Heimwee

Uw correspondent uit Amsterdam laat weer eens van zich horen. Het is al weer een jaar geleden dat ik Kudelstaart verruilde voor Amsterdam. Toentertijd toog ik vol nieuwe energie naar mijn oude en nieuwe geliefde. Amsterdam omarmde mij zonder wrok als een verloren zoon.

Ik werd opgenomen in de maalstroom van het dagelijkse leven. De kroegen lonkten als nooit tevoren. Er zaten oude bekende bij, maar ook nieuwe frisse vol hipsters. De parken lagen er weer mooi bij.

Ik heb er de eerste koningsdag in mijn leven gevierd. En nergens kun je zo van rokjesdag genieten als in Amsterdam. Het nieuwe De La Mar theater, dat sinds die tijd niet meer het Nieuwe De La Mar theater heet, de Stadsschouwburg, het is allemaal fantastisch. De stad vernieuwt waar je bij staat. Het nieuwe filmmuseum Eye, de ontwikkelingen in Amsterdam Noord, rondom het IJ, geweldig.

Het nieuwe fenomeen stadsstrand ontrolt zich in volle glorie tegenover ons huis, de geluidsoverlast moet je voor lief nemen in de zomer. Die mooie oude stad met zijn grachten, gebouwen, sfeer en cultuur. En dan heb ik het nog niet over het uitstekende openbaar vervoer. Wij wonen op tien minuten afstand van het Centraal Station. De metro, tram, bus en trein binnen handbereik. Heel Nederland is vanaf deze plek uitstekend te bereizen.

Kom daar maar eens om in Kudelstaart.

En toch verlaat ik mijn oude geliefde opnieuw en keer ik terug in de schoot van het dorp waar ik dertien jaar heb gewoond. Einde deze maand is het zover. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben. Ik mis de rust, het uitzicht, de mogelijkheid om binnen enkele minuten midden in de weilanden te zitten. Ik mis zelfs het gebeier van de kerkklok en de overlast van de hangjongeren. Ik kijk weer uit naar het daklozenvrouwtje bij Albert Heijn. Zou ze er nog zijn?

Er is daar veel veranderd in één jaar tijd. Licht je even je hielen, stampen ze een volledig nieuwe wijk uit de grond. Ik verlang er naar om weer mijn balkondeur open te zetten in de lente om te genieten van het kwakende en kwetterende orkest in de vijver voor mijn deur. Ik kijk ernaar uit om mijn fiets te pakken om naar Bilderdam te rijden om daar van een ijsje te genieten terwijl de bootjes voorbij varen. De lente is het perfecte seizoen om weer terug te keren naar Kudelstaart.

Ik schrijf dit op met gemengde gevoelens. Het leven in Amsterdam is groots en meeslepend. De periode met mijn nieuwe lief was er heerlijk. Gelukkig blijven we bij elkaar, blijven we elkaars geliefden. Ik zal regelmatig in Amsterdam verblijven om te genieten van die mooie en bruisende stad, om daarna weer de rust op te zoeken. Ik zie het als een soort transitie. Het grootse en meeslepende leven trekt niet meer zo. Het is voldoende om er af en toe van te proeven en het te blijven waarderen. Zo geniet ik van twee totaal verschillende werelden die veel te bieden hebben.

En als columnist kan ik natuurlijk weer lekker te keer gaan tegen de enorme misstanden in Kudelstaart, zoals het ontbreken van die bruine kroeg, die belachelijke kerkklokken en de nog altijd idiote verkeersobstakels die ons autorijders beletten om door het dorp te scheuren.

Het is heerlijk om weer terug te zijn.

Paul Bras is werkzaam in de psychosociale sector. Zette nog niet zolang geleden radicaal een punt achter zijn carrière in de banken- en autobranche. Filosofisch type. De goedheid zelve. Warhoofd. Miste jaren bruine kroeg in Kudelstaart – reden om naar 'de grote stad' te verhuizen