In een interview dat Leni Paul in september 2001met hem had voor de Aalsmeerder Courant noemde Henk de Gooijer zichzelf: een Farregatter op de Buurt. In dat jaar lag het afscheid van zijn goedlopend bloemenexportbedrijf net achter hem. “Ik mis de contacten met de veiling wel,” gaf hij toen te kennen.
Nu, aan de vooravond van zijn 75e verjaardag (De Gooijer vierde op 8 augustus zijn verjaardag) kijkt hij opnieuw met Leni terug op vijftien jaar relaxen. “Ik kreeg een ander leven, maar verveel me nooit.”
Bruinverbrand, relaxed gaat het gesprek toch veelvuldig over de veiling en de dagelijkse florale zakenwereld. Niet zo verwonderlijk want als je, sinds je middelbare schooltijd tot aan je 60e dagelijks ‘in de bloemen’ zat maken die jaren een belangrijk deel van je leven uit.
“Mijn vader werkte in Bloemenlust, ik zelf had aanvankelijk naar het CIOS gewild in Overveen, maar kwam toch ook in de bloemen terecht. Ik ging werken bij de firma Verhaar, Chiel en Dick. Prima bedrijf, ik deed vooral de Zweedse markt, heb ook Zweeds geleerd. Ik had er een Zweedse vriend en die stimuleerde me om voor mezelf te beginnen. Na 19 jaar bij Verhaar ben ik een eigen zaak gestart. Ik had de Scandinavische markt als belangrijkste afnemersland. Later kwamen daar Duitsland bij en ook Japan en Frankrijk.”
Knalroze dozen
In Japan viel firma De Gooijer op door de bloemen in knalroze dozen op de markt te brengen. “Ja, dan onderscheidde je je, want alle andere exporteurs stuurden hun producten in de uniforme, wat saaie bloemendozen. Mooie tijden, goeie klanten hadden we daar. Trouwens, ik ben altijd voor goeie kwaliteit van mijn producten geweest. Tijden zijn nu allemaal veranderd. Men zit achter beeldschermen, maar ik vind, bloemen moet je zien. Je moet zoals ik deed, er dagelijks langs lopen, ze van dichtbij beoordelen. Maar ja, alles is veranderd.”
GemoedelijkerIn 1997, Henk was toen 57, besloot hij met de zaak te stoppen. Henk de Gooijer Bloemenexport veranderde van naam en werd De Gooijer International. “Nog drie jaar ben ik bij de zaak betrokken geweest en toen definitief gestopt. Marius Dekker werd de directeur. Er is in de loop der jaren veel veranderd en dan denk ik bijvoorbeeld aan de Bloemenexpresse, aan het steeds maar weer uitbreiden van de veiling, de verzakelijking, aan de toegenomen stress, een woord dat we vroeger niet eens kenden. Ik denk aan de grapjes die er werden gemaakt. Het ging er allemaal wat gemoedelijker aan toe. Mijn vader werkte bijvoorbeeld als inkoper bij Verhaar, maar kocht dan, in vakantietijd, als het nodig was ook in voor de firma Zurel. Dat ging toen allemaal zo. Ja, ik zou een boek kunnen schrijven over mijn leven op de veiling.”
Ledige uren
In 2001 liet De Gooijer weten best op te zien tegen het invullen van een nieuw dagritme. Maar hij vond al snel een nieuwe bezigheid. “Om me in te dekken tegen wat ik noemde ‘ledige uren’ ben ik op mijn 58e leren golfen en maakte kennis met een heel andere wereld. Ik vind het een geweldige sport en heb inmiddels in verschillende landen zoals Spanje, Portugal en Florida gegolfd.”
Volgens De Gooijer zijn er tal van interessante golfreisjes te maken en heeft hij inmiddels ook Friesland ontdekt. “Met een clubje oud-ondernemers golf ik daar op prachtige banen.”
Inmiddels is de fotograaf van AalsmeerVandaag aangekomen. Ook hij blijkt een golfer en het gesprek dreigt over het hoofd van de niet golfende-journaliste te verzanden in voor haar onbekende termen als handicaps, caddy’s, back nones en greenfees…..
Vrijwilligerswerk
Terug naar De Gooijer die de bloemenwereld niet helemaal achter zich heeft gelaten. Hij wordt veel gezien op de Historische Tuin.
“Ja, daar is in april 2000 officieel de klok in de veilingzaal ingewijd. Een vertrouwde klok ook voor mij, want hij kwam uit Bloemenlust. Ik heb natuurlijk ook, zoals diverse exporteurs, direct een tribuneplaats gesponsord. Al gauw vroeg Dirk Maarssen me toen om een keer te komen helpen bij het organiseren van de veilingen. Sindsdien houd ik me daar mee bezig. Er is steeds meer belangstelling voor die veilingen. Inmiddels ben ik ook bestuurslid van de Tuin.”
Tuinhuis
Ook blijkt De Gooijer betrokken bij het succesvolle Tuinhuis. “Voorzitter Leo Bertoen en Leo de Jong opperden een paar jaar terug een plan voor een Tuinhuis. Bertoen is eens gaan praten bij de gemeente waar plannen waren voor een VVV-kantoortje plus toiletten op het Praamplein, maar uiteindelijk ontstond het plan voor een Tuinhuis met daarbij openbare toiletten. Er werden certificaten uitgegeven en die waren in een ommezien verkocht. Geweldig. Nu is het Tuinhuis niet meer weg te denken en het heeft zeker ook bijgedragen aan een verhoogd bezoek aan de Tuin.”
Flowerfestival
Je hebt je ook enorm ingezet voor de Aalsmeerse Flower Festivals, dit jaar voor de derde keer gehouden.“Ja, ik herinner me nog het eerste ontbijt, bespreking over het te houden Aalsmeer Flower Festivalvering zo’n drie jaar geleden op het Molenplein. We zaten daar en op de tafel ontbraken bloemen. Ik zei, jongens dit kan niet. Aalsmeer is bloemen, die horen er bij, dat is altijd mijn slogan geweest. Dit is een Flower Festival.”
Zoon van ‘Muggie’
De Gooijer zegt er trots op te zijn dat Nederland altijd alle mogelijke bloemen heeft kunnen produceren en verhandelen. “Nederland is sterk in zijn diversiteit en ik heb ook altijd als exporteur geroepen, wij kunnen alles leveren, van anemonen tot Zinnia’s. En voor dat Aalsmeer Flower Festival ben ik me vorig jaar en ook dit jaar gaan inzetten om bij de kwekers door heel Nederland bloemen los te krijgen. Dat is het mooie als je veel mensen kent. Als je zegt, je spreekt met Henk de Gooijer, zoon van Muggie, dan weten nog veel mensen met wie ze te maken hebben.”
Tekst Leni Paul, foto’s Jaap Maars
87
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
2 reacties
Henk een goed verhaal om van te genieten.
Aalsmeer Flower Festival staat op de kaart!!
VR GR Jacques Kesting.