Column: Iconisch Waterfront

Met een brug op de pier bij het Surfeiland zou Aalsmeer er een icoon bij gehad kunnen hebben. De gemeenteraad besloot de brug uit de Waterfrontplannen te schrappen omdat men bang was dat zwemmers er vanaf zouden duiken. Nu deze week het eerste gevalletje blauwalg de kop opsteekt, vraagt de columnist van dienst zich af of die beslissing een verstandige is geweest.

Door: Arjen Vos. Zelden moet er in de geschiedenisboeken van Aalsmeer een periode terug te vinden zijn waarin het dorp zo overhoop lag als vandaag de dag. Alsof alles tegelijk aangepakt en verbeterd moet worden. Bij ons in de Linnaeuslaan lag de nieuwe riolering nog maar net onder de zoden of aan de andere zijde van de straat werd het trottoir alweer opengebroken voor de vervanging van de 55 jaar oude elektriciteitskabel. Tegelijk moest er kennelijk een begin worden gemaakt met de aanleg van het Groene Lint waarvoor ook weer graafmachines af en aan reden. Maar vergeleken met wat er verderop in het dorp gebeurt zijn deze werkzaamheden bij ons in de buurt slechts klusjes op microniveau.

De nieuwe as van Aalsmeer, daarmee bedoel ik de busbaan, laat ik voor nu even links liggen. Hetzelfde doe ik met Middenweg, Hoffscholteweg, Hogedijk en het opgedoekte fietspad door Stommeerhoff. Over elk van deze onderwerpen zou met gemak een column geschreven kunnen worden maar omdat ik de diepte in wil en niet de breedte, pak ik voor deze gelegenheid het Waterfront bij de lurven. Naarmate de tijd verstrijkt maak ik me namelijk steeds meer zorgen of de uitvoering wel de gedroomde variant wordt waarop is ingezet.

De diepte in dus. Maar daar stranden we al gelijk. Want wie op het Surfeiland te water gaat, staat binnen enkele meters tot zijn knieën in de modder, zo heb ik me laten vertellen. Heel diep kan de verkoeling zoekende strandtoerist dus niet gaan. Dat moet hij of zij op dit moment ook niet willen want de onvermijdelijke blauwalg tiert weer welig. Althans volgens een melding op de gemeentelijke sociale mediakanalen want een bord bij het strand dat waarschuwt voor de zuurstofverslindende bacterie, is (nog) niet te vinden. De beruchte blauwalg is het resultaat van een eenvoudige optelsom waarbij de factoren warmte, stilstaand water en ondiepte een rol spelen. De vraag is of de doorstroming van ‘de kom’ die door de verlengde pier nog verder is afgesloten van het open water, wel voldoende is nu er bij het eerste-het-beste warmtegolfje al niet mee gezwommen kan worden. Bij het bepalen van de definitieve plannen veegde de raad vorig jaar de aanvankelijk ingeplande brug die de pier in tweeën deelde, tamelijk gemakkelijk van tafel. Er moest maar een duiker komen, een brug werd als ‘te gevaarlijk’ bestempeld. Daar zou de jeugd wel eens van af kunnen/willen springen met alle gevolgen van dien. Een vorm van betutteling waar ik allergisch voor ben. Alles wat het leven interessant, spannend en de moeite waard kan maken wordt van hogerhand tegen gehouden. Nog altijd mis ik de hoge duikplank in De Waterlelie. Dat durfden ze in het zwembad bij de opknapbeurt in 2006 ook niet meer aan.

Wat een gemiste kans, dacht ik toen ik die besluitvorming live meemaakte. Die door SLS cadeau gegeven brug zou de kroon op het Waterfront kunnen zijn, een icoon waarvoor mensen de pier op zouden willen. Vanaf die brug zouden de mooiste foto’s gemaakt kunnen worden met dat andere icoon op de achtergrond. Het zou ‘Aalsmeer aan de plas’ nog beroemder maken. Maar nee, in het land van waterwerkers en bruggenbouwers zegt de Aalsmeerse gemeenteraad dat een brug op die plek onverantwoordelijk is. Een niet te bevatten mispeer waar straks de wrange vruchten van geplukt zullen worden als toch blijkt dat de blauwalg het voor de toerist in de zomer vergalt. En daar begint het nu al op te lijken met het negatieve zwemadvies dat gisteren werd afgegeven.

Een deskundige van Rijnland liet deze week bij het nemen van watermonsters aan een buurtbewoner weten het onbegrijpelijk te vinden dat er geen opening in de pier is gemaakt. Dat onderzoek heeft aangetoond dat een duiker niet nodig zou zijn, is kennelijk een ‘misunderstanding’. Een duiker zou het probleem inderdaad niet kunnen verhelpen, het enige wat wel helpt is een kanaal graven dat de pier door midden snijdt. En dan een brug erover. Een iconische. Zoiets als de Pythonbrug in Amsterdam

Over iconische objecten gesproken: ook de steiger aan de andere kant van het Surfeiland, u weet wel, waar vorige week de bordjes ‘verboden te zwemmen’ werden geplaatst, is in mijn ogen een wanstaltig object waaraan ieder vleugje creativiteit ontbreekt. Hoe opvallend en fotogeniek was de vorige steiger met de schuine houten palen? Hoe vaak werden daar geen fotoshoots gehouden met pasgetrouwde stelletjes en ondergaande zonnen. Goed, om met een klein bootje en enige golfslag aan te meren, was misschien niet geheel zonder risico, maar er zou toch een compromis mogelijk moeten zijn van esthetiek en effectiviteit?

Het Waterfront kan mij tot nu toe niet overtuigen dat het alle moeite en investeringen waard is geweest. Als het hele plan niet de geschiedenis in wil gaan als geld-in-het-water-gooierij zal er toch echt nog het nodige verbeterd moeten worden.

Foto’s Arjen Vos

Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.