Na twaalf jaar makelaar trekt het avontuur

Door: Leni Paul. Een goede baan, sinds twaalf jaar werkend als makelaar maar nu, 33 jaar oud, toch besloten eens een jaartje verder te gaan kijken dan de vertrouwde woon-en werkomgeving. Komende week krijgt een stille wens gestalte en reizen Simon de Jong en zijn vriendin Iris af naar het Zuid-Amerikaanse Uruguay. Een gesprek met Simon de Jong, afkomstig uit Uithoorn, wonend in Amsterdam en al ruim twaalf jaar een bekende Aalsmeerse werknemer.

Hij doorliep het Veenlanden College en spreekt zelf over ‘een mislukte opleiding’ “Althans voor mij. Ik ben altijd meer geschikt geweest voor een opleiding in de praktijk en toen ik twaalf jaar geleden kon komen werken bij het toen nog geheten EKZ Makelaars greep ik de kans onmiddellijk aan. Eerlijk gezegd wist ik niet direct wat ik wilde maar het makelaarsvak bleek me wel te liggen en was me op het lijf geschreven. Ik ben aan de studie gegaan, deed een opleiding makelaardij en ging elke maandag en zaterdag naar school. Inmiddels was EKZ al Eveleens Makelaardij geworden en werk ik hier alweer twaalf jaar met veel plezier als makelaar.”

“Het vak is zo breed,” zegt De Jong, “bouwkunde, marketing; een vak met vele aspecten en daarbij ook voortdurend wisselende omstandigheden in de markt. We hebben de laatste jaren de markt ook behoorlijk zien veranderen. Enkele jaren terug kon je van een negatieve spiraal spreken, lagen de zaken anders. Momenteel lijkt de hele gekte enigszins tot rust te zijn gekomen.“

Emoties
In welk opzicht heb je het vak altijd zo interessant gevonden? “Een te behandelen dossier is nooit hetzelfde, de werkzaamheden zijn afwisselend en daarbij komt ook dat ik de omgang met mensen doorgaans erg plezierig vind, ik ga graag met mensen om. Er komen veel emoties naar boven bij aankoop en verkoop van een huis. Mensen zijn soms intens verdrietig, een andere keer weer uitzinnig blij als hun wens, aankoop van een huis of een gunstige verkoop is geslaagd.“

Juiste moment
Het is duidelijk, je hebt voor dit vak gekozen en er twaalf jaar met plezier in gewerkt. Vanwaar de wens nu het vak vaarwel te zeggen en de niet alledaagse stap te zetten, samen met je partner, een jaar te gaan trekken naar het bij velen onbekende Zuid-Amerikaanse land Uruguay? De Jong toont zich een vaardig verteller en we krijgen een duidelijk beeld van de diverse beweegredenen te kiezen voor het onbekende avontuur.

“Mijn partner en ik zijn nu nog jong, wel op een leeftijd waarop je serieus gaat nadenken over de toekomst, een leeftijd waarop je denkt aan commitments aangaan, trouwen, kinderen, ondernemen. En zowel mijn vriendin als ik vonden dat als we nog een grote lange reis zouden willen maken het daar nu het juiste moment voor is.”

Rustig land
En het reisdoel werd Uruguay. Een niet direct voor de hand liggende keus. De gemiddelde Nederlander zal waarschijnlijk een beperkte kennis hebben van dit land. Ja, het ligt in Zuid-Amerika, je hebt er pampa’s, er is wel eens een revolutie, de voertaal is Spaans en de hoofdstad Montevideo. Wat trekt jullie daar?

“Mijn vriendin studeerde korte tijd in Buenos Aires, haar moeder is Chileens en Zuid-Amerika trok ons wel aan. In tegenstelling tot diverse andere landen in Zuid-Amerika zoals bijvoorbeeld Brazilië en andere delen van  het continent waar regelmatig mede op politiek gebied strubbelingen plaats vinden is Uruguay een redelijk rustig land. Montevideo, de hoofdstad, zou in divers opzicht een Europese stad kunnen zijn. Europeanen voelen zich er ook goed thuis. Er zijn diverse multinationals gevestigd.”

Pampa’s
Hebben jullie vastomlijnde plannen voor de reis of wordt het: instappen op Schiphol en ‘ins Blaue hinein’? “Nee, we hebben wel enigszins plannen in ons hoofd. We willen een aantal weken in de hoofdstad Montevideo blijven, willen naar de Rio Plata en met de boot naar Argentinië, naar Buenos Aires, naar de pampa’s van Argentinië en het schitterende landschap dat we daar verwachten, zien. We hebben ons van tevoren goed op de hoogte gesteld, ons verdiept in de geschiedenis van dit land dat oorspronkelijk door de Spanjaarden was veroverd maar al gauw door Portugezen werd heroverd. Opstanden zoals bijvoorbeeld destijds in Chili met Pinochet kende het land in mindere mate.”

Een jaar trekken en reizen, ‘dolce far niente’, zalig niets doen of gaan jullie er ook werken? “Ach, misschien, dat weten we nog niet zo. Ikzelf heb ook altijd veel interesse in wijnen, met name Chileense, ik heb hier met succes twee wijncursussen afgerond dus wie weet ga ik op een wijngaard werken of nog eens een wijnhandeltje starten. Of wellicht een B&B opzetten. We zien wel. Het is een avontuur.”

‘Hoe doen we het met kerst?’
Een goede baan, leuke collega’s, een goed huis in Amsterdam. Hoe zien je ouders, je collega’s en vrienden deze stap in het ongewisse? “Tja, ouders hebben het dan al gauw over zekerheid. Denken aan de financiën en komt de vraag: hoe doen we het met de kerst? We zullen het zien. “

En hoe ziet je directe werkomgeving deze stap? “Men noemt ons ook wel stoer, een ‘shot in the dark’. Mijn baan was goed, ik heb hier met veel plezier gewerkt. En de jaren zijn voorbij gevlogen. Nu een ander moment, dit wordt een jaar van reflectie. Of ik weer terug zal komen in mijn baan, waarin ik het zeer naar mijn zin had? Alles ligt nog open. Maar nu eerst maar het avontuur tegemoet. Ik ben de makelaardij, Karin Eveleens en de collega’s dankbaar, het was een goede tijd. En ik zal ze een jaloersmakende foto sturen als we aan een zonovergoten Zuid-Amerikaans strand liggen.“

Foto’s Jaap Maars