Door: Pierre Tuning. Pennenstreek 411. Op zaterdag 16 oktober 2021 is Wessel Bezemer overleden aan longkanker. De in Dwingeloo wonende beeldhouwer is 52 jaar geworden.
Een simpele mededeling die bij de Kudelstaarters en Aalsmeerders die hem gekend hebben, veel emotie zal oproepen. Want wie kent niet het fameuze Beeldeneiland middenin de weilanden van De Kwakel, dat hij samen met de kunstenares Femke Kempkes in 1995 opzette? Wie heeft geen les van hem gehad in de bijna tien jaar dat hij daar actief was? Wie, in het Aalsmeerse kunstwereldje, kent hem niet?
Dwingeloo
Dat wereldje – blijkt uit zijn verdere loopbaan – was hier te klein voor hem. Omstreeks 2005 treffen wij hem aan in een woonboerderij in Eemster, een buurtschap bij Dwingeloo. Een paar jaar later vinden we zijn atelier en galerie middenin het brinkdorp, in het Koetshuis naast de oude Pastoriewoning waar hij woont met zijn gezin.
In Kudelstaart heeft hij zijn bronzen kunstroute van dieren achtergelaten. Die begint in het winkelcentrum bij het beeld van drie vissen, die richting de Westeinderplassen zwemmen. Bij de dijk wordt de route voortgezet door drie meeuwen die daar hoog op palen staan. Het moment van rust wordt gesymboliseerd door het beeld van een bronzen veulen in het parkje achter de Kudelstaartseweg. 
Het jonge paardje kijkt naar een zwaan die weer de richting aangeeft naar de Aalscholver die in de Westeinderplas staat. Het veulen werd eind 2012 gestolen, maar kon een jaar later worden teruggeplaatst – Wessel had de gietvorm nog.
In het beeldenpark De Havixhorst tussen Meppel en Zwolle behoort zijn ‘Steigerend paard’ tot de vaste collectie – naast het werk van grootheden als Mari Andriessen, Hildo Krop, Charlotte van Pallandt en John Rädecker. Wessel is één van de weinige beeldhouwers in Nederland die zijn eigen gieterij heeft. Op YouTube kun je hem aan het werk zien in zijn atelier in Eemster, volgens de à Cire Perdue–, ook wel de ‘verloren-was-methode’ genoemd. ‘Het patineren en ciseleren van zijn beelden doet hij in zijn eigen atelier. Door het complete ontstaansproces zelf in de hand te hebben wordt een hoge mate van intimiteit gecreëerd tussen de beeldhouwer en zijn beeld.’
Ontzag
Wessel Bezemer is in zijn veel te korte leven ontzettend productief geweest. Wie zijn website bezoekt, kan kennis nemen van zo’n vijftig verschillende dierfiguren en twintig mensfiguren, allemaal volgens hetzelfde moeizame procedé door hemzelf in brons gegoten. ‘De natuur fascineert mij,’ heeft Wessel zelf daarover gezegd. ‘Het inspireert me tot het creëren van dierfiguren. Vooral boerderijdieren, vogels en wild sieren mijn collectie. Een gevolg van het werken in een atelier middenin de natuur. Ik heb groot ontzag voor het leven. Een gevoel, dat ik met mijn mensfiguren over wil brengen. Ik probeer de gelaagdheid van het bestaan weer te geven, met de voortdurende concurrentie tussen harmonie en chaos als belangrijk gegeven.’
Hierover moet ik een persoonlijke ontboezeming kwijt. Als Wessel praat over ‘ontzag’ dan neem ik diep mijn petje af voor de kunstenaar die hij heeft willen zijn – en die hij is geworden. Ik ben in de gelukkige omstandigheid geweest, hem een paar jaar van nabij mee te maken. Ik heb ontzag voor zijn nalatenschap. In brons gegoten. Onverwoestbaar.
Foto’s archief AV/Arjen Vos en website Wessel Bezemer
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
7 reacties
Goed idee. De zwaan stond er ooit, was particulier eigendom, Herenweg 8. Is uit het straatbeeld en de routing ‘weggevlogen’. Mij werd eens gevraagd of het veulen niet schuin tegenover café Op de Hoek geplaatst kon op dat met zwart grit bedekte stukje grond, ergens onder die boom. Dan zou goed zichtbaar zijn en was de routing wat duidelijker aangegeven. Een suggestie voor de plek van plaatsing.
Wessel Bezemer, de kunstenaar die de beeldenroute vanuit het Winkelcentrum naar de Loswal maakte, is overleden. Hoe mooi zou het zijn als het ontbrekende beeld “de zwaan” als een in memoriam, alsnog geplaatst zou worden.
Het is vooral aan Wil te danken dat na de plaatsing van de vissen in het winkelcentrum, Wessel de vervolgopdracht kreeg om met beelden een relatie met de Westeinderplas te leggen.
Veel geleerd,veel gelachen. Een aantal jaren met wessel en 8 vrouwen een week hakken in een brabands klooster.Ook veel jaren met Wessel naar Angher geweest in een oud kasteel met een rus als eigenaar die avonds piano speelde en pas stopte als de fles leeg was. Een groot artiest die speciaal was. Will
Toen ik in 2017 Wessel Bezemer verzocht om in het kader van de Kunstroute op de Historische Tuin te komen exposeren, dacht ik het niveau van zijn werk te kennen. Samen met Janna van Zon hadden we intensief met elkaar gesproken om met beelden een route te ondersteunen vanaf het winkelcentrum Kudelstaart naar de Westeinderplas. Ik wilde eerst nog bij hem langs gaan om met elkaar te bepalen wat voor beelden er getoond zouden worden. De tijd was echter kort en hij hield dat af, ik moest maar afwachten. Ik had er moeite mee, mijn controle was weg. Met de andere kunstenaars overlegde ik welke plekken het meest geschikt waren om hun kunst optimaal tot zijn recht te laten komen. Bij Wessel was het afwachten. Maar wat een feest toen hij arriveerde, zijn beelden uit de auto haalde en al wikkend en wegend zijn beelden hun plek gaf. Het meisje met de hoorns als trekker op de brug, in het verlengde het wielpaard en iets verderop, langs het pad aan de waterkant, met de kalk gewitte kassen als achtergrond, een ronddraaiend meisje om de stam van een berenklauw. Aankomend bij de entree en via de serre het middenpad volgend, Wessel aan het werk, de schreeuw van het paard, de krulse kip en de fabuleus vorm gegeven danseressen. Klein van formaat, maar zo goed getroffen wat betreft beweging, lichaamsexpressie en gratie. Ik stond paf, wat had hij zich ontwikkeld. Voor mij was dit wat een Kunstroute moet zijn, dat je kunst ziet die je verwondert en verbaast. Als het je daarbij ook nog vrolijk stemt, en dat gevoel bracht hij bij mij over, dan loop je daar met een gevoel rond van ‘ik kan de wereld aan’. Dat hij ziek was, had ik vernomen, natuurlijk wilde ik hem een bericht sturen, ik heb het niet gedaan, het gemis is des te schrijnender.
Ik zou het artikel graag delen op LinkedIn maar dat lukt me niet. Groet Inez
Dank je Arjen – wat een prachtig verhaal.
Groet Inez (zijn vrouw)