Pierre’s Pennenstreken: ‘Stilte’

Door: Pierre Tuning. (Pennenstreek 483)

Stilte

Een land boordevol stilte

Is stil

Om even te denken aan

Het verre schreeuwen dat

Niet ophoudt

De angst

De marteling

De pijn

De hongerdood

De verstikking

De verlamming

Het neerstorten

Het roerloos liggen

Het eeuwige zwijgen

Blijft schreeuwen

Tranen bevriezen

In een gitzwarte hemel

In stilte zoeken wij

Een weg naar leven

Zonder elkaar

Zonder hoop

Komt de zon nooit meer op

Dit gedicht schreef ik op 4 mei 2020. Niks nieuws onder de zon. In de tegenwoordige tijd betekent stilte steeds meer het ontbreken van muziek. Of van geschreeuw, of van schreeuwmuziek… Vrijheid van meningsuiting wordt steeds vaker opgevat als het recht dat overlast gevende gelijkhebbers voor zichzelf opeisen om andersdenkenden luidkeels de mond te kunnen snoeren. Gevreesd wordt dat zij ook tijdens de Dodenherdenking de stilte niet zullen kunnen verdragen.

Je moet de Nederlanders niet de kost geven die ná de oorlog in het verzet zaten – en die een grote mond opzetten over degenen die ‘fout’ waren geweest. Ja, toen had iedereen gemakkelijk praten. Ook nu nog denken veel mensen dat zij zichzelf kunnen verheffen door anderen neer te halen, op welke manier dan ook.

Dat niemand verantwoordelijk kan worden gehouden voor datgene wat zijn of haar ouders hebben uitgespookt, is zo klaar als een klontje. Daarom is het gewoon ‘fout’ – om dit woord nog eens te gebruiken – om de nazaten van ‘foute’ Nederlanders te laten boeten voor alles wat zich lang vóór hun geboorte heeft afgespeeld. ‘Dat de buurman zegt: hahaha, je vader fout in de oorlog’, lees ik in de Volkskrant. ‘Nabestaanden vrezen “dat de pleuris uitbreekt” en willen niet dat iedereen de strafdossiers van foute Nederlanders thuis kan inzien. Maak deze liever eerst alleen vanuit bijvoorbeeld bibliotheken toegankelijk, zegt voorzitter van de werkgroep Herkenning Jeroen Saris.’ Die dossiers worden pas op 1 januari 2025 openbaar gemaakt. Dat is tachtig (!) jaar na de Tweede Wereldoorlog. Moet je daar nog iemand op aanspreken?

Je kunt beter uitkijken voor de foute Nederlanders die nu, nu een Derde Wereldoorlog dreigt, heulen met de nieuwe oorlogszuchtige vijand Rusland!

Ruim twintig jaar geleden schreef ik, naar aanleiding van alweer een Dodenherdenking op 4 mei, dit gedicht:

Schaamte

Ik weet niet wat ik zou hebben gedaan

Na al die successen van Hitler:

De werkloosheid opgelost, de Duitse handel bloeiend

Oostenrijk ingelijfd, Tsjecho-Slowakije overweldigd

Denemarken bezet, en Noorwegen, Nederland, België…

Een Blitzkrieg in Frankrijk en Polen

Engeland bijna op de knieën, de regering gevlucht…

Misschien zou ik zo in het Bruine Moeras zijn getrokken

Dat geen terugkeer mogelijk was

Denk aan buurman Braber die persoonsbewijzen vervalste

Ome Jaap Grosscurt die zijn vrienden gefusilleerd zag

En vader Borgman, en de familie Bogaard in de Meer

Met al die onderduikers

En Van der Jagt uit Kudelstaart met een hooiberg vol verzet

Waar mijn vader melk haalde voor kleine Pierre’tje

Misschien zou ik niet zo dapper zijn geweest

Zoals bijna iedereen niet zo dapper was, of erger

En keek ik de andere kant op toen de

Joodse handelaren uit de veiling verdwenen

Misschien had ik gecolporteerd met

Volk en Vaderland

Of had ik geld ingezameld voor de Winterhulp

Op 4 mei was ik even stil

Om mij te schamen over wat ik

Misschien geworden was