Column: ‘Pelgrims van het pad’

Door: Dick Piet. Dagelijks trekken hele hordes pelgrims (overdrijven mag in een column) langs ’s Heren wegen door Aalsmeer. Niet om heiligen te vereren, want geen Aalsmeerder die het zover heeft weten te schoppen. Over schijnheiligen hebben we hier niet te klagen; heilige boontjes zat. Nee, zij lopen het Pelgrimspad, dat van Amsterdam naar Zuid-Limburg loopt. Het is opgenomen in Het Groene Lint, een burgerinitiatief, waarmee een wandelverbinding is gerealiseerd tussen Schinkelbos en Westeinderplassen.

Nou las ik laatst, dat de pelgrims helemaal niet blij zijn met de bedevaartstocht door Aalsmeer. Op verschillende wandelsites en facebookpagina’s, geven ze vooral af op het traject door Aalsmeer-Oost: druk, gevaarlijk en saai. Een grote bron van ergernis (waar pelgrims nou juist niet op zoek zijn, zij wandelen om hun geest te verruimen), is de afsluiting van de Hoge Dijk. Dat hebben ze me zelf verteld.

In een artikel op Aalsmeer Vandaag deze week, stond dat Wandelnet, TeVoet en Werkgroep Hoge Dijk Open, de gemeente een dwangsom hadden opgelegd, vanwege getreuzel in de kwestie Hoge Dijk. Naar aanleiding daarvan besloot ik zelf eens bij de plek des onheils te gaan kijken. En inderdaad, de door omwonenden geplaatste hekken stonden er nog steeds. Als een ‘IJzeren Gordijn’, maken die het wandelaars onmogelijk van Oost naar West te trekken.

Toen ik terugkeerde bij het begin van de dijk, stond een vrouw van een jaar of zeventig mij op te wachten. Haar grijze haar in een vlecht, leunend op een houten wandelstok met een knop handvat. Een duidelijk goed gevulde knapzak op haar tengere rug. “Waarom kon ik vanaf de Machineweg niet via de Hoge Dijk hierheen,” vroeg ze, op een toon, alsof het mijn schuld was. “Omdat daar hekken staan,” wees ik haar. “Niet leuk, nu moest ik langs deze rechte Aalsmeerderweg.”

Ze vertelde, dat ze een dag eerder vanuit Zutphen met de trein naar Amsterdam was gekomen. Meteen na aankomst op het Centraal Station, was ze het Pelgrimspad gaan lopen. Na overnacht te hebben in Bovenkerk, was ze vanmorgen aan het tweede traject begonnen. “Ik kon kiezen, óf door het Schinkelbos óf via de Jac. Takkade. Ik koos voor de laatste. Daar had ik al snel spijt van. Het barst er namelijk van de hobbels en gaten. Kent u die weg?” “Breek me de bek niet open,” zei ik.

Nadat ze de Aalsmeerderweg weer was overgestoken om haar pelgrimage voort te zetten, kwam vanaf de andere kant een man naar me toe. Hij had er stevig de pas in, tas op z’n rug en mobieltje in zijn hand. “Is dit de Hoge Dijk,” vroeg hij. “Klopt,” zei ik. “U loopt zeker het Pelgrimspad?” Dat was vragen naar de bekende weg. “Ja, inderdaad,” reageerde hij. “Maar, moet ik nu hier de dijk op? Vanaf de Machineweg kon dat niet.” Deze pelgrim was duidelijk van het pad.

Hij kwam uit IJsselstein en was vanmorgen vanaf het Centraal Station in Amsterdam gaan lopen. “Ik wandel vandaag twee etappes van het Pelgrimspad. Door de stad en Amsterdamse Bos was wel leuk, maar Aalsmeer vond ik drie keer niks. Vooral de Jac. Takkade langs het water was vreselijk, zoveel diepe kuilen. Verderop, langs die molen, was het fraai. Maar dat stuk Oosteinderweg naar de Machineweg vond ik weer niet te lopen, door al die auto’s op het trottoir.”

“Maar ik moet nu snel verder, want mijn vrouw pikt me bij de bushalte achter de veiling op. Overmorgen kom ik met de trein en de bus weer terug naar Aalsmeer en wandel dan verder richting Aarlanderveen.” Ik wees hem welke kant hij op moest, richting de Stommeermolen. Toen ik eveneens aanstalten maakte om te vertrekken, stapte een echtpaar uit Arnhem de Hoge Dijk op. Ook zij bleken het Pelgrimspad te lopen.

Evenals hun voorgangers, vonden ze dat Aalsmeer wat betreft de wandelpaden geen schoonheidsprijs verdiende. En dat zat hem zeker niet alleen in de Hoge Dijk. “Wij hebben voor het Schinkelbos gekozen. Van andere wandelaars hadden we gehoord, dat je de Jac. Takkade vanwege het slechte onderhoud maar beter kon mijden. Maar de Oosteinderweg, Machineweg en Aalsmeerderweg zijn ook geen pretje om te lopen.”

Ik wenste de bedevaartgangers nog veel wandelplezier. Al had ik ze misschien beter sterkte kunnen wensen. Ze hadden immers de Zwarteweg nog voor de boeg. Het voetpad daar (evenals het fietspad) is minstens zo slecht als al die andere paden in Aalsmeer (én Kudelstaart). En al véél langer. Laat men zich daarom niet alleen druk maken over de Hoge Dijk.

Dick Piet is journalist. Geeft zijn nieuwsgierigheid al meer dan een halve eeuw de vrije loop in de schrijverij. Schopte het tot hoofdredacteur van de Aalsmeerder Courant. Graaft op papier graag dieper dan anderen in naoorlogs Aalsmeer. Pleziert Aalsmeerders veelvuldig met foto’s van vroeger op platform ‘Je bent Aalsmeerder als…’ en met nostalgische filmavonden in de Feestweek.