Hoe is het nu met… Bonnie St. Claire?

‘Aalsmeerders zijn harde werkers’

Door: Leni Paul. De echte naam van de in 1949 als tweede kind van een binnenvaartschippersgezin in Rozenburg bij Rotterdam geboren zangeres luidt Bonje Cornelia Swart. Landelijk en ook ver daarbuiten is ze echter bekend als Bonnie St.Claire. Ze woont in hartje Aalsmeer. Voor AalsmeerVandaag maakte ze graag tijd vrij en zo hadden we een gesprek met deze dorpsgenote die, zo horen we, het in Aalsmeer echt naar haar zin heeft. Openhartig vertelde Bonnie over haar leven, haar jonge jaren, haar familie en over de plannen die ze nog heeft. Niet alles geschikt voor publicatie maar er bleef gelukkig genoeg over voor een zondagsverhaal.

Hoewel ze in april 2009 in Aalsmeer kwam wonen en via enkele verhuizingen nu in het centrum woont, was ze nog nooit toegekomen aan een bezoek aan de Historische Tuin. Wel aan Het Tuinhuis waar ze lyrisch enthousiast over is. Maar als ze de brug over stapt, rondvaartschipper Henk van Leeuwen treft en vervolgens in gesprek raakt met tuinwerkers Dick Maarsen en Hans Alderden, weet ze zeker dat ze hier in het voorjaar terug wil komen voor een uitgebreid bezoek aan het tuinbouwmuseum.

Over het leven van deze Aalsmeerse zou een boek zijn te schrijven. In het lange gesprek met Bonnie horen we over de vele belevenissen in een avontuurlijk leven dat wat de artistieke prestaties betreft haar al heel jong op de nationale en internationale artistieke planken bracht.

Triomftocht
Ze was pittig, blond, had durf en kon zingen. Als 17-jarig meisje werd ze met haar kenmerkende ietwat hese stemgeluid door Peter Koelewijn ontdekt en al snel volgde een platencontract onder de wat frivolere naam Bonnie St.Claire. Eind jaren ’60 deden haar artistieke prestaties haar in haar eentje in het onbekende en verre Japan belanden waar ze dol waren op die knappe blonde zangeres. Ze verhaalt uitgebreid over de opwinding die zich destijds van haar meester maakte toen ze daar uitgenodigd werd voor een songfestival.

Beatmeisjes
“Voor het eerst in een vliegtuig, vlieg je zo maar naar Japan waarvan ik dacht vooral rijstvelden en tempels aan te treffen en dan kom je in een overvolle wereldstad waar je geen mens verstaat.” Na deze jeugdige ontdekkingstocht volgden de successen in Bonnie’s leven elkaar in rap tempo op.

Aanvankelijk werd in het Engels gezongen. Dat ze de overstap naar Nederlandstalig maakte werd destijds heel vreemd gevonden, vertelt Bonnie. “Ik werd samen met onder meer Jerney Kaagman en Mariska Veres destijds gezien als een van de beatmeisjes van Nederland, dat ik ineens Nederlandstalig ging zingen vond men ‘not done’. Maar dankzij die stap en de nummers van mijn repertoire word ik nog altijd gevraagd om op te treden. Dat was anders nooit gebeurd.”

Corona
Hits uit het collectieve geheugen als Dokter Bernard, Bonnie kom je buiten spelen en Pierrot worden ook door jongere generaties moeiteloos meegezongen. Vanwege corona treedt Bonnie sinds maart vorig jaar niet meer op maar onder normale omstandigheden zou ze een volle agenda hebben. Ze heeft in deze coronaperiode erg te doen met alle ondernemers die worden getroffen door de crisis en de mensen die ziek zijn of zijn geweest en zegt mee te leven met alle Aalsmeerders die op wat voor manier dan ook getroffen zijn door de corona. Zelf zegt ze zich strikt aan de voorgeschreven maatregelen te houden en te hopen dat ook in Aalsmeer het normale leven binnenkort weer kan beginnen. Haar dagelijkse boodschappen doet ze afwisselend bij Albert Heijn, Deen en Lidl en ze probeert juist in deze tijd ook net iets vaker naar bijvoorbeeld de bakker en visboer te gaan. Eén keer per week laat ze een maaltijd thuisbezorgen door een plaatselijk restaurant. Verder zegt ze dol te zijn op de kleine winkeltjes in Aalsmeer

