De vier Hekkings van Aalsmeer

Ik wethouder of burgemeester? Ik zou me doodschamen. Elke keer zie je jezelf weer terug op een foto in de krant. Nou ja, dat is nog tot daaraan toe. Maar ook de dertigduizend andere Aalsmeerders kunnen niet om je heen. Die hebben geen moment rust.

Je ziet ze niet alleen bij het linten doorknippen of eerste palen slaan, maar ook als er prachtige initiatieven zijn of belangwekkende kwesties spelen. Het is een plaag, sterker nog, het is dé Aalsmeerse plaag. Koot en Bie zagen het op tv dertig jaar geleden al scherp met Hekking, hun subliem bedachte wethouder van Juinen. Wij zijn erin blijven hangen.

Vrolijk beroep
De vier Hekkings van Aalsmeer. De gelijkenis met Hekking gaat niet helemaal op. Want het zijn misschien geen prototypes van ijdeltuiten die per se op de voorgrond moeten staan. Maar ze zijn overal en ze zijn er altijd, op foto's. En ze lachen, heel veel. Het moet een vrolijk beroep zijn, wethouder.

En bleef het daar maar bij. Want een foto praat niet. In de persberichten van de gemeente praat Hekking wél. Jobke houdt zich na ruim vier maanden nog steeds wat afzijdig, maar Ad, Rik en Gertjan toeteren er lustig op los. En de gemeenteraadsverkiezingen naderen, hun banen staan dan op het spel en dus zal het er beslist niet minder op worden.

Stichtelijke boodschap
Dat moet ik even uitleggen. De gemeente stuurt persberichten rond en die treft u vervolgens geregeld aan in het weekblad of de nieuwswebsite, al dan niet in aangepaste vorm. De gemeente hanteert daarbij steevast het volgende 'schema'. 1. Er is iets actueels waarbij een of meer Aalsmeerders betrokken zijn. 2. De wethouder vindt er iets van. Hij komt eerst met wat gemeenplaatsen en daarna met opmerkingen die u en mij vleien. Zijn stichtelijke boodschap vlecht hij er doorheen. 3. De Aalsmeerders om wie het gaat, mogen er tenslotte ook nog iets van vinden, áls ze al een (bij)rol krijgen.

Hoogtepunt vind ik het persbericht deze week over de Langste Eettafel, die vorige week zaterdag in de burgerzaal plaatsvond. Als u tijd hebt, moet u er even voor gaan zitten. Lees hier het persbericht op de gemeentewebsite en hier mijn terugblik op het smulfestijn.

Op achtergrond
Maar wat voor mij de druppel was en het sein in de pen te klimmen, was in dit geval niet de tekst, maar de foto. Op Nieuws over Aalsmeer is te zien waar het om gaat: 'eenzame' mensen die in een mooi versierd geheel lekker en gezellig aan het eten en drinken zijn. De foto *) bij de gemeente showt Hekking en de initiatiefnemer.

Let vooral ook op het bijschrift: “Wethouder Zorg en Welzijn Ad Verburg en Organisator Debbie Albers van Thanda met op de achtergrond de mensen aan het diner.” Dan heb ik het nog niet eens over de volgorde van de personen en de welig tierende hoofdletters.

Op de achtergrond de mensen aan het diner… 

Wijze woorden
Hekking bazuint rond en wij, nederige burgers, worden geacht te luisteren naar zijn invoelende, wijze woorden. Zo eenvoudig is het. We betalen ze er nog voor ook. Toch is het merkwaardig dat niemand hardop zegt dat het best wat minder mag.

Zelfs de VVD'ers niet. Dat bevreemdt me des te meer omdat zij niet in de coalitie zitten en geen Hekking hebben. Terwijl de verkiezingen eraan komen en de 'concurrentie' zich in de kijker kan spelen, ook op hun kosten.

Zijn de liberalen zo murw gebeukt dat ze het erbij laten zitten? Vinden alle anderen in Aalsmeer het ook allemaal best?

Han Carpay is journalist en tekstschrijver. In Aalsmeer blijven plakken. Zette Nieuws over Aalsmeer op, maar stopte ermee. Nieuw avontuur: Aalsmeer Vandaag. Wil Tour de France winnen als finish op Tourmalet ligt. Gek van Franse barokmuziek die niemand kent. Eigenwijze kerel.