‘Elektroloog’ Frans Sparnaaij zoekt nieuwe spanning

Door: Arjen Vos. Met een drukbezochte receptie in The Beach nam ondernemer Frans Sparnaaij op 6 maart afscheid van zijn werkende leven. Het Elektrotechnisch installatiebedrijf P. Hoekwater BV waar hij sinds 1991 directeur van was, is overgenomen waardoor Sparnaaij de zaak met een gerust hart achter zich kan laten en zich kan richten op een nieuwe episode. Er zijn twee prominente thema’s waar hij vanaf nu zijn energie in wil steken: gezin en politiek.

‘Goede boterham verdiend en wilde de gemeenschap laten meegenieten’

Frans is de man van de slogans. Hij leek ze uit zijn mouw te schudden. Hoekwater, meer dan licht alleen, Alleen ga je sneller maar samen kom je verder, Duurzaam, dromen, durven, doen! Passie, bezieling en beleving, De Elektroloog. Of deze, wellicht iets minder bekende: Wij zijn uw ABC-installateur, (Aandacht, Betrokken en Communiceren). Hij zou het als reclameman ongetwijfeld ook goed hebben gedaan maar belandde in de wereld van de elektrotechniek. Via lts en mts, die hij niet afmaakte, kwam hij in contact met de firma Hoekwater. “Ik was bepaald geen studiebol, meer een doener. Techniek vond ik mooi maar tot mijn negentiende heb ik op school vooral naar buiten zitten kijken. Toen ik op mijn negentiende stopte met school koppelde mijn vader mij aan Piet Hoekwater en dat was meteen raak. Je maakt het zelden in je leven mee dat je iemand tegenkomt waarmee het zo goed klikt. Dat had ik met Piet en met mijn vrouw. In hetzelfde jaar.”

Schop onder mijn kont
Frans noemt echtgenote Marlouke de liefde van zijn leven aan wie hij veel te danken heeft. “Zij gaf me meteen een schop onder mijn kont en zei: ‘zou je niet eens wat gaan doen?’ En dus ging ik weer naar school. Tot mijn 33^e, drie avonden in de week na het werk. Mijn vrouw, die onderwijzeres is, heeft me leren studeren en hielp me door het maken van uittreksels die ik aan mijn medestudenten voor 25 gulden verkocht. Daar begon mijn ondernemerschap.”

De firma Hoekwater startte in 1950 in de Sportlaan, verhuisde in 1960 naar het pand op de hoek van Ophelialaan en Begoniastraat waar het naast elektrotechnische diensten ook (sfeer)verlichting verkocht. In 1991 nam Frans de zaak over, verhuisde naar de F.A. Wentstraat en groeide op die plek uit tot een begrip in Aalsmeer en omstreken.

Opvoeding gemist
In de ruim 30 jaar die volgden maakte Frans de genoemde slogans meer dan waar. Zowel binnen als buiten het bedrijf was Frans betrokken en aanwezig. Frans liet overal zijn gezicht zien, tot de verschillende ondernemersverenigingen aan toe. Die inzet voor de zaak had ook een keerzijde, erkent Frans. “Met schaamte moet ik zeggen dat ik de opvoeding van onze vier kinderen volledig heb gemist. Toen we trouwden zei ik tegen Marlouke dat ze me niet om half vijf moet bellen om te vragen waar ik blijf. Zij was altijd de spil in het gezin en gaf mij de ruimte om te ondernemen. In die taakverdeling konden we ons allebei vinden.”

Toch heeft het geweten kennelijk wel eens aan hem geknaagd want op zeker moment stelde hij voor dat hij de kinderen wel een keer uit school zou halen om iets leuks met ze te doen. “Stond ik op woensdagmiddag bij school te wachten en zag ze maar niet komen. Totdat iemand tegen me zei dat ik bij de verkeerde school stond…”

Liefde en trots
Als het over zijn gezin gaat, spreekt Frans daar met liefde en trots over. Noemt het een ‘buitengewoon gezin’. Met de inmiddels vijf kleinkinderen maakt hij goed waar hij vindt dat hij bij zijn eigen kinderen tekortschoot. “Ik doe gek met ze, lig met ze op de grond te rollen en haal ze drie dagen van school. Nu wel de goeie. Als ik aankom doe ik mijn handen in de lucht en roep: ‘Hier is de liefste opa van de hele wereld’. Een juf vroeg me voorzichtig of ik dat voortaan wat zachter wil roepen omdat de andere kinderen daar zo van schrikken.”

Het tekent de in Kudelstaart woonachtige Frans dat hij zelfs zijn kleinkinderen met passie, bezieling en beleving uit school haalt. Vindt hij het niet jammer dat zijn kinderen niet ‘in de zaak’ gingen? “Nee hoor, ze hadden er geen interesse in en ik heb ze ook niet gestimuleerd.”

Royaal in de buidel
Frans is een tevreden inwoner van Kudelstaart. Voor Frans geen villa aan het water. “We wonen al zo’n veertig jaar in hetzelfde rijtjeshuis, hebben altijd een goede boterham verdiend en willen graag de gemeenschap laten meegenieten,” zo verklaart Frans de vrijgevigheid die hij altijd heeft laten zien. Geen vereniging of stichting deed ooit een vergeefs beroep op een sponsorbijdrage. Vermaard is zijn gulheid waar het de Kudelstaartse veiling betreft. De laatste jaren tast hij steeds royaal in de buidel om de burgemeester te ‘kopen’. Niet voor eigen gewin maar voor ambassadeurstaken. Bijvoorbeeld bij het Amsterdamse Bosgolftoernooi waarvan hij samen met buurman Frank de Vries, tot voor dit jaar hoofdsponsor was. Ook dat hij bij zijn afscheidsfeest geen cadeautjes hoefde maar een donatie vroeg voor KiKa, siert de inmiddels ex-ondernemer.

Energietransitie
Als het over zijn vakgebied gaat, kan hij daar nog gepassioneerd over praten. De enorme energietransitie waar de wereld mee te maken heeft zou nog een mooie uitdaging voor Frans geweest zijn. Hij heeft het begin ervan meegemaakt met onder meer de opkomst van zonnepanelen, het elektrisch rijden en nu de thuisbatterij die steeds meer gepromoot wordt en waar de verwachtingen hoog van zijn. Frans is uitgesproken ambassadeur van gelijkspanning in plaats van wisselspanning, een verhaal dat te technisch is om op deze plaats uit te leggen, “maar,” zo zegt hij, “zonder gelijkspanning geen transitie dus installerend Nederland moet dit echt gaan omarmen.”

Politieke ambities
Frans’ ambitie om iets te betekenen voor de gemeenschap houdt niet op met het bereiken van de pensioenleeftijd. Hij popelt om zich in te zetten op lokaal politiek gebied, kocht vooruitlopend daarop alvast een elektrische Renault 5 in CDA-groen. “Ik ben ooit voor de partij fractie-assistent geweest en wil me volgend jaar heel graag voor het CDA verkiesbaar stellen en als gemeenteraadslid helpen meedenken in oplossingen. Natuurlijk weet ik dat het in de politiek anders werkt dan in het bedrijfsleven maar ik zou wel de boel wat op willen schudden.”

(Foto’s: Arjen Vos)