Door: Rinus Zuidervaart. Behoedzaam, voorzichtig liep de mevrouw op leeftijd met het overbodige nummertje uit de automaat naar de balie. De rollator parkeerde ze netjes. ‘Zegt u het maar?’
‘Hier, dit is van de dokter.’ Met bevende handen legde ze een klein briefje neer
‘Es even kijken,’ zei een vrouw met sjaal en kralenketting…
‘Mhmm, ík ga even voor u kijken. Ik kom zo terug.’ Haar lichaamshouding gaf het antwoord al.
Ze was na twee seconden terug.
Nú duidelijk articulerend alsof ze moest concurreren met de marktlui niet ver van de apotheek:
‘Dit hebben we helaas niet meer in huis, u kunt drie dingen doen…
De arts vragen om een ander medicijn voor te schrijven,
een andere apotheek bellen in de omgeving…
of het recept ergens via het buitenland proberen aan te vragen.’
De vrouw schudde wat met haar hoofd. Ze herhaalde die laatste optie zachtjes. Niet geheel duidelijk of de boodschap ontvangen was of uit beleefdheid. Maar onrust ligt meer voor de hand.
‘Eerst naar de visboer’ dacht ze resoluut omkerend. De rollator volgde.
Een koude windstoot zorgde niet alleen voor de rillingen over haar dunne lichaam maar ook voor de lucht van warme vis.
‘Wat mag het zijn mevrouwtje?’
‘Vis’ zei ze, …. ‘vis, haring!’
‘Goede keus, mevrouwtje, doen we… Kijk es aan: Omega3. Het beste medicijn.’
Daar hoef je niet voor naar het buitenland.
Ze kon het nog net zonder te vallen aanpakken.
Omega3, dat begrip bleef hangen,
De informatie van de apotheek niet.
Rinus Zuidervaart is parttime ‘bewoner’ van de gemeente Aalsmeer. Vermaakt zich als cliënt op de dagbesteding van Ons Tweede Thuis, locatie Mendel, met onder meer schaken en computerzaken. Heeft een neus voor taal en laat zich inspireren door Godfried Bomans. Verzamelt op zijn eigen tijd en in zijn eigen tempo columns van gebeurtenissen uit zijn leven.
2 reacties
Mooi stukje Rinus!
Genoten Rinus, van je column uit het leven gegrepen.