Nassira Oude Kotte: ‘Gido en ik hadden direct een klik’

Door: Leni Paul en Arjen Vos Zijn wieg stond in Apeldoorn, de hare in de Flevopolder. En om haar gaat het deze ietwat sombere vrijdagmorgen als we binnenstappen bij het gezin Oude Kotte. Een interview met Nassira Oude Kotte, een voor veel plaatsgenoten nog onbekende vrouw, de echtgenote van onze burgemeester die hier in april 2019 neerstreek en, zoals deze ochtend zal blijken, hier met veel plezier met het jonge gezin woont.

Over mr. Gido Oude Kotte kwamen we bij zijn aantreden al een en ander te weten, maar Nassira bleef voor ons nog op de achtergrond. Deze vrijdagmorgen vindt aan de vooravond van kerst een nadere kennismaking plaats en krijgen we een goede indruk van de vriendelijke en charmante ‘echtgenote van’ die zich zo zal uit het gesprek blijken, goed thuis voelt in Aalsmeer.

Er heerst een heerlijke levendige sfeer in de ruime woning van de familie. Kinderspeelgoed her en der, een piano en gitaar in een hoek van de kamer en dochter Sofia en zoon Ilias vermaken zich en gedragen zich zoals kleuters van drie en anderhalf zich gewoonlijk gedragen. Op de achtergrond houdt vader Gido tijdens ons gesprek de kinderen zoet. Wat opvalt is dat een kerstboom ontbreekt. “Wij gaan met kerst eigenlijk altijd naar Londen om te genieten van de kerstsfeer daar, dus vinden we het de moeite niet om hem op te zetten. Helaas gaat die reis dit jaar niet door dus misschien komt het er alsnog van.”

Geen lintenknipster
Zoals gezegd rapporteerden we over onze eerste burger in de afgelopen periode al uitgebreid. Maar wat weten wij van de echtgenote? In onze kerstaflevering stelt AalsmeerVandaag haar graag aan de lezers voor. In een zeer plezierig gesprek krijgen wij een beeld van een eigentijdse, werkende vrouw die, zo blijkt, zeker niet in de categorie ‘lintenknipster’ kan worden geplaatst.

“Ik ben geboren in de Flevopolder, in Swifterbant, in een groot Marokkaans gezin met vijf broers en twee zussen. Mijn ouders kregen de jongens in Marokko en de meisjes waaronder ik in Nederland. Mijn vader heb ik maar kort gekend. Die overleed toen ik tien was. Ik ging naar de lagere school waar de onderwijzers mij in het zesde jaar voor verdere studie doorverwezen naar het VMBO. Vanaf mijn jongste jaren wilde ik heel graag schooljuffrouw worden.  Ik ben vervolgens naar het MBO in Zwolle gegaan, waar ik de opleiding Onderwijsassistente heb gevolgd.”

Direct een klik
“Die jeugddroom van juffrouw worden op een basisschool, nee, dat leek me bij nader inzien toch niks. Het was dankzij Gido die in Groningen zijn rechtenstudie deed die ik op een dag ontmoette dat ik de kant van de psychologie ben opgegaan.”

Hoe verliep die eerste ontmoeting? ‘Un coup de foudre’, zoals de Fransen zeggen, onmiddellijk voor elkaar gevallen en elkaar niet meer losgelaten? Nassira: “Mijn goede vriendin kwam destijds terecht in het studentenhuis waar Gido ook woonde. Toen ik daar een keer samen met haar heenging om een weekendje te logeren kwam Gido ons heel galant op de fiets van het station ophalen omdat we een zware koffer bij ons hadden. Tijdens die wandeling naar het studentenhuis hadden we eigenlijk direct een klik. Vanaf het prille begin heeft hij mij gestimuleerd om verder te studeren. Dat is hij altijd blijven doen. ‘Jij kunt zoveel meer’ zo zei hij. Daardoor ben ik de HBO-opleiding voor leraar gaan doen. Tussendoor bleef het werken met kinderen wel trekken, zo werkte ik tussendoor in de kinderopvang.”

