ook in de ruime, achter het huis aan het water gelegen tuin, een weldadige rust.

Een statige entree en via het bordes komen we in een hoge hal. Hartelijke ontvangst en beiden, zeer welbespraakt en goedlachs, beijveren zich die ochtend ons alle details te verstrekken over het huis dat ze ruim 30 jaar geleden betrokken.

Uitvinder van de Norit
Een bijzonder huis, want wie zich verdiept in de geschiedenis komt in veel wetenschappelijke geschriften de naam tegen van de eerste bewoner Abraham Wijnberg (1878-1961) die als derde van twaalf kinderen uit een arm Amsterdams Joods gezin wereldfaam verkreeg als scheikundige en in Aalsmeer vooral bekend stond als ‘uitvinder van de Norit’. Na een internering in Duitsland door de bezetters tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij in 1945 in Aalsmeer met bloemen en de Aalsmeerse fanfare ingehaald. In 1961 is hij in Aalsmeer gestorven.

Doopsgezinde kampen
De levensloop van Wijnberg is de moeite waard om je uitgebreid in te verdiepen, wij zullen ons deze ochtend echter beperken tot de huidige bewoners. Ed Kilian, met toevallig ook een scheikundige achtergrond, ontmoette zijn Gerda via de jeugdkampen van de Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer. De deelname aan de zomerkampen, onder meer in Almen en Elspeet hebben in het Aalsmeerse tot vele huwelijken geleid.

Prima locatie
Ed: ”Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en ik heb een chemisch-technologische opleiding. Als proces-technoloog ben ik gaan werken bij het ingenieursbureau Continental Engineers. Aalsmeer leek een prima locatie waar Gerda als Aalsmeerse zich volledig in kon vinden. Dicht bij mijn werk in Amsterdam-Buitenveldert en Schiphol. Handig voor de frequente buitenlandse reizen, onder andere naar de Verenigde Staten waar we later voor mijn werk als gezin ook twee perioden in Houston, Texas hebben gewoond.”

Consultatiebureau
Gerda: ”Ik ben afgestudeerd in geneeskunde aan de toen nog geheten Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Ik heb als consultatiebureau-arts gewerkt op veel plaatsen in Noord-Holland. De laatste jaren in Kudelstaart en Aalsmeer. We trouwden in augustus 1971 en zijn via de Meervalstraat en de Linnaeuslaan waar onze drie dochters zijn geboren in 1987 hier komen wonen. Op mijn 60^e ben ik gestopt met werken.”

Ed: “Het huis werd volgens zeggen omstreeks 1905 gebouwd en stond, zo ver ik weet, oorspronkelijk in de Plantagebuurt in Amsterdam.“

Afgebroken
Het oog van de inmiddels afgestudeerde Wijnberg viel op dit mooie huis dat stond in de genoemde Amsterdamse buurt waar hij was opgegroeid. De woning werd toen afgebroken en is daarna weer opgebouwd op de huidige plaats. Wijnberg is er, met de korte onderbreking in de oorlogsjaren toen Duitse machthebbers er introkken, altijd in zijn eentje blijven wonen. De twee huishoudsters die hem verzorgden, woonden in het belendende huis.

Kilian: “Bij onze buren, de familie Van Tulder, kan je zowel op de begane grond als op de eerste verdieping nog de poortjes in de muur zien die beide huizen verbonden.”

Theekastje van opoe
Zoals gebruikelijk krijgen we na de koffie een rondleiding door het volgens hun jongste dochter vanaf de kelder tot de zolder zeven (!) verdiepingen tellende huis. We beginnen in de mede dankzij een tweetal serres helder verlichte huiskamer waar een volle boekenwand de aandacht trekt. Het Aalsmeerse element daarin: mooie Cyclamen op tafel en een schilderij van de Watertoren.

Gerda: ”Mijn vader had een potplantenkwekerij in de Dorpsstraat. We kweekten onder andere Cyclamen. We hebben in het hele huis moderne en oudere elementen, hier staat bijvoorbeeld nog een theetafeltje van opoe, zoals we vroeger zeiden.”

Inclusief de zolder weerspiegelen de overige verdiepingen de levendige interesse van de bewoners. Nu de drie dochters al sinds vele jaren zijn uitgevlogen naar elders is er een zee van ruimte overgebleven.

Gerda: ”Het staat overvol, maar op die hoogste verdieping kom ik zelden.  Ed kan niks weggooien. En het is natuurlijk heerlijk dat we die ruimte hebben.”

In een van de kamers staat er een naaimachine, de hobby van Gerda. Een andere ruimte staat vol met een duizelingwekkend aantal ordners. Ed adviseert met veel plezier als vrijwilliger veel ouderen en jongeren. Daarnaast  is hij bridgedocent alsmede bewindvoerder en mantelzorger voor mensen, zegt hij ons, die door omstandigheden zijn hulp nodig hebben.

Gast op Prinsjesdag
Die inzet voor anderen bleef niet onopgemerkt. Ed: “Vorig jaar kwam er ineens een telefoontje van de Commissaris van de Koning in Noord-Holland. Ik werd uitgenodigd om op Prinsjesdag aanwezig te zijn als gast van Ankie Broekers-Knol van de Eerste Kamer. Het eerste dat ik vroeg was: waarom ik? Het antwoord kreeg ik te horen in de persoonlijke toespraak van de voorzitter daar in de Ridderzaal. Ruim 60 jaar vrijwilliger en het blijkt dat ieder jaar twee mensen uit elke provincie worden uitgenodigd die op talrijke gebieden met bestuurlijke functies bezig zijn. Als blijk van waardering mocht ik aanwezig zijn en het was een mooie en unieke ervaring.”

Op de bovenste verdieping waar het uitzicht op de Kleine Poel zeldzaam mooi is, haalt Ed een doosje tevoorschijn dat hij geheimzinnig mee naar beneden neemt. Met gepaste trots opent Gerda aan de tafel waar de rondleiding begon, deze ‘snijdoos’ die ze van toenmalig huisarts Oei, die in het huis naast haar huidige huis woonde, kreeg toen ze haar studie geneeskunde begon.

Aanpassingen
Door de jaren heen zijn er wel aanpassingen aan het huis gedaan, zeggen beiden. Het nog altijd uitzonderlijk hoge plafond in de woonkamer is voor het (schoonmaak)gemak verlaagd zonder dat het optisch afbreuk deed aan de ooit bedoelde stijl.

“Afgelopen jaar hebben we na ruim 30 jaar de oude keuken vervangen. De serre waarin we, met het uitzicht op de Kleine Poel dagelijks eten, is opgeknapt en de oude vloeren en de entree, gang en serre hebben we een moderne praktische afwerking en stijl gegeven,“ vertelt Gerda.

Op het dak liggen twaalf zonnepanelen en de Kilians denken na hoe ze in de toekomst deze oude woning samen met de buren verder kunnen verduurzamen. 

Op de verschillende verdiepingen hangen nog originele lampen en de trapleuningen zijn van eenvoudige, maar fraaie ornamenten voorzien. Aan het eind van de rondleiding door het opmerkelijke huis geven beiden te kennen het een heerlijke woonplek te vinden.

Ed bekent dat hij graag nog zo’n tien jaren op zijn huidige woonplek wil blijven: “Heerlijke ruimte, grote tuin, een Verhoefbootje dat hier achter ligt en waar we ’s zomers lekker mee kunnen varen en genieten van de fraaie Westeinder Plassen en haar mooie natuur.”

Tekst Leni Paul, foto’s Arjen Vos

(advertentie)