Het was geen ‘dagje Groningen’, maar wij gingen ‘een paar dagen’ – zoals de oplettende lezer uit mijn Pennenstreek ‘Overstap Verdriet’ heeft kunnen opmaken. (Het is Joop Kok en Karin de Veij die reageerden op mijn column kennelijk ontgaan.)
Dag betekent dat deze ‘oude mopperpot’ voor een paar dagen een hotel had geboekt. Hotel Martini aan het Gedempte Zuiderdiep.
Natuurlijk kan iedereen door middel van 9292.nl alle prachtige openbaar-vervoermogelijkheden vinden. Snelle bus 340 naar Station Hoofddorp, snelle bus 342 naar Station Schiphol, sneltrein naar Groningen (met overstap in Zwolle – dat wel). Streekbus in Groningen… Allemaal bekend.
Maar deze klagende bejaarde ging een paar overnachtingen in Groningen tegemoet.
Dat betekent voor zo’n suffe grijsaard dat je op reis gaat met een rolkoffer achter je aan slepend, een overjas over je arm, een tas – of een rugzak – met leeftocht en lectuur voor onderweg, medicijnen, flesje water, toilettas; eventueel nog een paraplu…
Daar ga je dan: langs het Hortensiaplein met de bushalte van de 198 die niet meer naar Schiphol rijdt; de Hortensialaan af; oversteken: rolkoffer stoep af en stoep op, bij de Zwarteweg linksaf, de N196 bij het stoplicht oversteken en in de berm op bus 342 wachten.
Als die bus er is, koffer, tas, jas en paraplu meenemen naar binnen, ov-kaart scannen en tussen je bagage plaatsnemen.
Je kunt op het Hortensiaplein op bus 340 stappen en bij de halte Dorpsstraat op de 342 overstappen – een mogelijkheid die Joop en Karin, en ook 9292.nl, is ontgaan. Dat betekent dan wel weer met koffer, tas, jas en paraplu uitstappen (niet vergeten uit te checken) en weer instappen.
Bij het station Hoofddorp kijken waar je je NS-kaart kunt scannen, waar de lift is of moeizaam de rolkoffer etc. de trap op zeulen – en hopen dat je niet te lang op de trein hoeft te wachten.
Op Schiphol hetzelfde laken een pak. Zoeken naar het goede perron en als je eenmaal in de goede sneltrein zit, je lekker installeren met je koffer, tas, jas en paraplu en je verdiepen in je lectuur.
Alleen jammer dat je in Zwolle moet overstappen en weer een plek moet zoeken voor jezelf en je bagage.
En dan in Groningen… Er gaat een bus naar het Zuiderdiep, maar welke – en waar staat die?
Kijk, daar ziet een bejaarde nou tegenop. Dan is er de auto waarin je alles kunt meenemen wat je maar wilt. En je kunt nog eens stoppen voor koffie en een wc… Gelukkig is mijn rijbewijs weer voor vijf jaar verlengd.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
4 reacties
Even een comic relief; In Londen stapte ik zo vaak verkeerd over, dat ik met de metro bovengronds kwam.
Suggestieve journalistiek
In Pierre’s pennenstreek ‘Overstap Verdriet’ was het volgens Pierre een hamerstuk dat een aantal haltes worden opgeheven. Maar ja, de gevolgen merken we wel in 2021. Lijn 198 is ingekort, stopt ergens tussen de kantoorgebouwen voorbij de Levend Evangelie Gemeente. Wie dat bedacht heeft……..Je ziet de beelden al voor je, grauw regenachtig weer, overvliegende vliegtuigen en in een soort niemandsland een troosteloos bushokje waar Pierre met een beslagen bril vertwijfeld naar de dienstregeling staart.
Het leed is nog niet geleden, wil je naar Schiphol, dan is er maar één lijn, 342, met twee haltes in de berm van de N196……Opnieuw Pierre in beeld, nu strompelend met zijn koffer tussen neergekwakte fietsen en een door voorbijrazende auto’s opspattende waterzee.
