Hoe woont het er eigenlijk..? Deel 15: Zijdstraat 24

U heeft het zich ongetwijfeld ook wel eens afgevraagd wanneer u door Aalsmeer of Kudelstaart reed en uw blik afgleed in de richting van een bepaald woonhuis. Die riante villa aan het water, dat monumentale herenhuis in hartje dorp of dat minuscule woninkje verborgen achter groen: ‘Hoe woont het er eigenlijk..? Deze zondag nemen we een kijkje bij Jan en Adriana van Dillewijn, wonend in een karakteristiek woonhuis in de Zijdstraat.

Aalsmeerders, hier geboren en getogen, zullen er wellicht enigszins nonchalant aan voorbij lopen. Maar buitenstaanders en dan ook met name hotelgasten die een ommetje maken door het dorp zie je regelmatig verbaasd en bewonderend stilstaan bij dit niet-alledaagse huis van de familie Van Dillewijn.

Is het een huis of zou het een winkel zijn, zie je ze denken. Maar hoe woont het eigenlijk in dit bijzondere huis?

Een imposante uit twee delen bestaande deur. Het echtpaar Jan en Adriana van Dillewijn-Verhoef ontvangt ons allerhartelijkst in de ruimte die je eerder een vestibule of een entree  zou willen noemen. Het alledaagse woord ‘halletje’ doet er onvoldoende recht aan.

We zullen ons die middag verbazen in het voor een groot deel nog origineel ingerichte huis dat in 1910 werd gebouwd voor een in die dagen bekende Aalsmeerse familie. Aan de muur een intrigerend schilderij waarin we met enige fantasie de vijver voor de voormalige Tuinbouwschool aan de Stationsweg menen te herkennen. Ook bewoner Jan van Dillewijn heeft dat vermoeden.

Volgens plaatsgenoot/architect Joop Kok en één van de rondleiders op wandelingen door het dorp heeft het meer dan honderdjarige huis, het oudste in de Zijdstraat, Indonesische invloeden, verwijzend naar architectonische elementen.

“Dat zie je vooral aan de dakkapel. Jarenlang stond bijvoorbeeld achter het Amsterdamse Centraal Station het zogenaamde Javahuis, dat had ook van die schuinstaande trapjes. En bij Van Dillewijn zie je ook dat het hout is behandeld alsof het klassieke elementen zijn, zoals bij die brede deur op de begane grond.”

Schilderij met schietgaatjes
‘Mijn grootvader was kruidenier en zat met zijn zaak op de hoek van de Dorpsstraat. Later was daar groenteboer Jopie Walraven. Toen opa dit huis van de eerste eigenaar kocht heeft hij van het voorste deel van het huis een winkel gemaakt. Dit schilderij hier in de hal heeft hij laten hangen. Zie je die schietgaatjes er in? Heeft hij ook laten zitten. Die zijn er met een buks  in gebracht door een zoon van de vorige bewoner die wel bijzondere neigingen schijnt te hebben gehad.”

Stoffeerder
Ons gesprek vindt plaats in het nieuwe gedeelte dat Jan en Adriana recent zelf aan het huis hebben gebouwd. Duidelijk een echtpaar met twee jaloersmakende rechterhanden.

Zij stammen beiden uit grote gezinnen (“dat had je vroeger”). Bij Jan thuis moesten zeven  kindermonden worden gevuld, bij Adriana acht.

Jan, sinds enkele weken gepensioneerd heeft een leven als stoffeerder achter de rug.

“Geen van de kinderen in ons gezin wilde kruidenier worden. Dat was vroeger anders. Mijn grootvader overleed in 1947 en toen nam mijn vader de zaak over.  Ik werkte sinds mijn opleiding als stoffeerder bij Van der Schilden.”

Adriana heeft zich naast haar gezin met drie jongens graag bezig gehouden met kunstuitingen op divers gebied. Haar artistieke vruchten zijn door het gehele huis te zien, waar over later meer.

Jan, wijzend op de  pas geleden gereed gekomen nieuwbouw aan de achterzijde van het huis met uitzicht op een lange tuin: ”We houden allebei van steigerhout, dus je ziet hoe we met dit materiaal dit nieuwe deel hebben aangepast aan de stijl van het huis. Ook de ramen. We hebben er wel dubbele beglazing in geplaatst. We wilden alles zelf doen en dat lukt aardig.”

Wie in het verleden van Aalsmeer duikt komt de naam Van Dillewijn veelvuldig tegen, vaak gekoppeld aan het beroep van kruidenier. Jan: ”Mijn opa was kruidenier, mijn vader ook. Ze noemden mijn vader de nachtkruidenier. Het was de tijd van het in het begin van de week bestellingenboekjes ophalen bij de klanten en dan enkele dagen later de spullen thuisbrengen. Mijn vader was erg breedsprakig en het was heel gewoon als hij dan ’s avonds tegen elven weer thuis was van zijn bestelronde. Wij, de kinderen, lagen dan al lang in bed. Vader hield van zijn beroep en van het contact met de mensen. Je zou hem nu een  mensenmens noemen. De klant was voor hem koning.”

Andere tijden braken aan toen giganten als Jac. Hermans en Albert Heijn zich in het dorp vestigden en kleine neringdoenden langzamerhand afvielen.

