Column: ‘Busje’

Met de bus naar en van je werk. Onder normale omstandigheden iets heel normaals. Maar de bussen van tegenwoordig zijn meer leeg dan vol. Dat geldt niet voor de bussen die de cliënten van Ons Tweede Thuis naar de dagbesteding van Mendel brengen. Een van de passagiers is onze columnist Rinus Zuidervaart. Hij tekende het volgende gesprek op tijdens de haal- en brengservice.

“Keurig op tijd,” gaf ik als compliment aan de chauffeur. Ik probeer dat steevast te melden omdat ze naar mijn idee vaker andere geluiden horen.

“Ach,” zei een wat oudere heer achterin de bus, “door corona is er bijna geen verkeer op de weg.”

Hij nam de regels serieus want: mondkapje bijna voor beide ogen.

De chauffeur deed er nog een schepje bovenop. “Ja, bij ons in het dorp is maar één duur restaurant waar ik nooit kom. Laatst even de site bekeken en ik bestel een bak spareribs, mijn vrouw zalm. Twintig minuten later staat er een jongen van Noord-Afrikaanse origine voor de deur. Tas vol vreten. Lekker hoor! Wat mij betreft vaker.”

“Tja,” zei ik droogjes, “ondernemers moeten creatief ondernemen.” Dat klonk wel heel Postbus 51.

De man achterin: “In India kunnen ze nu de weggegooide lege blikjes cola op de Himalaya zien liggen in de sneeuw.”

“Geen luchtvervuiling  Hier geen files minder Co2.”

Ik was in een bus genaamd ‘virus vrolijkheid’ terecht gekomen.

“En heren, gaan we nog wel de prik halen?” gooide ik er maar  in.

“Ja, ja,” zei de chauffeur, “ooit hebben mijn ouders, zonder overleg ook de DKTP enzo erin laten jassen. En kijk hier zit ik nog fris en fruitig.”

Dat hij daar nog zat was duidelijk. Weliswaar met een BMI van ver boven het landelijk  gemiddelde.

De man achterin was bezorgd over de organisatie van dit vaccinatieprogramma alsof hij zelf verantwoording moest afleggen over de gang van zaken.

“Kijk,” zei hij, “het heeft ook met volksaard te maken. In Israël gaat het voorspoedig. Ze denken vanuit de groep niet vanuit het individu.”

Ik keek nu steeds meer naar buiten waar andere prikkels voor afleiding zorgden.

De wijsgeer achterin: “Kijk, als je bijvoorbeeld een Duitser vraagt omhoog te springen is het antwoord ‘hoe hoog?’ Een Nederlander daarentegen zegt ‘waarom?'”

Ik stapte als laatste de bus in en ging er als eerste weer uit. Een sessie om over na te denken.

Misschien iets voor een column?

Rinus Zuidervaart is parttime ‘bewoner’ van de gemeente Aalsmeer. Vermaakt zich als cliënt op de dagbesteding van Ons Tweede Thuis, locatie Mendel, met onder meer schaken en computerzaken. Heeft een neus voor taal en laat zich inspireren door Godfried Bomans. Verzamelt op zijn eigen tijd en in zijn eigen tempo columns van gebeurtenissen uit zijn leven.