U heeft het zich ongetwijfeld ook wel eens afgevraagd wanneer u door Aalsmeer of Kudelstaart reed en uw blik afgleed in de richting van een bepaald woonhuis. Die riante villa aan het water, dat monumentale herenhuis in hartje dorp of dat minuscule woninkje verborgen achter groen: ‘Hoe woont het er eigenlijk..?’ Over Herenhuis gesproken, deze zondag nemen we u mee naar een huis op de Herenweg in Kudelstaart, bewoond door Sander Peer en Lisa Kuipers.
Een onopvallend huisje, zo is de eerste indruk. Na een bezoek aan de vlak aan de Herenweg staande woning moeten we onze mening herzien. Het is een bijzondere woning met een geschiedenis die ver terug gaat in de tijd. Een gesprek met twee enthousiaste jonge bewoners.
Lisa Kuipers (33) roept ons lachend tot de orde als we naar de houten buitendeur lopen waarop ter begroeting een schalks ijzeren duiveltje is bevestigd. “Ja, dat duiveltje is nog van Wim Kan geweest die hier in de buurt woonde. Maar die deur is al jaren dichtgetimmerd, kom maar door de andere deur.”
Een dichtgetimmerde deur. Het is niet de enige wijziging die door het jonge echtpaar na het betrekken van het huis, nu acht jaar geleden, werd aangebracht. Bij de rondleiding zien we bijvoorbeeld in de woonruimte nog de oorspronkelijke bedstee waarin nu de vriezer en de koelkast een plaats hebben gekregen.Lisa Kuipers is een rasechte Kudelstaartse. Ze heeft een opleiding als onderwijzeres, gaat haar leven lang wiskundige problemen niet uit de weg en stond acht jaar als wiskundelerares voor de klas bij de Westplas Mavo. De laatste jaren is ze verantwoordelijk voor de roosterindeling op zowel genoemde school als op de Groenstrook.
Racefiets in de schuur
Sander Peer (39) is zelfstandig ondernemer met een MBO-opleiding. Hij werkte in een groentewinkel in Vinkeveen en op de groenteafdeling van een grote supermarkt. Na korte tijd een eigen groentewinkel te hebben geleid is hij nu sinds 2014 wegens de ziekte MS (“erfelijk, mijn moeder had het ook”) minder mobiel en is hij voornamelijk bezig in de eigen woning. Dat hij in 2016 nog de de Franse berg Mont Ventoux ‘nam’ meldt hij met terechte trots.
“De racefiets hangt nu mooi te zijn in de schuur.”
In de smaakvol ingerichte ruimte waar de vriendelijke pikzwarte kat Blackie ons direct schijnt te accepteren horen we over de uitgebreide, deels in eigen beheer uitgevoerde verbouwing, die in de loop der jaren tot stand kwam.Lisa en Sander leerden elkaar kennen in jeugdcentrum N201. Het klikte direct en het stel ging een jaar later samenwonen in Vinkeveen. “Sander kende Kudelstaart helemaal niet en zei direct zoiets als: Kudelstaart, daar wil je toch niet wonen. Maar ja, ik kom van hier en we zijn toen toch hier wat rond gaan kijken,” aldus Lisa.
Sander: ”Er waren maar twee huizen waar ik dan wel wat in zag. Dat was het huis hier op deze weg, en richting dorp, die grote woning in de laagte. En, ja, geloof het of niet, dit huisje waarin we nu wonen, dat trok ons ook. En het huis was al familiebezit.”
Voortvarend gingen de twee aan de slag in dit huis met een lange geschiedenis.Lisa: ”Helemaal kunnen we die historie niet meer achterhalen, maar dat het huis al in de negentiende eeuw hier stond, weliswaar uiteraard in andere vorm, hebben we wel kunnen ontdekken. Er stonden heel vroeger op deze plek drie huizen. Sinds 1965 is het één huis. Het was in die jaren onbewoonbaar verklaard. Ooit hebben mijn grootouders hier met een groot gezin gewoond en die gebruikten ook de bedstee nog.”
Met allebei twee rechterhanden gingen Lisa en Sander met behulp van bevriende vaklieden aan de slag en zowel binnenshuis als ook in de kleine tuin ontstond een mini-paradijs waarin het goed toeven is. Rakelings passeert wel het verkeer, maar uit de grote ramen aan de achterzijde is er het ruime uitzicht over de smaakvol beplante tuin met daarachter de frisgroene weiden.
Zeldzame IJsselsteentjesAl bouwend en reparerend ontdekten Sander en Lisa veel. Bijvoorbeeld ook dat bij de bouw destijds de nu zeldzame IJsselsteentjes werden gebruikt.
“Monumentenzorg ontdekte bijvoorbeeld dat de manier van metselen ouder was dan de steentjes zelf. Het bleek ook dat hier vanaf 1600 al een huis heeft gestaan en dat er nog maar 250 huizen met zulke steentjes in de omgeving bestaan. Ook in het Noord-Hollands archief is er niet zo veel over te vinden. Zoals gezegd kochten wij het huis acht jaar geleden en we hebben er toen al in gewoond, toen het pand dus nog in de oorspronkelijke staat was. Het was in de planning van de gemeente dat in 2006 het huis plat zou moeten als de toenmalige bewoners het huis zouden verlaten. Dit in verband met de nieuwe woonwijk die gepland was. Het huis werd gelukkig toen al snel tot gemeentelijk monument verklaard. Aan de overzijde wordt nu flink gebouwd, daar komen veertien nieuwe huizen te staan. Maar in 2015 kwam van gemeentewege wel de noodzaak om er onder te gaan heien. In 2015 zijn we begonnen met alles te strippen. Er moest veel afgegraven worden. In februari 2016 zijn ze begonnen met de echte renovatie en wij hebben sinds acht jaar alles van binnen al gesloopt.”
