Door: Arjen Vos. Als doorsnee lezer bent u er vast nog niet mee bezig: de gemeenteraadsverkiezingen, maar over precies een jaar zijn ze alweer achter de rug en zitten de winnaars te puzzelen ‘met wie wel en met wie niet’ in een coalitie te stappen. Op de achtergrond zijn de politieke partijen nu al begonnen met het speuren naar kandidaten voor de kieslijst. Welke partij weet de grootste stemmenkanonnen voor zich te winnen en welke burger durft het aan in zee te gaan met welke partij dan ook? Kieslijstvulling is één maar stel dat je daadwerkelijk gekozen wordt? Dan zit je er toch mooi voor vier jaar aan vast.
Er zijn genoeg redenen te bedenken om je wel of niet beschikbaar te stellen. Om potentiële kandidaten te werven plaatste Absoluut Aalsmeergezicht Dick Kuin op 31 maart een wel heel opvallende oproep op Facebook. Er hadden zich volgens hem de afgelopen maand al een tiental mensen bij AA aangemeld maar om de 30 vol te maken, mist de partij er nog ‘een stuk of zes’. En toen kwam er een zinnetje waar ik lang op heb lopen kauwen: ‘Op zich hoef je niets te kunnen’, schreef Dick erbij. Dat vond ik reden om naar de datum van de post te kijken en kon niet anders dan concluderen dat Dick er een grap ingooide.
Hij had ook kunnen schrijven: ‘er wordt minstens van je verwacht dat je íets kunt, bijvoorbeeld zelf je schoenveters strikken, koffie inschenken voor je fractiegenoten, een fietspad van een busbaan onderscheiden of op de plattegrond van Aalsmeer aan kunnen wijzen waar Fort Kudelstaart ligt.’ Maar nee, op zich hoef je volgens Dick bij AA niets te kunnen. Zou hij op die tekst gekomen zijn met de leden van zijn eigen fractie in gedachte, vroeg ik me af. Zouden zij erin gekend zijn dat Dick dit ging publiceren? Maar vooral: wat zouden zij hiervan denken. Ik zie Werner, Greta en Daniëlle al met elkaar in conclaaf gaan: “Zitten wij hier omdat Dick dacht dat wij misschien ook niets kunnen? Is dat de reden geweest dat Judith en Dirk halverwege de raadsperiode vertrokken en een eigen partij oprichtten omdat zij meenden wel degelijk iets te kunnen..?”
Ik denk niet dat Dick door zijn partijgenoten op het fractiematje geroepen is en gedwongen werd de post te verwijderen want het bericht bleef staan, haalde dertien likes en werd vier keer gedeeld.
Gelukkig zwakte Dick zijn stelling ietsjes af door te melden ‘dat er wel van je verwacht wordt dat je helder kunt nadenken en zo af en toe een woordje meespreekt in de fractievergaderingen.’ Oh, dacht ik; gelukkig moet je als kieslijstvulling wel helder kunnen nadenken en op zeker moment ‘iets’ kunnen zeggen. Al is het maar een woordje. Dat is toch weer iets meer dan ‘helemaal niets’ kunnen.
Mochten er mensen zijn die in dit stadium nog steeds twijfelden om zich al dan niet aan te melden voor de AA-kieslijst dan had Dick nog wel een worst om ze voor te houden. Namelijk dat het zijn van raadslid maandelijks duizend euro in het laatje brengt. Het enige wat als tegenprestatie gevraagd wordt is op dinsdag en donderdag beschikbaar zijn. Waarvoor en hoe lang precies, zegt hij er niet bij. Wel “dat het beter betaalt dan een krantenwijk waar je dagelijks door weer en wind voor op pad moet,” aldus Dick, die het makkelijk verdienen noemt, zo’n plekje in de gemeenteraad. Hij vergeet ook niet de andere ‘leuke voordeeltjes’ te noemen; “je kunt meepraten over de invulling van jouw eigen dorp en zeker twee keer per jaar is er een raadsuitje of een barbecue.” Dat niet alleen: de raadsleden krijgen ook nog eens de beschikking over een eigen IPad!
