Schapenhouder Carin: ‘Stoppen zou ik heel erg vinden’

Door: Arjen Vos. In het steeds dichter en voller groeiende Aalsmeer is de groene zoom langs het voormalige spoorwegtracé tussen Zwarteweg en Legmeerdijk een van de weinige historische onontgonnen plekjes binnen de gemeente. Op het graslandje ter hoogte van het busstation grazen al sinds 1967 schapen. Indertijd gestart door Antoon van Rijn die daarbij vanaf 1982 hulp kreeg van dochter Carin. Na zijn overlijden in 2017 ging zij er alleen mee door.

Deze hobbyboerin was in mei niet blij nadat de stal ten prooi was gevallen aan vandalisme. Waar schapenboeren in het oosten en midden van het land vrezen voor de wolf, werd de ellende hier veroorzaakt door gewetenloze tweevoeters. De term zwijnenstal is volgens haar nog te mild voor wat de boosdoener(s) hier aanrichtte(n). “Ze hebben er een enorme rotzooi van gemaakt. Alles was omgegooid en losgerukt: gereedschappen lagen verspreid, emmers waar het brood in bewaard wordt, hebben ze meegenomen en naar buiten gegooid, er is geprobeerd met een broodmes een kast te forceren en het weiland lag vol met plastic zakjes. De lammetjes zaten er al aan te knabbelen. Heel slecht voor schapen als ze het binnenkrijgen.”

Te grazen genomen
Wat Carin het ergste van alles vindt is de tekst die met grote rode letters op de muur gekalkt is. ‘Kutschaap’ is er met hanenpoten geschreven. “Je vraagt je echt af waarom mensen dit doen,” vraagt Karin zich hardop af. Het is niet voor de eerste keer dat de schapenboerin en haar dieren te grazen zijn genomen. “Bij het vorige akkefietje hebben ze al het voer uit de ton op het weiland uitgestrooid. Dat was krachtvoer, heel slecht voor de schapen. Als ze daar te veel van eten krijgen ze pensverzuring waar ze dood aan kunnen gaan. Gelukkig liep het goed met ze af.”

Octopus
Terwijl Carin haar verhaal doet in de stal, mekkeren de schapen buiten er lustig op los. “Die je nu hoort is Dinky, dat is de oudste van de zes. Ik heb dit jaar van vijf schapen lammetjes, een van de ooien was te mager dus die heb ik niet laten dekken. Wat er leuk is aan schapen? Ze hebben allemaal een naam en als ik ze roep dan reageren ze daarop. De andere naast Dinky zijn Appy, Snowy, Pip, Pien en Tess. Schapen zijn trouw. Als ik aankom lopen herkennen ze me. Ze gaan eerst voor het voer maar daarna staan ze te dringen om geaaid te worden. Dan moet ik eigenlijk een octopus zijn met acht handen. Ze willen allemaal op een bepaalde manier en specifieke plek geaaid worden. Ik heb echt een band met ze.”

Het ontbreekt de schapen volgens Carin aan niets. Vrijheid, beschutting, een grazige weide en veel liefde. “Ze leven bij mij in een vijfsterrenhotel. Met warm weer creëer ik schaduwplekken voor ze zodat ze uit de zon kunnen liggen.”

Lammetjes geeft Carin geen naam want die worden verkocht voor het vlees. Of me dat niet aan het hart gaat? Nee hoor, je kan niet alles houden. Dan had ik er hier al meer dan duizend gehad.”

Politie
Omdat het schapenweitje en de stal nogal afgelegen liggen en er weinig toezicht is kunnen mensen die kwaad in de zin hebben ongezien rottigheid uithalen. Toevallig steekt precies tijdens het gesprek een politieagente haar hoofd om het hoekje van de staldeur. “We reden langs en zagen een fiets bij de stal staan dus wilden even checken of het hier wel goed gaat,” informeert de surveillerende agente. “Alles in orde, ik word geïnterviewd voor de krant,” antwoordt Carin waarop de geüniformeerde ambtenaar in de auto stapt en gerustgesteld vertrekt.

Extra oogje in het zeil
Carin is blij met deze ogen op de stal. Ook doet ze heel graag een beroep op mensen die regelmatig langsfietsen of -lopen om een extra oogje in het zeil en op de schapen te houden en het vooral te laten weten als er iets verdachts gezien wordt. Ook al is ze er zelf vrijwel dagelijks, ze kan het hier niet 24 uur per dag in de gaten houden. “Misschien moet ik nadenken over een bewakingscamera,” zegt ze, “maar de pret gaat er wel van af, zo hoeft het van mij niet meer. Stoppen zou ik heel erg vinden. Ik denk dat ik een steen naar mijn hoofd krijg van mijn vader hierboven. Ik heb beloofd dat ik het door zou zetten toen ik de schapen van hem overnam. Dat wil ik graag volhouden.”

(Foto’s: Arjen Vos)