Pennenstreek 330. Gebonk op de deur, laarzen op de trap… Hoesten, benauwdheid, koorts… Een pandemie is geen oorlog. Maar levensgevaarlijk blijft levensgevaarlijk – en angst blijft angst.
Anne Frank heeft 761 dagen in het Achterhuis gezeten. Daarmee vergeleken, is de isolatie waartoe het Coronavirus ons dwingt, volstrekt onbeduidend. En creperen aan vlektyfus in een concentratiekamp, is heel wat gruwelijker dan sterven aan een beademingsapparaat in de IC-afdeling van een ziekenhuis.
Maar dood is dood en iedereen wil dat zo lang mogelijk uitstellen. Zeker als er mogelijkheden zijn om dat te doen.
Daarom creëren wij ons eigen ‘Achterhuisje’. Maar wel met de beschikking over moderne media die ons in staat stellen, thuis te werken, te studeren en… te recreëren. En een overheid die ons steunt en beschermt, met alle middelen die beschikbaar zijn.
Wij hebben de mogelijkheid om alle mogelijke informatie tot ons te nemen en van alles te ondernemen om elkaar bij te staan en de gezondheidszorg een steuntje in de rug te geven. Zonder onderscheid te maken, zonder aanzien des persoons.
Daar zijn we aan gewend. Dat hoort ook zo.
Maar zo’n maatschappij is pas 75 jaar geleden mogelijk geworden – ten koste van onvoorstelbaar veel menselijk lijden. Dat wordt op 4 mei herdacht en op 5 mei gevierd.
Op gepaste wijze. Want Nederland is geen Coronation Street.
Tekst Pierre Tuning, foto archief AV
Klik hier of op de afbeelding om de informatie hieronder als gewone tekst te lezen.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
