
Freek Engelage nam zeventien jaar geleden afscheid als hoofd van het Aalsmeerse politiekorps. Maar al snel na zijn pensionering stonden 'gegadigden' aan de deur om hem in te lijven in het rijk geschakeerde Aalsmeerse verenigingsleven. Het woord verveling is hem dan ook onbekend.
Een gesprek met een gedreven oud-politieman met spannende verhalen.
Wie, zoals uw verslaggeefster, enigszins naïef zou denken dat Engelage de dag wellicht zou vullen met het kijken naar TV-afleveringen van Baantjer, Starsky & Hutch of andere spannende politieseries heeft het mis. Nee, daar begint hij niet aan. Wel wil hij vertellen over een leven lang bezig zijn bij de politie. Die middag passeren dan ook uitgebreid de vele aspecten van zijn afwisselende en spannende loopbaan.

“Een kantoorbaan trok me niet, mijn belangstelling ging meer uit naar handenarbeid. Ik moest zoals velen toen in dienst en kwam bij de koninklijke marechaussee. In die tijd speelde de kwestie Nieuw-Guinea en daar had ik naar toe kunnen gaan. Maar ik speelde inmiddels in de drumband van de marechaussee en in dat geval hoefde je niet naar Nieuw-Guinea. Een jaar aan de opleidingsschool van de rijkspolitie in Arnhem volgde. Na ruim een jaar kreeg ik een standplaats toegewezen. Het werd Sassenheim. Ik was daar met 22 jaar veruit de jongste van de elf man die er werkten, degene die daarop volgde was 45 jaar.“
Hiërarchie in de bollenstreek
Engelage blikt terug: ”Sassenheim was een echte bollenstreekgemeente. Nogal hiërarchische verhoudingen daar. Ik was er een paar maanden maar werd vanuit het korps Sassenheim al gauw ingedeeld bij de ME. Het was de tijd van het huwelijk van Beatrix met Claus. Rellen, rookwolken, het ging er woest aan toe en ik was veel in Amsterdam.”

“Er gebeurde veel waar we als ME-ers die werden gerekruteerd uit diverse landelijke politiekorpsen op af moesten. Vooral in Amsterdam was veel aan de hand zoals de krakersrellen, de opstandjes bij de Nieuwmarkt tegen de aanleg van de metrolijn, de bestorming van het Telegraafgebouw enzovoort. Ook werd ik betrokken bij politieke acties van de Rote Armee Fraction en de ontvoering van de politicus Schleyer. Er waren collega's die gewond raakten op de Nieuwendijk. 's Avonds moesten we in de stad blijven, werden her en der ondergebracht en ik moest overnachten in het Jagershuis in Ouderkerk.”
U vond het best spannend.
“Ja, vooral toen ik in het Jagershuis mijn vrouw Ria ontmoette. Ze werkte daar als receptioniste/kamermeisje. Het bleef aan en (brede lach) na anderhalf jaar moesten we trouwen. Om een andere reden dan je wellicht denkt. Je kreeg in die tijd bij de politie alleen een huis als je getrouwd was en zo kregen we een flat. Vierhoog in Sassenheim.”
In oktober 1969 werd Engelage geveld door gewrichtsreumatiek. Hij lag zeven weken in het ziekenhuis en raakte daardoor een half jaar uit dienst. Inmiddels volgde hij een aantal opleidingen en werd bevorderd tot wachtmeester eersteklas.
Doe maar gewoon in Aalsmeer

Aalsmeer-Sassenheim, beide agrarische gemeenten. Verschillen?
“O ja. Aalsmeer was en is meer de mentaliteit: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.”
In die jaren werd Engelage ingezet als teamchef bij een arrestatieteam bij de treinkaping en de huiszoekingen in Bovensmilde.
“Ik was in die tijd veel van huis. Mijn gezin is in die jaren best tekort gekomen.”
Echtgenote Ria, op de achtergrond: ”Dan zag ik al die taferelen bij de trein op de televisie, dat was best eng.”
U hield best van spanning, zo is mijn indruk Toch straalt u tegelijkertijd veel kalmte uit.
“Ja, dat hoorde ik altijd. Door het arrestatieteam was ik dus ook betrokken bij aanhoudingen en gijzelingen zoals al genoemd. Uiteindelijk heb ik toch voor het gezin besloten met de inzet als ME-er te stoppen.”
Corsobestuur