Heerlijkheid CalslagenZowel Lisa als Sander blijven geïnteresseerd in de geschiedenis van hun woning. “We zeggen altijd, als er mensen zijn die meer weten van ons huis, meld het ons. Het huis is inmiddels tot gemeentelijk monument verklaard. Het hier tegenover liggende kerkhof Calslagen is rijksmonument. Het is hier prachtig wonen. Soms hoor je mensen zeggen, we wonen in Grand Domein ’t Loo, nou, wij wonen in Heerlijkheid Calslagen.”
Ook oude voorwerpen hebben hun interesse en zo treffen we in een hoekje van de kamer op een donkerbruin tafeltje een grote verzameling antieke koffiemolens aan. “Mijn oom en tante hebben gewoond in het huis vooraan op de Uiterweg waar destijds groenteboer Ernst Lewestijn was gevestigd. Op de zolder vonden ze daar deze koffiemolens,” legt Lisa uit.
Commandocentrum
Op de videofilm de vinden op onze Facebookpagina is duidelijk te zien dat voor veel hoekjes, vloeren en plafonds handige oplossingen moesten worden gezocht. Scheeflopende ondergronden en een niet meer bruikbare trap moesten worden gerenoveerd. De trap staat nu los tegen de muur in de kamer, als speelse étagère voor hebbedingetjes. Via een steile trap die de oude trap verving komen we uit de woonkamer in de krap bemeten slaapkamer van het echtpaar.
Op de videofilm de vinden op onze Facebookpagina is duidelijk te zien dat voor veel hoekjes, vloeren en plafonds handige oplossingen moesten worden gezocht. Scheeflopende ondergronden en een niet meer bruikbare trap moesten worden gerenoveerd. De trap staat nu los tegen de muur in de kamer, als speelse étagère voor hebbedingetjes. Via een steile trap die de oude trap verving komen we uit de woonkamer in de krap bemeten slaapkamer van het echtpaar.
Lisa: ”Ja, het bed staat ook enigszins scheef, maar we zijn het gewend.”
Op dezelfde etage is een ruimte die je zou aanduiden als ‘machinekamer’. “Mijn werkruimte. Hier regel ik vanaf ’s morgens zeven uur alle roosters voor Westplas en Groenstrook. Ik werk heel veel vanuit huis. We noemen het ook wel ‘Commandocentrum Calslagen’.”
Is er tijd voor hobby’s ?
Lisa: ”Ik schaats graag en ben betrokken bij de selectietraning van de schaatsclub VZOD.”
Sander: ” En ik hou het huis wat op orde en hou van koken. Ik denk wel eens aan het leren bespelen van de gitaar, maar zover is het nog niet gekomen. We houden allebei erg van ons huis. Mijn motto is: een huis hoeft niet groot te zijn om gelukkig te zijn.”
Tekst Leni Paul, foto’s Arjen Vos
Eerder verschenen in deze serie
Zie voor filmimpressies van deze woningen onze facebookpagina
Suggesties voor deze rubriek? Mail naar info@aalsmeervandaag.nl
(advertentie)
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
7 reacties
Wat een leuk verhaal en dat roep gelijk herinnering op. Ik ben hier (aan de linkerkant de 2 ramen ) geboren in 1934. En mijn buurman was Joop Meivogel . In de oorlog lagen 2 geslachte varkens in de bedstee!! Deze waren geslacht door mijn vader en verstopt voor de Duitsers die beneden bij buurman Verhoef lagen met zoeklicht. Helaas is mijn vader verraden op illegaal slachten en terecht gekomen in de koepel van Haarlem . Ik heb hier gewoond tot mijn 8e jaar daarna verhuisd naar de Herenweg bij Arie Bartels .nu woonachtig in Amstelveen
Wat een mooi verhaal over het huisje van Lisa en Sander Peer aan de Herenweg. Pure nostalgie voor mij. Als kind voer ik met mijn ouders per roeiboot (zonder motor !) vanaf ons huis aan de Uiterweg naar ome Joop Meivogel die daar zo’n 70 jaar geleden in dat huisje met vrouw en kinderen woonde. Oom Joop was de oudste broer van mijn vader en bekend als dichter en schrijver. In het vorige week verschenen nummer van Oud Nuus stond een mooi lang gedicht over de bijnamen van Aalsmeerders. Ome Joop schreef ook een boekje met verhalen.
Niet jaloers zijn .
Een stukje verleden in het heden.
Genieten.!!
Sander een sportvriend wat een wilskracht en een doorzettingsvermogen !
Sander diep respect !!
Een mooie woning man.
Het gaat jullie goed.
ik ben blij als ik zo een woning zie.
ik ben er jaloers op
een stukje nostalgie
henk de vries