Dol op water
Wij van AalsmeerVandaag zijn natuurlijk met name geïnteresseerd in de ervaringen van die de bekende Bonnie in onze gemeente. “Ik heb vanwege het schippersgezin waar ik uitkwam in verschillende gemeenten gewoond. Al ben ik in de buurt van Rotterdam geboren, ik heb in Amsterdam gewoond en voel me in wezen meer Amsterdammer dan Rotterdammer. Wel ben ik altijd dol gebleven op water in mijn omgeving. Ik heb ook een tijdje in Hoorn gewoond, een plaats met ook veel water. Maar dat was wel ver van het werk van mijn echtgenoot Arne Jan die als uitvaartverzorger elke dag naar Amstelveen moest rijden. Dus toen zijn we eens gaan rondkijken in de buurt en op een gegeven moment viel ons oog op Aalsmeer. We vonden er een schattig huisje op de Uiterweg bij een jachthaven. Het klikte meteen met de omgeving. Tot onze verrassing bleek onze vriend Gerard Joling aan dezelfde weg te wonen.”

Kille wintermaanden
De Uiterweg dus, maar wel in een omgeving die in de zomermaanden veel aantrekkelijker oogde en was dan in de kille, donkere wintermaanden. ”Het was een tamelijk afgelegen huisje, donker, op een soort eilandje waar buiten het seizoen nauwelijks mensen waren te zien. Daarbij waren er veel spinnen in huis en liepen er geregeld ratten over de steiger. Toen besloten we naar iets anders uit te kijken. Ja, wel in Aalsmeer, want dat lag ons aan het hart. De mensen, de sfeer.”

Echte Aalsmeerder
het spookhuis aan de plas konden ze snel achter zich laten en na korte tijd aan de Stationsweg te hebben gewoond streken Bonnie en Arne Jan neer aan de Grundelweg. “Een heerlijke plek, toch ook weer dicht bij het water waar ik zo van houd. Rondvaartboot dichtbij, het gezellige Tuinhuis.” Om een echte Aalsmeerder te worden moet je toch minstens een keer in het water hebben gelegen, zegt men. Gaat dat op voor Bonnie? “Nee, ik heb hier nooit gezwommen. Arne Jan wel bij ons eerste huis maar sinds ik die ratten had zien lopen, hoefde ik niet meer zo nodig.”

Goede restaurants
Bonnie roemt de relatie met haar huidige buren. “Het werden vrienden. We hebben afgelopen zomer een burenbijeenkomst gehad bij De Jonge Heertjes, heel gezellig. Aalsmeer heeft gelukkig veel goede restaurants, naast de Jonge Heertjes zijn er De Praam, De Nieuwe Meer en niet te vergeten Pasta Vino. In dat laatste restaurant kwam ik nog niet zo lang geleden voor het eerst. Wat een geweldig eten en die heerlijke sfeer, ik waande me echt in Italië. In De Praam vierde ik ruim een jaar geleden mijn 70^e verjaardag wat mede door de inzet van de medewerkers daar een onvergetelijke avond werd.”

En, het bekende Aalsmeerse festijn op het water, de Pramenrace? “Geweldig. Ik heb zelfs nog een keer in de jury gezeten. En weet je dat er toen een boot meevoer die aan mij was gewijd, met allemaal Bonnie look-alikes in roze joggingpakken en blonde pruiken op. Toen we nog op de Stationsweg woonden, konden we de Pramenrace vanuit de tuin volgen.”

Harde werkers
Gevraagd maar haar mening over ‘de Aalsmeerders’ komt Bonnie’s antwoord snel. “Je moet ze leren kennen en niet direct een oordeel vellen, maar dat leer je wel in het leven. Aalsmeerders zijn vriendelijk, zakelijk en harde werkers. Dat zie ik hier in de winkelstraat met bijvoorbeeld zo’n groenteman als Kreike die voor dag en dauw bezig is. Ik heb respect voor mensen die hard werken, en vind het verschrikkelijk dat sommigen nu noodgedwongen niets kunnen. Ik gun ze allemaal het beste en hoop dat alle Aalsmeerders goed uit de coronacrisis komen.”

Groen
Hoewel haar optredens allemaal zijn weggevallen, verveelt Bonnie zich niet. “Ja, het is voor iedereen een moeilijke tijd. Door alles wat ik allemaal heb meegemaakt ben ik een stuk sterker geworden en heb nog genoeg te doen. Ik lees veel en ben dol op ouderwetse spelletjes en blij dat mijn 93-jarige moeder er nog is. Ook wandel ik heel veel met mijn Maltezer Bibi. Er is gelukkig genoeg groen in de buurt, dan loop ik naar het Surfeiland, door het Stokkeland of andere groene stukjes. Ik voel me echt thuis in Aalsmeer. Nee, ik ga hier nooit meer weg.”

Foto’s Arjen Vos