Kerstcolumn: ‘Thuiskomst’

Door: Rinus Zuidervaart. Meneer Klinkenberg is op leeftijd. Hij laat twee keer per dag zijn hond uit. De rest van de dag zit hij bij het raam naar buiten te staren. Niet zelden zonder wat klassieke muziek uit de radio. Als een soort dirigent gaan zijn armen dan sierlijk de lucht in. De labrador komt dan uit zijn mand en volgt oplettend of dit niet de opmaat is voor een wandelingetje. Meneer Klinkenberg had het goed voor elkaar in een gelijkvloerse woning op de eerste verdieping. Regelmatig kwam hij samen met hond in het park andere mensen tegen. Hij sprak dan over van alles en nog wat. Dat zijn vrouw tien jaar geleden is overleden maar dat hij elke dag nog veel aan haar denkt. Hij vertelde ook dat hij vier dochters en net zoveel schoonzonen heeft ‘maar die zie ik weinig’ zei hij dan wat triest naar de grond kijkend…

Eigenlijk bedoelde hij nooit, maar door ‘weinig’ te zeggen troostte hij zichzelf. Ze hadden het allemaal zo druk met van alles. Van computer tot TV. Oorlogen en virussen. Van voetbal tot wel zevenduizend sporten. Sommige kinderen hadden ook onderling onenigheid; ‘Als zij komt ga ik niet!’ en als hij aanbelt ben ik vertrokken! De enige met wie meneer Klinkenberg nog een goed contact heeft is zijn huishoudelijke hulp Ans. Zij kwam kort twee keer in de week en niet alleen om wat te stofzuigen. Ze konden ook over van alles praten. Nu was het een week voor kerst en de kaarten moesten natuurlijk op de post. Alleen dit keer had meneer Klinkenberg een plan.

Het was wel een aanslag op de creativiteit van Ans want zij moest met printer en papiersnijder aan de gang. Geen gewone kerstkaarten, maar kaarten met een grijs randje. Ze hebben er samen een hele dag over gedaan om uiteindelijk alles naar de familie te sturen. Hij ging tevreden in zijn stoel voor het raam zitten en viel in een diepe slaap. Ans was stilletjes vertrokken.

De dag voor kerst was het nog stil in huis. Sinds jaren was de straat bedekt met een pak sneeuw. Om 12:00 uur werd er aangebeld. Ans, in stemmig donkere kleding deed de deur open. Ze ging de familie voor in de gang… De deur naar de woonkamer deed ze open. Iedereen was nu in het opvallend opgeruimd verwarmd vertrek van meneer Klinkenberg. Ze keken om zich heen alsof ze zich realiseerden dat ze het huis helemaal niet zo goed kenden. Ans deed de keukendeur open. In de deuropening stond hij kaarsrecht met dienblad met wijn en warme chocolademelk. “Vader! Opa!” Riepen de kinderen en kleinkinderen. Toen het uiteindelijk stil werd zei hij met krakerige stem: “Ik moest toch verdorie iets doen om jullie allemaal een keer bij elkaar te zien…”

Daarna werd het een fantastische, gezellige dag zonder geroddel en mensen die elkaar niet wilden zien

Rinus Zuidervaart is parttime ‘bewoner’ van de gemeente Aalsmeer. Vermaakt zich als cliënt op de dagbesteding van Ons Tweede Thuis, locatie Mendel, met onder meer schaken en computerzaken. Heeft een neus voor taal en laat zich inspireren door Godfried Bomans. Verzamelt op zijn eigen tijd en in zijn eigen tempo columns van gebeurtenissen uit zijn leven.