Column: ‘Volunteer’

Door: Rinus Zuidervaart. Sinds geruime tijd als professionele patiënt door vrijwilligers bijgestaan. Meelopen naast mijn aangepaste fiets.
Begeleiding bij koken van de piepers. Oppassen dat brandmelder de sessie niet verpest.

Met weemoed denk ik terug aan het zorgeloos bestaan in het land dat nu bijna dagelijks in het nieuws is. Sinaasappels heb ik geplukt. Honderden.

Vrijwel iedere dag zonnig tussen bomen door je quotum aan sinaasappels plukken.

Met Kerst in Bethlehem.

Op de markt waren zakjes met Heilige land aarde of blikjes met Heilige land lucht te koop. Ik kon de verleiding goed weerstaan, niets van dit spul op retourvlucht in rugzak.

’s Avonds kampvuur onder het genot van wodka jus. The Doors, Stones en Beatles kwamen voorbij. Plus trosjes leeftijdgenoten vanuit Amerika, Brazilië en Zuid Afrika. Met grote ogen werd alles bekeken.

Vanuit het kampvuur knetterden de hormonen hoog boven de watertoren.

Het leven was goed.

Volunteer was ik toen.

Sinds 2005, het jaar van de levensbreuk (herseninfarct), zelf heel vaak bijgestaan door geduldige vrijwilligers.

Wat recenter heb ik zelf de taak van vrijwilliger wederom op mij genomen.

Geen citrusvruchten.

Taalcoach bij vluchtelingenwerk. Niet te verwarren met taalmaatje want dat is juist de anderstalige met wie ik wekelijks afspreek. (zoek eens bij Youtube Herman Finkers hoe kernachtig hij het ‘dilemma’ over het woord gijzelaar behandelt).

Ik zie mensen die al keurig op een bepaald niveau Nederlandse les hebben gevolgd.

Aanvullend voer ik gesprekken over onderwerpen soms naar eigen wens, onderhoudend.

Over boodschappen, doktersbezoek, Nederlandse bijzonderheden.

Veel begrippen in onze taal zijn voor een anderstalige een grote uitdaging om onder te knie te krijgen (onder de knie??) Al die spreekwoorden en uitdrukkingen…

Eenmaal sprak een vrouwelijke cliënt mij aan over het feit dat Nederlanders allemaal zo koel met elkaar omgaan. En altijd afspreken om elkaar te ontmoeten. Nooit een warm gezellig welkom. Zit iedereen op datingsites? maakte ik op uit de woorden die ze min of meer in de lucht gooide maar toch als een zin voor mij op tafel lag.

Koel… ja misschien heb je wel gelijk. Nederlanders zijn wel een beetje nuchter, duidelijk, direct, soms bot.

Verschillende culturen. Weet je, vraag deze week wanneer je de buurman ziet eens hoe het met hem gaat.

Een week later met glimlach en grote vragende ogen.

Ze vouwde een briefje open.

Hier, zei ze, dit zegt de buurman:

‘Slechte mensen gaat altijd goed’

Mhmm.. koel, nuchter, bot en nu ook nog slecht…