Column: ‘Kedeng, kedeng…’

Door: Dick Piet. “Doe ‘es iets leuks,” opperde mijn vrouw, toen ik vertelde, dat ik weer aan de beurt was voor een column. “Bijvoorbeeld, dat het al een beetje voorjaar begint te worden, of zo.“ “Nee joh, dat is toch geen onderwerp voor een stukkie,” zei ik. “Maar, er schiet me al wat te binnen. Dat bericht, een tijdje geleden op AalsmeerVandaag. Dat de gemeente van de Oosteinderweg een 30 kilometerweg wil maken. DERTIG kilometer! Is dat leuk of is dat niet leuk?” Mijn vrouw vond het vooral belachelijk.

Ik was het, zoals altijd, volstrekt met haar eens. Zie je het voor je, met een slakkengangetje van 30 kilometer over de Oosteinderweg? Zelfs het bloemencorso reed hier vroeger harder. Voor die Bentley-bestuurder was 30 kilometer misschien handig geweest. Had hij zijn speeltje van ruim vier ton mogelijk op het droge kunnen houden. Wie was hij trouwens? Jammer genoeg heb ik dat in het Aalsmeerse roddelcircuit nog niet gehoord.

Niet alleen op de Oosteinderweg moet je je straks aan 30 kilometer houden. Ook op de gehele weg langs de Westeinderplassen, van Kudelstaart tot Aalsmeer-Centrum, wil het college deze snelheid invoeren. Inclusief de Van Cleeffkade. Dat er veel te hard wordt gereden, is al jaren een probleem. Voor fietsers zijn deze wegen levensgevaarlijk. Maar dat los je mijns inziens niet op door de snelheid te verlagen. Een strengere handhaving van de huidige 50 kilometer, lijkt mij beter

Waarom eigenlijk geen 30 kilometer op de Aalsmeerderweg en Hornweg? Daar wordt minstens net zo hard gescheurd als op de Oosteinderweg. Omdat, zegt het college, daar vrij liggende fietspaden zijn. Nou, zorg dan snotverdorie dat de Oosteinderweg die ook krijgt. Zoals ik al eerder heb geschreven, kan hiervoor de parkeerstrook worden opgeofferd. Die wordt amper gebruikt. De bewoners parkeren hun auto immers op hun erf.

Helaas zie ik een fietspad, met ernaast een behoorlijk voetpad (collega columnist Erik van Itterzon wees vorige week terecht op hoe onbegaanbaar het trottoir hier is) voorlopig niet gerealiseerd. Zeker niet als ik kijk naar hoeveel tijd de aanleg van het nieuwe fiets- én voetpad langs de Zwarteweg in beslag heeft genomen. Dat was een gebed zonder end. De werkzaamheden lijken nu, na zo’n twee jaar, eindelijk afgerond.

Dat het zo lang heeft geduurd, heeft volgens wethouder Sven Spaargaren te maken met diverse tegenvallers. Allereerst moest een gasleiding worden vervangen. Dit liep uit en heeft veel tijd gekost. Vervolgens bleek de nieuwe leiding lek en moest opnieuw vervangen worden. Dit heeft wederom enkele maanden vertraging gegeven. Toen er eindelijk geasfalteerd kon worden, bleken de leidingen te ondiep aangelegd. Kon het feest niet doorgaan. Foutje (van wie?), bedankt!

Het alsnog dieper aanleggen van de leidingen, was volgens de wethouder ‘geen realistische optie.’ Uiteindelijk werd er voor gekozen om op dit tracé Easypath-betonplaten te leggen. Deze moesten eerst besteld, geproduceerd en geleverd worden, wat weer enkele maanden vertraging betekende. Inmiddels zijn ze gelegd.

Toen ik er van de week overheen fietste, was een man bezig de voegen tussen de platen te krabben. Ik vroeg hem waar dat goed voor was. “Om te voorkomen dat er vuil uit groeit, moeten de voegen worden gekit. Maar die moeten eerst schoon gemaakt worden,” zei hij. Ik wenste hem veel sterkte met deze heidense klus. Blijkbaar moet dit anno 2025 nog steeds met de hand gebeuren.

Wat opvallend is op het nieuwe fietspad, is dat ongeveer een kwart wél is geasfalteerd. Waarom dat hier wel kon, is me een raadsel. Het fietst in elk geval een stuk fijner, dan over de betonplaten. Daarover rijdt het kedeng, kedeng. Nu nog in lichte mate, maar ik geef u op een briefje, dat dit snel erger wordt. Die platen gaan geheid verzakken en ongelijk liggen, zijn we weer terug bij af. Doodzonde.

Momenteel wordt de fietsroute Baanvak-Wissel-Spoorlijnpad verbeterd en verbreed. Ook daar komen betonnen platen. De klus is onderdeel van een ‘inhaalslag’ in het onderhoud van diverse fietspaden. Waarom eerst voor deze route is gekozen, snap ik niet zo goed. Zo beroerd fietsen was het hier niet. Niet te vergelijken met het nieren beschadigende fietspad langs de Hornweg. Ik was daarom eerst hier begonnen. Maar ja, wie ben ik?

Laat ik mijn stukkie ‘leuk’ eindigen. Het Waterfront is toegankelijker gemaakt voor wandelaars met kinderwagen, rolstoel of rollator. Niemand hoeft zich meer zorgen te maken over vervelende obstakels, zoals trappen en steile hellingen. Hoewel de nieuwe op- en afgangen bij de Watertoren voor de rollator wandelclub nog een hele toer is. Voor de deelnemers is het echt uitkijken geblazen. Anders is het ook hier kedeng, kedeng…

Dick Piet is journalist. Geeft zijn nieuwsgierigheid al meer dan een halve eeuw de vrije loop in de schrijverij. Schopte het tot hoofdredacteur van de Aalsmeerder Courant. Graaft op papier graag dieper dan anderen in naoorlogs Aalsmeer. Pleziert Aalsmeerders veelvuldig met foto’s van vroeger op platform ‘Je bent Aalsmeerder als…’ en met nostalgische filmavonden in de Feestweek waarvoor hij tijdens de laatste editie koninklijk onderscheiden werd.