Of de zes ontbrekende mensen zich inmiddels hebben aangemeld, weet ik niet maar ik ga er vanuit dat er over een jaar heus wel 30 namen op het stembiljet van AA zullen prijken. In de Facebookvijver waarin Dick zijn kandidaten zoekt zou het best wel eens goed vissen kunnen zijn. Genoeg kretenslakers te vinden die een woordje kunnen doen en tijd over lijken te hebben. Ik zie ze met regelmaat voorbijkomen, niet gespeend van enige kennis of kunde. Of ze een beetje, veel of helemaal niets kunnen, mag Dick beslissen.
Tegen wie zich aangesproken voelt zou ik willen zeggen: vul in dat formulier en stroop de mouwen op zodat u daadwerkelijk iets kunt betekenen voor de gemeenschap. Mocht AA u minder aanspreken dan zijn er genoeg andere partijen die u met open armen ontvangen. Tegen alle anderen en zeker ook tegen Dick zeg ik: er is niemand die niks kan, iedereen kan wel iets. Dick zelf kan bijvoorbeeld goed gitaar spelen. En zelfs Mister X uit het gedichtje van Koos Meinderts is nog tot ‘iets’ in staat:
Mister X
Kan echt niks
Hij kan z’n naam niet schrijven
Op het naambord van z’n huisje
Staat dan ook alleen een kruisje
Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
6 reacties
Wij eten regelmatig bij Dick. Ik zei laatst nog tegen hem; ga toch koken mens,dat kan hij als de beste.
Bureaucratie verspreid zich als een olievlek. Jetten had het over voor iedere nieuwe regel twee oude regels afschaffen, maar dat horen we al jaren, wel een goed streven.
Er is weinig belangeloze interesse in de politiek, voor een prettige samenleving.
Gevolg is wel, dat de democratie kwetsbaar wordt.
Zie: PENNENSTREEK 428 ‘Onraadsverkiezingen’…
Stel je kandidaat! ‘Je debatteert met gemak, je hebt een visie voor de gemeente en kunt die goed verkondigen. Je durft, in overleg, strategische keuzes te maken. Je bijt je vast in de dossiers, hebt structureel contact met inwoners en weet hen goed te vertegenwoordigen. Je kunt maatschappelijke en politieke processen doorzien en weet wanneer iets verstandig is om wel, of niet, te doen. Je laat je zelf niet uit het veld slaan door een tegenslag en bent niet bang om lef te tonen.’ (Dit was een kleine greep uit de ‘profielschets’ van D66 voor een lijstaanvoerder en kandidaat-raadsleden.)
Hier wordt het onmogelijke gevraagd. Want: ‘Raadsleden kunnen hun taken niet meer aan.’
Aan het woord is een ervaringsdeskundige: Jan Dirk Pruim, de scheidend griffier van Almere in NRC van 29 april 2021. Net als anderen waarschuwt hij voor de erosie van de democratie: de gemeente is steeds meer een uitvoeringsinstantie geworden. ‘Rijkstaken zijn overgeheveld naar gemeenten, maar zijn vaak nog gebonden aan de regels van het Rijk, zoals in de jeugdzorg. Andere lokale taken zijn ondergebracht in samenwerkingsverbanden met buurgemeenten, regio’s, of worden uitgevoerd door semipublieke instellingen met eigen raden van toezicht, zoals bibliotheken of scholen. “Speeltuinen van bestuurders en ambtenaren,” noemt Pruim die. Volksvertegenwoordigers hebben er slecht zicht op, hebben vaak geen controlerende bevoegdheid, worden slechts in klankbordgroepen bijgepraat.’
Zorgen
Voor mij ligt nog steeds een stapel boekjes die mij soms uit de slaap houden (maak je geen zorgen: ze zijn niet zo dik). Ze gaan allemaal over het probleem wat wij aan moeten met de maatschappij van de toekomst.
Chris van der Heijden, Te goed geregeld: De overorganisatie van Nederland. Hoofdstukken met de titel: ‘Wat doen we ze aan, onze kinderen?’ – ‘Bureaucratie zit diep in onze haarvaten’ – ‘Onze voortvarende regulering van regels’ – ‘De betrekkelijke voordelen van digitalisering’ – ‘Onszelf aan de eigen haren uit het moeras trekken’.