En wil je naar Groningen, dan moet je wel vier of vijf keer overstappen…….Volgens Pierre is er maar één conclusie: het openbaar vervoer is waardeloos, de bedenkers ervan doen maar wat en je zou wel gek zijn om er gebruik van te maken. Een redenering waardoor hij, zonder enige schroom – hoe zit het met duurzaamheid of eigen gemakzucht – alsnog de auto kan pakken.
Niet een ieder gaat in zijn denken mee. Karin de Veij roemt het voordeel van het regionaal gaan van buslijn 340, het voordeel van de nabijheid van Schiphol en de tijd voor een boek in de trein. Behalve dat, probeer ik duidelijk te maken dat je maar twee of drie keer hoeft over te stappen en dat er diverse aanbiedingen zijn voor de smalle beurs, zowel voor een retour als enkel.
In zijn hierop volgende column ‘Oud Verdriet’ schrijft hij dat de oplettende lezer allang had begrepen dat het om een paar dagen Groningen ging, Joop en Karin niet. Uit wat wij geschreven hebben kan ik dat niet opmaken, het is puur suggestief wat hij zegt. Verder op in de column herhaalt hij de truc. Op het Hortensiaplein kun je lijn 340 nemen en bij de Dorpsstraat kun je overstappen op 342. Joop en Karin is dat net zo ontgaan als 9292.nl. Het is alsof hij wil zeggen: kijk hoe dom ze zijn, maar gelukkig lezer, wij weten beter. Het is een wij en zij tegenstelling oproepen die niet bestaat.
Ging het in het in de vorige column over het overstappen, in deze column gaat het over oud zijn. Een klagende bejaarde, een suffe grijsaard, met een slepende rolkoffer, medicijnen, flesje water, toilettas, overjas en paraplu, stoep op stoep af, wachtend voor het stoplicht en in de berm, zoekend naar de OV kaart, de lift, het juiste perron en waar staat de bus naar het hotel?………Je ziet het al voor je, wieltjes die van de koffer afbreken, een paraplu die door de wind wordt meegevoerd, pinkaarten die bij het in de bus stappen naar buiten fladderen en een metgezel die wanhopig alle buslijn bestemmingen op het stationsplein in Groningen naloopt. Nee, geen heroïsche beelden van de door D66 gepropageerde zelfredzame mens, het is zelfbeklag, gemopper van de mens die merkt dat het allemaal wat moeilijker gaat.
En dat vind ik jammer, het leven is nu eenmaal verbonden met een zekere tragiek, we zijn sterfelijk en kwetsbaar en het gaat erom hoe daar mee om te gaan. Het ontkennen daarvan door op suggestieve wijze andersdenkenden belachelijk te maken biedt jezelf noch anderen enige troost.
Die goeie ouwe tijd. Een X aantal jaren ben ik buschauffeur geweest. Van Leiden station, Leimuiden, Kudelstaart, Aalsmeer, Amstelveen. Haarlemmermeerstation, Leidseplein, Centraalstation, Amsterdam-Noord naar Landsmeer. Je veranderde onderweg alleen van lijnnummer maar de passagier kon gewoon blijven zitten. Ik ga niet meer met de bus, wordt gek van het overstappen!
Ach ja, de nostalgie, Maarse en Kroon, de blauwe buurt, de 171, 172, een ruime keuze op het dorp aan bussen. Toen je nog een kaartje moest betalen, dat de chauffeur je nog herkende, dat je goede morgen hoorde, dat zwartrijden helemaal niet kon, dat de bus bij wel heel erg bar weer stopte vlak bij je huis ipv de halte, dat je op een gele plaat keek hoelaat de bus kwam, dat als je door je enkel was gegaan geholpen werd door de chauffeur, dat de ene bus op de andere wachtte als er wat vertraging was. De neplederen zittingen, de hangbanden, de benen in je nek… en nu… een bus die kan knielen, digibord waarop de tijd staat dat de bus komt. Waardeloze verbindingen, nog maar een lijn, een ov kaart waar je slecht mee uit de voeten kunt. Het systeem is bepalend geworden, niet meer de mens. En dat zie je overal. Maar wij zijn de verwende generatie, wij hadden Maarse en Kroon in het dorp.