Hoe is het nu met… Joop en Ria van Leeuwen…?

Ze hebben hun hele leven voor en van de bloemen geleefd: de nu 72- jarige Ria en de 76-jarige Joop van Leeuwen. Keihard gewerkt en, zoals ze beiden opmerken: “We hadden de tijd ook mee en konden leuke dingen doen..”

Terugkijken met een no nonsense Kudelstaarts echtpaar met een bloemrijk en kleurig verleden.

De verhalen van Joop en Ria borrelen gemakkelijk op. Juist nu ze op het punt staan te verhuizen naar een andere Kudelstaartse woning en er bij zo’n gelegenheid dozen vol tastbare herinneringen door hun handen gaan, komen vele gebeurtenissen weer tot leven.

Ria is een Westlandse ondernemersdochter die al jong met haar ouders naar Rijsenhout verhuisde waar vader van groente telen overging op de bloemen. Ze volgde een opleiding bloemenbinder en ging werken in de op de hoek van de Weteringstraat/Schoolstraat gevestigde bloemenwinkel//binderij van Cor de Gooijer. Daar ontmoette ze Joop,  kwekerszoon en Kudelstaarter in hart en nieren.

Joop: “Mijn opa had een boerderij, mijn vader was kweker en ik ben geboren op de plek waar ik nu nog woon. We kweekten rozen maar toen Ria en ik in 1965 trouwden kwam langzamerhand het bloembinden meer in zicht. Ria kreeg steeds meer vraag om eens een bruidsboeket en ander bloemwerk te maken. Dat werk breidde meer en meer uit en we gingen geleidelijk van kwekerij over naar tuincentrum. We waren het eerste tuincentrum in Kudelstaart, ja, zelfs van Aalsmeer. Toen er in de zeventiger jaren duizend huizen in Kudelstaart werden gebouwd en er al gauw ook een winkelcentrum kwam was dat voor ons allemaal erg gunstig. We liepen als een trein en we hebben vanaf de bouw van het winkelcentrum er ook een winkel gehad die nog steeds goed draait.”

Keihard werken, aanpakken, het stond het echtpaar op het lijf geschreven. Ook Ria burgerde al snel in als import Kudelstaartse.

Saamhorigheid van Kudelstaart
Joop, peinzend: “Kudelstaart kent van oudsher een grote saamhorigheid. Aanpakken, elkaar helpen, Het was een heel mooie tijd en daarbij kwam dat we ook de vaste leverancier waren bij de veiling. We hadden een goede relatie met Ton van Renssen, die we weer kenden via het bloemencorso, waar we ook elk jaar aan meewerkten. Jarenlang zorgden we voor de bloemenversiering op het podium bij de jaarvergadering van de VBA en we maakten alle  boeketten. En ja, dan komt van het een weer het ander. Van Renssen werd de schakel tussen de veiling en de hier inmiddels gevestigde Joop van den Ende Studio’s. En daar kregen wij heel veel werk door. Dagelijks waren er bloemen nodig, boeketten. Jonge jonge, een prachtige tijd. Bij die shows die allemaal dagelijks werden uitgezonden stonden wij dan ook vermeld: met dank aan Joop en Ria van Leeuwen. Dagelijks in de aftiteling. Bloemen, planten, plantenbakken, prachtig. Het kon niet op.”

Ria: ”En vergeet ook niet dat we de Amerikaanse vlag in bloemen moesten uitbeelden op de Dam. Ik zie het nog voor me: voor het vele blauw in de vlag gebruikten we Lobelia’s, en de gele sterren waren van Afrikaantjes. Prachtig werd het, maar wat werden we allemaal streng gescreend, zeg.”

Joop: ”En we hadden ook altijd werk op de Vaktentoonstelling.” Ria: ”Trouwens, werk hebben we nog steeds. Dit jaar werken we weer op de Trade Fair in de veiling hier en ook in Vijfhuizen op de IFTF.”

Plastic Phalaenopsis
Overdadig bloemgebruik, het is niet meer vanzelfsprekend. Wie nu het Crown Theater betreedt stuit op plastic Phalaenopsis in potten. Joop, verwonderde blik: “Mens, alles is toch veranderd. Wij hadden in alle opzichten gouden jaren.” Jullie hebben dat altijd allemaal samen tot stand gebracht. Ria, ernstig: ”Ja, het was ook wel een heel drukke tijd. We hadden vier kinderen en Joop was ook heel vaak weg naar beurzen en dan stond ik er alleen voor. Maar ik heb het altijd heel graag gedaan. Het bloemenbinden was tenslotte ook mijn vak, we deden alles samen.”

Manke Nelis
Joop, onverstoorbaar: ”Ja, er was altijd wel wat aan de hand. Vanaf het eerste Kudelstaartse corso tot aan het versieren van de koets van Manke Nelis. We waren bij het VBA-jubileum in het Concertgebouw tot aan de uitreiking van de Koning Willem I prijs in de Ridderzaal. Toen ik vijftig werd, kwam Manke Nelis ook langs. Nu, bij zo’n verhuizing en het opruimen van al die dozen vol foto’s kijk ik dan in wat ik maar noem zo’n  smoelenboek. Allemensen, wat hebben we een lol gehad, maar ook keihard gewerkt. En we waren overal bij. Ja, dat waren nog eens tijden.”

De huidige teloorgang van veel bloemenwinkels wijten Joop en Ria met name aan de supermarkten die ook volop bloemen en planten zijn gaan verkopen.

“Toen is voor veel bloemisten de klad er in gekomen. Je ziet het, bij de boodschappen in de supermarkt nemen de mensen  gauw een bloemetje mee. En ook het plantenverbruik in de huizen neemt af. Vernsterbanken zie je niet vaak meer, ramen van plafond tot aan de vloer, nee, ik zeg het vaak, de gouden tijden zijn voor de bloemist-winkeliers voorbij en ook heel veel kwekers verdwenen er hier uit Aalsmeer en omgeving.”

Bedrijf voortgezet
Naast de hoofdvestiging van Joop en Ria aan de Kudelstaartseweg en de winkel in winkelcentrum Kudelstaart waren er vele jaren nog vestigingen in Leimuiden en in hartje dorp Aalsmeer. Van de vier kinderen Van Leeuwen hebben de twee zoons en een dochter, zij het zijdelings, het ouderlijk bedrijf voortgezet.

 “Onze dochter Yvonne leidt de bloemenwinkel in het Kudelstaartse winkelcentrum en is inzetbaar op het oude bedrijf, zoon Johan doet de bloemendecoraties en de verhuurafdeling van planten voor beurzen. Onze zoon Fred houdt zich bezig met het onderhoud en de verhuur van de diverse locaties die wij op het bedrijf hebben. De kinderen doen het met elkaar. Zoon Paul is buiten ons bedrijf werkzaam als ICT-er.”

En nu binnenkort de verhuizing. En daarna zal het stilzitten achter de spreekwoordelijke Geraniums er zeker niet inzitten. Ria:  “Bloemen blijven natuurlijk mijn hobby. Maar ik vind het niks doen ook heerlijk, hoor.”

Joop: ”Nou, er blijft altijd nog werk zat, ik ga toch iedere dag wel naar het bedrijf. Er wordt nu aan ons huis, waar we gaan wonen, verbouwd. We blijven uiteraard in Kudelstaart, zelfs op de Kudelstaartseweg. We zouden ons echt geen andere woonplaats kunnen voorstellen.”.