Dokter Bosman
Maar Nassira wilde meer en kon ook meer. Op de Hogeschool Utrecht haalde ze haar propedeuse voor Leraar Omgangskunde en op de VU na een studie Pedagogische Wetenschappen ook nog een Master Klinische Ontwikkelingspsychologie. Momenteel werkt ze vier dagen in de week bij Dokter Bosman, een praktijk voor psychologische hulp met onder andere vestigingen in Castricum, Amsterdam en Mijdrecht waartussen Nassira heen en weer pendelt. “Eigenlijk vooral naar Amsterdam en Mijdrecht waar ik graag op de fiets heen ga. Vooral van en naar Amsterdam is het heerlijk fietsen. Lekker door het bos. Een goede manier om los te komen van mijn werk.” Neem je wel eens kinderen ‘mee naar huis’? “Over het algemeen lukt het me goed om los te komen van mijn werk maar er zijn wel eens heftige gevallen. Bijvoorbeeld een meisje dat zichzelf beschadigt en waarbij ik dan maar hoop dat ze er de volgende dag nog is…”

Twee culturen
Gido, die de handen inmiddels vrij heeft en zijn bezoek voor de tweede maal voorziet van een perfecte cappuccino, neemt ook even plaats aan de riante keukentafel. Zo kan hij af en toe wat aanvullen. Bijvoorbeeld als het gaat om hoe de twee hun verschillende culturele achtergrond vormgeven. En over het feit hoe er binnen beide families tegen het gemengde huwelijk werd aangekeken. Gido van Protestantse komaf met een vader die priester was, Nassira wiens familie een oorsprong heeft in het Berbergebied. “In het begin was het wennen, voor beide familie. “Al mijn broers en zussen hebben een Nederlandse partner op een zus na, die heeft een Turkse man. Regelmatig zijn we met alle broers en zussen bij mijn moeder en dan is het een heel gezellige boel.”

Onthouding
Opmerkelijk te horen is dat Gido zichzelf de Marokkaanse keuken heeft eigengemaakt, gerechten bereidt met de Tajine en Nassira daarentegen juist graag Hollands kookt. “Weinig vlees en veel groente en fruit. We eten halal en doen mee met de ramadan,” aldus Gido die aangeeft die maand van onthouding te hebben leren waarderen. “Het is een periode van bezinning die heel goed is voor een mens.”

Warm gevoel
Na in 2015 te zijn getrouwd in Heiloo en een periode in Heerhugowaard te hebben gewoond waar Gido wethouder was, kwam in 2019 Aalsmeer in zicht. Nassira: “We zijn eerst eens gaan kijken want we kenden Aalsmeer allebei niet zo goed. We hadden wel eens van de bloemenveiling gehoord en van de tv-studio’s maar dan hield het ook wel op. Dus zijn we hier wat rondgereden langs onder meer de Westeinderplassen en de Uiterweg en kreeg ik wel direct een warm gevoel. De drukte van de stad is niet zo aan ons besteed. We voelen ons hier prima thuis en zijn van plan hier lang te blijven wonen.” Waarop Gido ad rem aanvult: “In elk geval nog drie jaar tot mijn eventuele herbenoeming.”

Volg je de plaatselijke politiek? “In Heerhugowaard ging ik vaak naar de raadsvergaderingen toe en hier volg ik ze regelmatig via de televisie van Radio Aalsmeer.”

Vluchtelingenwerk
Je hebt een drukbezet leven met een jong gezin en een werkkring die veel van je vraagt. Zou je als je tijd over zou hebben, je ook in Aalsmeer voor bepaalde zaken willen inzetten? “Ik deed vroeger vrijwilligerswerk en in het verlengde van mijn beroep als psycholoog zou ik op dat gebied als vrijwilliger graag iets willen doen. Dan denk ik met name aan kansarme gezinnen, wellicht ook weer in het vluchtelingenwerk. In de chaos waarin mensen onder erbarmelijke omstandigheden soms terecht komen zou ik daarin willen helpen om wat structuur aan te brengen.”

Bootjes kijken
Inmiddels wonen jullie hier nu twee jaar. Waren er in die tijd gebeurtenissen die je als hoogtepunten zou willen bestempelen? “Ja, de Pramenrace. Ook de intocht van Sinterklaas was een hoogtepunt en niet te vergeten het spektakel Vuur en Licht. De kinderen waren ook enthousiast over die Pramenrace, riepen steeds als we in dorp waren dat ze weer bij die bootjes wilden kijken. En bij de intocht van Sinterklaas waren de kinderen vooral dol op die blauwe Piet. Het leuke in Aalsmeer is, er is hier veel te doen en voor iedereen. We hebben die prachtige natuur op de Westeinderplassen, er worden veel initiatieven ontwikkeld, er zijn op diverse gebieden veel vrijwilligers. Dat alles maakt Aalsmeer wel bijzonder.”

Foto’s Arjen Vos