( stilte)”Ja, deels wel.“
Ria: ”Ik dacht, nu wordt het rustig.”
Maar dat bleek ijdele hoop. Zes jaar na zijn komst naar Aalsmeer werd Engelage groepscommandant. (“Burgemeester Brouwer was het daar helemaal mee eens.”).
Ook werd hij al snel door Corso-voorzitter Cor Visser gepolst voor een plaats in het corsobestuur.
“Eerst adviseur bij het corso, maar al snel zat ik toch in het bestuur. Ik heb daar 19 jaar deel van uitgemaakt. Tot het vijftigste, tevens mijn laatste corso.”
Ook al behoorden de ME-taken voor Engelage tot het verleden, er bleef naast zijn eigenlijke taak genoeg te doen.
Zo werd hij voorzitter van de Politievakbond en had hij zitting in de begeleidingscommissie van het politieonderwijs.
Engelage spreekt over de vele veranderingen die er bij de politie inmiddels hebben plaats gevonden.
“In 1992 werden we van rijks-en gemeentepolitie ingedeeld in twaalf regionale korpsen. Ik heb eind 1980 weer een studie gedaan, een HBO-opleiding. Inmidels was ik overgeplaatst naar Bureau Amstelveen en ik was wijkteamchef en plaatsvervangend districtschef geworden. In 2001 ben ik met pensioen gegaan, je moet er op je 60e uit bij de politie.”

“Ja, ik ben voor leuke activiteiten gevraagd. Mijn dagelijkse fietstocht die ik ook al tijdens mijn werkzaam leven deed met een groepje mannen heb ik ook nog lang gedaan. Ik werd gevraagd door de Stichting Opvang Vluchtelingen Amstelland, ik was voorzitter van de Participatieraad Gehandicapten, ik zou voorzitter worden van de Stichting Welzijn Ouderen, maar heb dat afgezegd omdat het teveel zou worden, ik was betrokken bij de voorbereidingen voor de WMO-Raad, ben betrokken bij Vluchtelingenwerk, heb de bridgeclub, de Rotary en de Probus. En als het even kan gaan Ria en ik er graag met de camper op uit. Nee, het woord verveling ken ik niet.”
Roeien naar Engeland
Met veel plezier kijkt Engelage ook terug op de roeitocht in 2005 voor KiKa met de roeivereniging Michiel de Ruyter uit Uithoorn.
“Spectaculair, die tocht naar Lowestoft in Engeland. Dit alles voor het goede doel. Goed team, met onder andere Frans Göbel aan boord, een ervaren roeier, maar nu mee als scheepsarts. Prachtige belevenis.”

“Ja, maar ik zie alleen de buitenkant. Het is in de loop der jaren duidelijk allemaal veranderd. Ik weet dat de bereikbaarheid van de politie in gemeenten zoals Aalsmeer niet meer zo gemakkelijk is als in onze tijd. De bereikbaarheid vind ik gewoon slecht. Nu kan de politie het uiteraard niet alleen, je moet informatie krijgen uit de burgerij. Maar het is allemaal afstandelijker geworden, minder persoonlijk. De politie is veel meer handhaver geworden. In mijn tijd was je meer regelaar, probleemoplosser. Alles is nu in procedures gevat. Meer wil ik er niet over kwijt, ik zie slechts de buitenkant.”
Terugkomend op uw huidige vele functies in de verenigingen en de hobby's. U zegt ook niet snel nee.
“Nee, maar ik heb Ria beloofd; het is nu wel mooi geweest.”
Tekst: Leni Paul, foto’s Jaap Maars
Historische foto's: (van boven naar beneden) Engelage als lid van de drumband van de Marechaussee, achter zijn bureau, sprekend bij het afscheid van burgemeester Brouwer, als routecommissaris bij het bloemencorso. (foto's privé-archief Freek Engelage) Klik op de foto's om te vergroten.
137
7 reacties
Mooi verhaal Freek. Ik zat in Uithoorn, maar we deden veel samen. Ik had veel bewondering voor je, met name je uitstraling. Onder alle omstandigheden was je de rust zelf. Maar als het nodig was wist je ook doer te pakken.
Dag Freek,
Wat fijn om iets van je te vernemen.
Het gaat je goed zo te lezen.
Het is je gegund.
Groet Peter Markus
Hallo Freek. Dit doet mooie herinneringen naar boven komen. Een heel mooi verhaal. Vele jaren heb ik mee mogen maken en die koester ik. Ik ben er inmiddels ook al weer 11 jaar vanaf mijn 60e uit. ik wens je met Ria nog een heel fijne gelukkige tijd.
Wat een prachtstuk om te lezen.
Dankjewel lieve buurnan!
Liefs Eva
Mooi stuk over je loopbaan Freek.
Ja wat hebben we als routecommissie ook heerlijk gelachen,
Kopje onder met kano’s en ik zie Ria nog zitten op de shetlandpony op Vlieland.
Mooie tijden, fantastische herinneringen!
Was altijd heel gezellig!
Groetjes van ons.
Goed verhaal. Hoop dat de bereikbaarheid weer terug komt.
Heb veel van je geleerd als reservist Korps -Rijkspolitie -Aalsmeer. Het gaat je goed !
VR GR Jacques,
Leuk om eens het hele verhaal te lezen. We kennen elkaar van lang geleden maar nu meer als bridger.
Bedank voor je inzet.