David Van Reybrouck, Tegen verkiezingen. ‘De sleutel naar een bestuursvorm waarbij het volk zich werkelijk uitspreekt, ligt bij het democratische beginsel van het oude Athene: loting.’
Herman Tjeenk Willink, Groter denken, kleiner doen. ‘Een oproep om de vaak ongemakkelijke feiten onder ogen te zien, positie te kiezen, het debat aan te gaan en grenzen te trekken. Alleen met een sterke democratische rechtsorde kunnen fundamentele problemen effectief worden aangepakt, nieuwe crises het hoofd geboden, en burgers en overheid op elkaar vertrouwen.’
Pieter Omtzicht, Een nieuw sociaal contract. ‘Het hele weefsel van de rechtsstaat moet worden onderzocht en gerepareerd’. Voorstellen: ‘Vernieuwing van het kiesstelsel via provinciale kieskringen’ – ‘Een volksvertegenwoordiging die haar kerntaken serieus neemt: wetsvoorstellen artikelsgewijs behandelen’ – ‘Betere rechtsbescherming van burgers en kleine ondernemingen’ – ‘Een benaderbare ambtelijke dienst’ – ‘Serieus nemen van grondwettelijke taken: onderwijs, volkshuisvesting, bestaansminimum’ – ‘Minder planbureau, minder modellen, meer mensen’.
Ramsey Nasr, De fundamenten. ‘Aan de hand van kunstenaars als Boccaccio, Rilke en Van Gogh houdt Nasr een pleidooi om onze plek op aarde en ons idee van geluk radicaal te herzien, niet als zweverig ideaal, maar puur uit lijfsbehoud.’
Wij leven nu in een democratische rechtsstaat, waarin onze vrijheden geregeld worden. Let wel: er staat ‘geregeld worden’ – en niet ‘geregeld zijn’. Want er wordt inmiddels zo veel geregeld, dat er regels nodig zijn om te repareren wat fout gaat. Met als gevolg dat er inmiddels zoveel regels zijn, dat vrijheden in gevaar komen.
Dat is vanzelf gegaan. Omdat het kan. De computer, de digitalisering, de automatisering heeft dat mogelijk gemaakt. Je kunt niemand verantwoordelijk stellen, omdat alle regels met de beste bedoelingen (in de computer) zijn ingevoerd. Alles gebeurt, omdat het mogelijk is. ‘Waarom likt een hond zijn ballen? Omdat het kan!’
Dick je kan mij altijd bellen heb wel interesse om die gemeente een keer waaier te schudden
Arjen, een uitstekende column.
Gelukkig kan Dick Kuin nu ook geschaard worden onder de ‘nietsnutten’. Een schoffering van alle raadsleden en oud-raadsleden. Ondergetekende, en vele anderen met mij, kent Dick Kuin als een fantast en manipulant.
Dank Arjen, wat heb je dit weer scherp en geestig verwoord.
Als commissielid namens de VVD herken ik veel van wat je beschrijft – het lijkt soms zo eenvoudig, maar het raadswerk (en commissiewerk) vraagt meer dan alleen tijd en aanwezigheid.
De uitspraak “op zich hoef je niets te kunnen” is misschien met een knipoog bedoeld, maar doet geen recht aan het serieuze karakter van het werk. Je hoeft geen expert te zijn, maar je moet wél bereid zijn om je te verdiepen, goed te luisteren en bij te dragen aan discussies die er écht toe doen voor je dorp.
Natuurlijk, een iPad of een barbecue zijn leuke extra’s, maar je zit er vooral omdat je verschil wilt maken – voor inwoners, ondernemers en de toekomst van Aalsmeer. Dat vraagt inzet, betrokkenheid en het lef om af en toe kleur te bekennen.
Dus aan iedereen die twijfelt: meld je gerust aan – bij welke partij dan ook. Maar weet dat je vooral iets komt brengen, en als je het goed doet, krijg je daar ook veel waardevols voor terug. En geloof me: iedereen kan iets. En samen kun je daarmee echt veel bereiken.