Aalsmeerse namen op Holocaustmonument

Vandaag reserveren we in plaats van een column op deze plek, ruimte voor een ingezonden stuk van Ernie Wesselius. Samen met zijn vrouw Hannie bezocht de oud-Boekhuiseigenaar begin deze week het Nationaal Holocaust Namenmonument in Amsterdam en deed een bijzondere ontdekking.

Door: Ernie Wesselius. Afgelopen maandag was het de dag om een bezoek te brengen aan het zondag geopende Nationaal Holocaust Namenmonument achter de Hermitage in Amsterdam. Als ‘oorlogskind’ hebben mijn ouders mij altijd op de hoogte gebracht van het wel en wee in De Oorlog. Opdat wij niet vergeten! Dat mijn vader door zijn activiteiten in de oorlog ook nog zeven maanden in de Scheveningse strafgevangenis, Het Oranjehotel, mocht doorbrengen heeft daar ongetwijfeld aan meegewerkt. Jaarlijks krijg ik nog een uitnodiging voor de herdenking in Scheveningen.

Nog niet zo lang geleden las ik weer eens in het door onze plaatsgenoot Theodore van Houten geschreven boek: Een vrij ernstig geval. En dan lees ik opnieuw: (citaat blz. 186, 187) ‘De eerste anti-Joodse maatregelen tegen overheidspersoneel hadden niet alleen gevolgen voor ambtenaren in dienst van de Gemeente Aalsmeer, maar ook voor het PTT-personeel. In de zomer van 1938 was Florus Rozeveld benoemd tot commies en directeur van het Postkantoor in de Zijdstraat.

Rozeveld was in 1884 in de Joodse gemeenschap van Gouda geboren. Hij was zeventien, toen hij in de zomer van 1902 bij de Post en Telegrafie in Amsterdam begon als klerk tweede klasse. In 1907 werd hij in Goor geplaatst, maar ‘op verzoek’ werkte hij een half jaar later alweer in de hoofdstad op een telegraafkantoor. Vijf jaar daarna ging hij naar Den Haag, vervolgens naar Zwolle, waar hij de rang van commies bereikte, Hardinxveld – waar hij directeur werd – en Oosterhout.

In 1938 werd Rozeveld naar Aalsmeer overgeplaatst in de functie van directeur van het postkantoor. Florus Rozeveld en zijn vrouw, Judith Rozeveld-Hegt, hadden vier kinderen tussen tien en achttien jaar oud, toen zij in de zomer van 1938 de ambtswoning boven het postkantoor in de Zijdstraat betrokken.

Dit gezin is niets bespaard gebleven. Op 26 september 1940 stierf Judith Rozeveld. Zij werd maar 52. Een week daarna verzond de overheid de ariërverklaring aan alle rijksambtenaren, waarop aangegeven moest worden hoeveel Joodse grootouders men had en zo meer. Wie ‘voljood’ was raakte zijn rijksbetrekking kwijt. Zo kwam er kort na de dood van Judith Rozeveld een abrupt einde aan het verblijf van het gezin in Aalsmeer. Vanwege zijn Joodse achtergrond werd Rozeveld op 25 november 1940 uit zijn functie ontheven en op 1 maart 1941 ontslagen, waarna het gezin de ambtswoning verlaten moest en (nood-)gedwongen naar Amsterdam verhuisde.

Florus Rozeveld en zijn toen zestienjarige dochter Dina werden op 27 augustus 1943 in Auschwitz vermoord. Hun jongste zoon Jacques stierf al op 14 augustus 1942 in Auschwitz, diens broer Maurits in 1943 in Dorohusk. De oudste, inmiddels getrouwde dochter Rosa werd in Auschwitz vergast op 30 september 1942, anderhalve maand na haar echtgenoot, Hans Bogk.’ Einde citaat.

Wij bewonen sinds 1971 het pand van het vroegere postkantoor in de Zijdstraat. Inmiddels reeds jaren ‘t Boekhuis. In ons huis heeft de familie Rozeveld dus gewoond totdat… Een bijzondere gedachte! Met name het trappenhuis en de hal zijn nog altijd in de oorspronkelijke staat.

Zou er tussen al die 102.000 namen op het monument ook de naam van de familie Rozeveld voorkomen? Ter plaatse kon er via de QRcode de naam gezocht en de plaats gewezen. Honderdtweeduizend namen! Kleuters en ouderen. Joden, Sinti en Roma. En ook de familie Rozeveld.

We zijn stil naar huis gegaan.