Column: ‘De hond in de ruimte’

Door: Strydom Bruwer. In de vorige Aalsmeer over Hoop-column van Maarten Alderden schrijft hij hoe belangrijk ons perspectief is als we naar andere mensen kijken. Dit deed me denken aan het volgende tragische verhaal van Laika, de hond, dat ik enige tijd geleden ergens las.

Laika in dat kleine hokje in Spoetnik 2, ergens tussen de aarde en de verste uithoeken van het universum, 66 jaar geleden. November 1957. Het eerste levende wezen dat in een baan buiten de atmosfeer van deze zilveren planeet werd gebracht.

We zien in onze verbeelding hoe ze haar zagen en oppikten in de achterstraten van Moskou, een straathond.

Het was in de tijd dat de Koude Oorlog op zijn heetst was, toen de Sovjet-Unie en Amerika niet alleen over de aarde wilden heersen, maar ook over de hemel en de oneindigheid. Hoe de Russen in oktober 1957 de Spoetnik 1 lanceerden – het eerste door mensen gemaakte object dat de atmosfeer van de aarde binnenkwam. En hoe Nikita Chroesjtsjov, de Russische president, de opdracht gaf om nog een Spoetnik de ruimte in te lanceren – deze keer met vlees en bloed en adem aan boord.

We zien in onze verbeelding hoe ze haar naar het ruimtestation buiten Moskou brachten en  voorbereidden op de lange reis naar haar dood. Ze moest een vrouw zijn, dat zou het makkelijker maken als de natuur je riep. Allerlei apparaten en sensoren werden op haar aangesloten. En zij moest een kleur hebben waardoor ze goed zichtbaar zou zijn op foto’s.

We zien in onze verbeelding haar daar zitten in de neus van Spoetnik 2, één oor omhoog en één oor omlaag, vastgebonden in een stalen cocon. Heeft ze geblaft of gejankt toen de vuurpijl die haar naar de hemel bracht met duizelingwekkende snelheid de lucht in schoot? In het ruimtestation konden ze op grafieken zien hoe haar hartslag versnelde tot drie keer normaal.

In de loop der jaren is ze op vele manieren geëerd: Er is een monument voor haar opgericht, zij staat op postzegels, er zijn liedjes over haar geschreven.

Wat moet ze doodsbang zijn geweest. De Russen dachten dat zij daarboven minstens zeven dagen zou leven, maar na iets meer dan een uur werd de temperatuur in het tuig onleefbaar. Ze stierf voor onze grenzeloze dromen en nieuwsgierigheid.

Als mensen het perspectief verliezen, kan het zelfs grenzen aan wreedheid. Ook nu, terwijl er een nieuwe Koude Oorlog woedt.

Strydom Bruwer is sinds april 2022 predikant van de Samen Op Weg Gemeente in Kudelstaart. Daarvoor woonde en werkte hij in Zuid-Afrika waar hij opgroeide als zoon van een wijnboer.

Aalsmeer Over Hoop is een platform waarin zeven Aalsmeerse en Kudelstaartse kerken vertegenwoordigd zijn. Door het jaar heen worden evenementen georganiseerd waarmee de kerken hun liefde voor Jezus willen uitdragen. Met regelmaat verschijnen op zondag columns die tot nadenken stemmen.