Pierre’s Pennenstreken: ‘Agraaigiër’

Door: Pierre Tuning. Pennenstreek 449

Ik
Ik kan
Ik kan geen
Ik kan geen boer
Ik kan geen boer meer
Ik kan geen boer meer laten
Ik kan geen boer meer laten zonder
Ik kan geen boer meer laten zonder boerenlul
Ik kan geen boer meer laten zonder boerenlul te
Ik kan geen boer meer laten zonder boerenlul te denken

Helaas ben ik niet de enige die zo denkt. Op Twitter is #boerenlul ‘trending’. Zelfs een keurige man als ons aller Hermen de Graaf kon niet nalaten aan dat woord te denken tijdens #wandelinghond.

Zie de foto’s in de Volkskrant: ‘De Nederlandse boeren die hun veestapel moeten beperken, doen verwoede pogingen om hun probleem tot het probleem van het hele land te maken. Alsof Nederland honger zal lijden als ze minder vlees produceren. Hun taal verraadt dat ze in hun dagelijks leven veel te maken hebben met voortplanting en de dood, zo blijkt uit deze selectie van fotoredacteur Frank Schallmaier en ook dat ze enorm van rijmpjes houden.’ Hij ging ‘op zoek naar een patroon in de spandoekpoëzie van boeren’ en vond ‘schijt, wrok en voedseltekort’. Ik zou zeggen: ‘Van elke boerenkreet klopt geen reet’ – om bij dit boertig taalgebruik te blijven.

Stikstofcrisis
Er wordt gedemonstreerd, geblokkeerd en bedreigd. Bij het boerenprotest in Stroe waren zij present: de Kamerleden Gideon van Meijeren (Forum voor Democratie), Edgar Mulder (PVV), Wybren van Haga (Groep-Van Haga), Joost Eerdmans (JA21), Caroline van der Plas (BBB) en Roelof Bisschop (SGP). Bij zowel de VVD als het CDA werden moties aangenomen tegen het stikstofbeleid van het eigen kabinet.

Maar het kabinet kan geen kant op. Want er móét wat worden gedaan tegen deze  ‘stikstofcrisis’ – volgens Wikipedia: ‘een crisis die in mei 2019 ontstond toen de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State het Programma Aanpak Stikstof (PAS) van de overheid ongeldig verklaarde. Hierdoor mocht het PAS niet meer gebruikt worden voor het verlenen van stikstofvergunningen in de buurt van Natura 2000-gebieden, kwamen onmiddellijk allerlei projecten (vooral in de woningbouw) stil te liggen en moest de regering dringend naar oplossingen zoeken. Naar schatting kwamen er meteen 18.000 bouwprojecten stil te liggen en derhalve werd er in de eerste fase van de stikstofcrisis ook wel gesproken van een bouwcrisis.’

In een rechtsstaat als Nederland staat niemand, geen enkele instantie, boven de wet – ook de regering niet. Wat er ook beweerd, geklaagd, gescholden of tegengestemd wordt, het is niet anders.

Verzuring
Laten we niet doen of we plotseling door dit probleem worden overvallen. Ruim 40 jaar geleden was er veel aandacht voor zure regen – door het tv-programma Andere tijden van 12 december 2009 al ‘een vergeten probleem’ genoemd! Daarin komt ingenieur Mauk den Boer aan het woord, die begin jaren tachtig bij Staatsbosbeheer werkte. Hij ontdekte dat vooral de Peel leed onder verzuring: ‘Er bestond duidelijk een Nederlandse variant van het zure regen probleem. Nederland blonk uit door een gigantisch hoge veedichtheid. De ammoniak uit de mest van varkens, kippen en koeien ging de lucht in en kwam op vrij korte afstand weer in de natuur, zoals in tuinen, in bossen en op heideterreinen terecht. In de Peel kwam heel veel terecht. In die tijd kon zelfs een postbode als hij een erfenis kreeg achter zijn huis een varkensstal bouwen en het kon niemand schelen wat hij met zijn mest deed, dus die mest droop aan alle kanten de Peel af.’

De uitstoot afkomstig uit varkenshouderijen moest flink ingekrompen worden. Volgens milieuminister Winsemius had minister Braks van Landbouw daar een prachtige kreet voor verzonnen. In plaats van ‘tot de dood ons scheidt’ bedacht Braks de leus: ‘tot de schijt ons doodt’. Zo gingen ze de strijd tegen de mest aan.

Schijt
Die strijd is verloren. Nederland kampt al sinds de jaren ‘70 met een mestoverschot. De terugblik die Nieuwsuur vrijdag uitzond, toont aan dat het probleem alleen maar groter is geworden – en dat ook daarin onze regering niets anders kan doen dan hard ingrijpen. Want volgend jaar gaan ook in Nederland de Europese regels worden gevolgd en móét er minder mest worden ‘uitgereden’. Vergeet niet dat Europa elk jaar 818,1 miljoen euro subsidie aan de Nederlandse agrariërs verstrekt.

‘Regeren is vooruitzien’. Deze uitdrukking is in de afgelopen tientallen jaren vervangen door: ‘Regeren is pappen en nathouden’. Dat is niet alleen te wijten aan de verschillende kabinetten, iedereen is daar schuld aan: de boeren, de Tweede Kamer, de banken, de agrarische industrie, de supermarkten en de consument. Wij allemaal vonden het best zo – totdat de wal het schip keert.

We zitten diep in de stront. En als je eruit wilt komen door elkaar de tent uit te vechten, zullen we erin verzuipen.

Foto: collage uit De Volkskrant