‘We waren meteen verliefd op Aalsmeer’

Door: Arjen Vos. Zondag 28 april vierde het in de Marktstraat gevestigde Dogstar Tattoos het 25 jarig bestaan met een feestelijk open huis waar vele vrienden, familieleden en buurtgenoten de familie Ris en hun medewerkers kwamen feliciteren en hen bedolven onder de cadeaus.

De familie Ris zorgde kort voor de eeuwwisseling voor een kleine aardschok met hun komst naar Aalsmeer. Niet alleen hun verschijning was opvallend, ook hun werkzaamheden deden menig wenkbrauw fronzen. Desondanks werd de familie Ris binnen de kortste keren omarmd en overal bij betrokken.

Overgang
Het gezin met vader Ron, moeder Manuela en de kinderen Jamie, Dana en Shane, verruilde in 1999 het Amsterdamse Holendrecht voor Aalsmeer op aanraden van een vriendin die hen enthousiast had gemaakt over het dorp. Met hun lange blonde haren en hun skatekleding zorgden de kinderen destijds voor opschudding op de tamelijk conservatieve basisschool en ook Ron en Manuela, baarden opzien met hun tatoeages en gothic uitstraling. “Het was nogal een overgang,” erkent Ron, “maar omdat Holendrecht verpauperde wilden we daar weg. Hier voelden we ons meteen op ons gemak, waren al snel verliefd op Aalsmeer. Ook al waren er mensen die afwijzend op ons reageerden en zich afvroegen: ‘is dit wel iets voor ons dorpje’, de meerderheid ontving ons al snel met open armen.”

Schoolreisjes
Wat daar aan moet hebben bijgedragen is de open en sociale houding van de familie Ris. Makkelijk contact leggend en bereid zijn om een steentje bij te dragen. Dat ging niet altijd vanzelf vertelt Ron: “Onze kinderen zaten in Amsterdam op een oecumenische school. We vonden het belangrijk dat ze iets van religie meekregen dus kozen we ook in Aalsmeer voor een soortgelijke school. Als ouders waren we gewend om actief mee te doen met schoolactiviteiten, gingen ook altijd mee met schoolreisjes. Dat lag in Aalsmeer toch een stuk moeilijker omdat niet alle ouders hun kinderen graag bij ons in de auto wilden hebben. Jammer dat er mensen waren die daar niet doorheen konden prikken. Wij vinden het belangrijk dat je je staande weet te houden, juist als je anders bent dan anderen en niet direct aansluit bij de rest. Dat is met onze kinderen goed gelukt. Het zijn mooie sociale mensen geworden.”

Dat geldt inmiddels ook voor jongste telg Cody, geboren in Aalsmeer en vijftien jaar jonger dan broer Shane die boven hem zit.

Onderdeel van de gemeenschap
Dat Ron en Manuela in het Aalsmeerse centrum in een piepkleine winkel een tattoo studio begonnen was baanbrekend. In een tijd dat tatoeages op zijn zachtst gezegd nog niet volledig maatschappelijk geaccepteerd waren werd er ook in dit geval met een schuin oog naar de tattooshop van de familie Ris gekeken. “We kregen reacties van ‘we moeten het nog maar zien’ en ‘jullie houden het nog geen half jaar vol’ maar de waarheid is dat we al snel onderdeel werden van de gemeenschap omdat we ons ervoor open stelden. Bijvoorbeeld door actief te worden in de winkeliersvereniging. Zo raakten we bij alles in dorp betrokken en maakten we in drie jaar tijd meer vrienden dan in de 30 jaar daarvoor in Amsterdam,” aldus Ron die nog steeds te spreken is over het sociale karakter van het dorp, “ik voel het op straat. Het is een beetje het ons-kent-onsgevoel uit de Jordaan, waar mijn moeder vandaan komt.”

Trots op ouders
Tussen de felicitaties op de jubileumdag door zet Jamie met stift een tatoeage bij een van de kinderen en vertelt zoon Shane hoe trots hij is op zijn ouders die ondanks de moeite in het begin toen er nauwelijks iets verdiend werd met de tattoo shop, toch hun ideaal volgden en heilig bleven geloven in hun vakmanschap. Waar broer Jamie en zus Dana in de zaak actief werden, vond Shane werk bij een kabelbedrijf en zit Cody nog volop in de studie. Het team van Dogstar wordt gecompleteerd door Nick, Kevin en Manon.

Meer begrip
Wat tatoeëren betreft ziet Ron zichzelf, zijn familie en zijn medewerkers als trendsetters. “Toen we hier begonnen introduceerden we met de zogenaamde new school een andere stijl. Tegen alle regels in werden de afbeeldingen kleurrijker en cartoony. Ik vind het mooi dat er door de jaren heen meer begrip voor tatoeages is gekomen al ben ik wel eens huiverig voor dat er een overkill ontstaat en de tendens wordt dat mensen juist geen tattoos meer willen.”

Welke kant het ook opgaat met de tattoos, voor Ron is de drijfveer dat hij trots wil zijn op wat hij gezet heeft en wie hij daarmee de deur uit laat lopen. “Voor mij gaat het erom dat ik kunst wil achterlaten.”

(Foto’s: Arjen Vos)