Column: ‘De leuke man?’

Door: Maarten Alderden. Een poosje geleden moest ik voor een opname naar het ziekenhuis en kreeg een bed toegewezen in een kamer voor twee. In het andere bed lag een vrouw. Ze was geopereerd aan beide ogen en kon dus niets zien. Een verpleegster had haar geholpen met haar telefoon en toen ik mij meldde was ze druk in gesprek met een vriendin. Ik groette haar en ging doen waar ik voor gekomen was, in bed liggen. Vervolgens hoorde ik die mevrouw naast mij zeggen tegen haar vriendin: “Ik geloof dat ik een man naast mij krijg” en daarna: “Ik zal het even vragen” en toen aan mij: “Mijn vriendin wil weten of je een leuke man bent…” Vervolgens barstte ze zo hard in lachen uit dat ik niet in staat was om haar antwoord te geven. En gelukkig maar ook want zo vlak voor een zware operatie was ik toch al niet in de stemming. De vraag van die mevrouw heeft mij wel bezig gehouden. Namelijk: wat is leuk of wanneer ben je leuk? Ik vind mijzelf over het algemeen niet leuk en op de momenten dat ik dat wel vind hoeft er meest niemand te lachen.

Vroeger op school had je van die figuren die weleens dachten dat ze leuk waren, maar die waren op termijn ook vervelend. Dat is dus het punt. De één vind je nog leuk en de ander vind je al irritant. Ik hoorde andere jongens weleens over leuke meisjes, maar dat leuke hing dan meest van de willigheid van die meisjes af. (dat was  niet voor mij, hoewel er wel aardige meisjes waren).

Toen ik jong was bleef je thuis voor ‘De Mounties’ of een André van Duin revue op tv. Als je dan zag hoe de zaal reageerde op zo’n simpele platvloerse humor, dat was niet te geloven! Waren die mensen niets gewend of zo? Maar goed, wat een ander of ik leuk vind is hier niet belangrijk. De vraag van die mevrouw in het bed naast mij was: “Bent u een leuke man?” Met andere woorden: bestaat de leuke man? Komieken en ook gewone mensen die het hardst om zichzelf lachen zijn per definitie niet leuk. Je hebt cabaretiers, die zijn leuk voor hun beroep, nou ik geef je het te doen. Tweehonderd avonden dezelfde grap vertellen, is dat leuk?

Ikzelf ben bang dat de leuke man niet bestaat. Dit gedeeld hebbende met mijn vrouw, die het niet met mij eens is. Zij kent wel leuke mannen, zegt zij, maar namen zijn haar even ontschoten. Misschien maar goed ook.

Ik had zelf nog wel een leuke ervaring tijdens de Nijmeegse Vierdaagse. Mijn vrouw en ik liepen een stukje uit elkaar en voor mij zag ik het gebeuren. Er liep een mooie vrouw, alleen. En achter haar zag ik een man zijn pas versnellen, ging naast haar lopen en deed amicaal naar haar. De vrouw schudde haar hoofd en maakte wat armgebaren. De man versnelde nog een keer zijn pas, maar toen  van haar af! En weg was hij! Vervolgens kwam ik naast haar te lopen en maakte een opmerking zo van: “Daar was je snel van af!” Waarop de vrouw zei: “Bah, je hebt altijd van die griezels die als ze een vrouw alleen zien lopen denken dat ze iets moeten, kunnen of willen. Nou één ding kunnen ze, en dat is, de boom in, wegwezen! Maar goed, het ijs was gebroken en we raakten aan de praat over van alles en nog wat, ontspannen, serieus en vrolijk. Na zo ongeveer een kwartier zei ik tegen haar: “weet je wat ik doe, ik ga weer ergens anders lopen want straks vind je mij ook een vervelende man”, waarop zij mij aankeek, haar arm om m’n nek sloeg en haar hoofd op m’n schouder legde en zei: “U? Vervelend? Nee, u bent een hartstikke leuke man!”

Terug naar het ziekenhuis, na de operatie, de uitslaapkamer, mocht ik terug naar zaal. Ik dacht: dan ga ik het er nog eens even over hebben met die mevrouw met die dichte ogen. Mis! Ze was al naar huis gestuurd. Dus de rest van de avond en nacht alleen gelegen. ’s Avonds kwam nog wel een leuke verpleegster bij mij op het voeteneind zitten. Leuke gesprekken met haar gehad over salaris, roeping, studie, toekomst ziekenhuizen enzovoort. Het was zowel serieus als vrolijk. Ik heb haar zelfs nog twee van mijn columns voorgelezen. Daarna zei ze dat ze weer aan het werk moest. Misschien zou ze nog terugkomen. Ik heb haar niet meer gezien. Heb mezelf in slaap gehuild en de volgende ochtend mocht ik weer naar huis. Naar huis, gelukkig!

Tot slot, het enige leuke aan mij is dat het goed met mij gaat en dat de operatie goed gelukt is. Maar of de leuke man bestaat? Daar ben ik dus nog niet achter. En mocht de leuke man wel bestaan, dan is dat volgens mij maar voor effe!

Maarten Alderden is een veelzijdige Aalsmeerder. Niet alleen als kweker van seringen en sneeuwballen, ook timmert hij aan de weg met zelfgemaakte decoratieve uilen en draagt hij zijn steentje bij tijdens begrafenissen. Actief en betrokken lid van de Oosterkerk waar hij al zijn hele leven pal naast woont.  

Aalsmeer Over Hoop is een platform waarin zes Aalsmeerse en Kudelstaartse kerken vertegenwoordigd zijn. Door het jaar heen worden evenementen georganiseerd waarmee de kerken hun liefde voor Jezus en de omgeving willen uitdragen. Met regelmaat verschijnen columns die tot nadenken stemmen.