Pierre’s Pennenstreken: Oh!

‘Net of je thuis niks krijgt!’ kreeg de jeugd zestig jaar geleden te horen als ze een ‘croquetje’ haalden bij Havelaar – of samendromden bij Tromp of Doeswijk voor een patatje-met-of-zonder. Je ‘hoort’ thuis warm te eten – als het even kan tussen-de-middag aardappelen-vlees-en-groente – en het woord ‘snacken’ was onbekend.

Intussen is het afhalen bij ‘de Chinees’ of bij een van de elf snackbars gewoon geworden – en heb je de keus uit dertig restaurants in Aalsmeer en Kudelstaart.

Met het stijgen van het inkomen (gemiddeld: €27.200 – landelijk: €24.100 per inwoner per jaar) is de Aalsmeerder kieskeuriger geworden – ook al omdat hij steeds vaker buitenslands buitenshuis heeft gegeten.

De ervaring met ‘lekkere eethuisjes’ in Frankrijk, Italië, Thailand of Vietnam heeft de vraag naar een soortgelijke ervaring in de buurt, aangewakkerd. Lekker eten en vriendschappelijke bediening door mensen-die-je-kent – dat willen we. 

En dat krijgen we. Bij Oh! bijvoorbeeld. Ik dacht eerst dat ‘Oh’ zoiets als ‘ouwehoer’ betekent. En gezellig ouwehoeren kunnen Rob en Arran zeker – maar het schijnt iets anders te betekenen dat ik vergeten ben.

Nu hun eethuisje vijf jaar bestaat (gefeliciteerd trouwens) zal ik het toch nog eens vragen.