Het uitdijende gezin van Jans vader waarin ook grootouders nog inwoonden, bracht Jans vader er toe de woning uit te breiden.

Ingewoond
“De aanbouw achter de winkel dateert van 1927. Adriana en ik zijn 40 jaar geleden getrouwd, hebben hier boven bij mijn vader altijd ingewoond. In 1969 stopte mijn vader als kruidenier, in 1999 was hij in het Zorgcentrum gaan wonen en in 2003 is hij gestorven. Wij hadden inmiddels in 1982 het huis en de winkel al overgenomen.”

Nog één zoon woont thuis. Er zijn inmiddels vier kleinkinderen.

“We leven voor een groot deel boven. Dat wil zeggen, onze keuken is boven, daar wordt gekookt. Verder zitten we graag beneden met uitzicht op de tuin.

Een flinke heg belemmert het uitzicht op de passanten die het Molenplein gebruiken tussen Zijdstraat en Praamplein. En terecht trots meldt Jan een van de weinige inwoners van het dorp te zijn die met zijn auto de Zijdstraat in mag rijden.“Ik heb een officiële ontheffing, anders zou ik mijn garage niet in kunnen inkomen.”

Met name in dit deel van Aalsmeer is in zo’n ruim 50 jaar veel veranderd, zeggen beiden. ”Kleinschalige kruidenierszaken bestaan niet meer. Toen waren er tientallen en elk met zijn eigen aanhang. Naast mijn vader zat Van der Laarse van de Vivo, dan had je de Betuwe, die was wat chiquer en dan had je onder andere ook nog Van de Polder en de broers Buis om er een paar te noemen.”

Schrikken
Pal naast hun huis verrees een groot appartementencomplex met onder meer een supermarkt (Deen). Dat was volgens Jan en Adriana wel even schrikken. “Er is hier heel veel veranderd. Er liep hier vroeger een sloot achter, dat was allemaal voor Rozenholm werd gebouwd. Nee, mijn grootouders zouden dit niet meer herkennen. Er was hier achter een breed water, er lagen boten, er was nog geen Praamplein.”

En naast hun huis bij de molen verrees een winkelstraat met twee kledingzaken, een kapper, een bloemist en een sigarenwinkel om er enkele te noemen.

Adriana: ”Hoe meer winkeltjes, hoe gezelliger, vind ik. We hebben er geen last van en ook niet van de bewoners in de appartementen.”

Koninklijk
Ze neemt ons mee naar boven waar we ons zowel staand voor het raam als met name ook op het balkon bijna een beetje koninklijk gaan voelen.

”We hebben hier een prachtig uitzicht op de Zijdstraat. In de avonduren is het stil, maar zoals laatst op zaterdag met de braderie, Koningsdag en met de intocht van sinterklaas is het wel heel gezellig.”

Artistiek
In de diverse kamers zijn prachtige artistieke uitingen van Adriana te zien.

“Ik ben volslagen autodidact maar ben wel allerlei cursussen gaan volgen, was altijd wel handig met mijn handen. Mijn zus en ik zijn op een gegeven moment naar een cursus glasbewerking gegaan. 

En ik heb daarna nog een professionele opleiding keramiek gedaan. En de laatste jaren doe ik ook aan 3D-schilderen op steigerplanken. En ik houd ik me bezig me glas- en spiegelwerk. Wat ik leuk vind maak ik. Zie je deze tjalk op deze spiegel? Die heb ik een keer voor mijn vader gemaakt. Nu hij is gestorven heb ik dit werk hier in huis hangen.”

Na sluiting van de kruidenierswinkel kwamen diverse huurders in het pand zoals de sportzaak van Verkerk, Van de Coolwijk met zijn rietwerk enhet Galerietje van het echtpaar Annokkee. “Op dit moment verhuren we de winkel niet meer. Ik hang er wel mijn eigen werk in, maar de winkel is niet meer open. Het gebeurt wel eens dat buitenlanders die in Het Wapen logeren hier ’s avonds langs lopen, dan iets zien dat ze willen kopen.”

Hondentrainer
Naast verrassende eigenhandig gemaakte objecten zien we door het hele huis veel afbeeldingen van honden.

Adriana: “Ja, ik ben al jaren hondentrainer en naast onze eigen Labrador Roebie train ik Labradors en we gaan daarmee het hele land door naar wedstrijden. In het verleden heb ik twee nestjes Labradors gefokt en dan liep ik met een bolderkar vol puppy’s door de Zijdstraat. Het zijn slimme honden. Binnenkort krijgen we er een puppy bij die ik dan weer ga trainen.”

Over de slimheid van het hondenras, opgeleid voor de jacht, krijgen we later prachtige en verbluffend staaltjes te zien. En dat de hond in het hart van de echtelieden een warme plaats inneemt bewijzen de afbeeldingen her en der, zelfs tot in het vloerkleed aan toe.

De Van Dillewijns stralen duidelijk uit dat ze het geluk in eigen huis en omgeving vinden.“Met vakantie? Nee, daar zijn we geen typen voor. We hoeven niet ver weg. We hebben de hondentrainingen door heel Nederland en waarom zou je met vakantie gaan? We hebben hier alles.”