Hoe is het nu met… Bep Heemskerk..?

Een doener, een nuchtere vrouw die weet van aanpakken en die zich door de in ieders leven voorkomende tegenslag en teleurstellingen niet uit het veld laat slaan. Zo kenschetsten we haar in de Aalsmeerder Courant van een kleine dertig jaar geleden. Vandaag in de serie 'Hoe gaat het nu met…?' een gesprek met Bep Heemskerk-van den Broek. 

 

Een afspraak maken met Bep Heemskerk valt niet mee. “Even in de agenda kijken, ja, ik ben nog  redelijk druk, veel vergaderingen en zo.”

Ze woont in een van de gezelligste jarendertigstraatjes van onze gemeente, de 'oude' Cyclamenstraat, Een verscheidenheid aan typen tuintjes. Binnen bij Bep Heemskerk in de lichte woonkamer volop boeken, planten en bloemen (“ik hou van bloemen, ben momenteel ook weer op bloemschikles”).

 

Bij het maken van de afspraak had ze direct opgemerkt als oud-politica  beslist niet haar mening over het huidige reilen en zeilen van de plaatselijke politiek te zullen geven.

 

“Of ik de politiek nog volg? Laat ik zeggen dat ik nog een groot netwerk heb.”

Bep Heemskerk-van den Broek stamt uit een kwekersgezin aan het eind van de Aalsmeerderweg in Aalsmeer-Oost. Zes kinderen, het Rijke Roomse Leven en na de lagere school en de modevakschool was 'aanpakken' het wachtwoord in het gezin Van den Broek.

 

“Na schooltijd vaak anjers pluizen en op zaterdag helpen bij slagerij Hermans in Bovenkerk, een oom van ons”.

 

Bep, peinzend: ”Ja, ik had graag doorgeleerd, was bijvoorbeeld gek op geschiedenis, had op school ook een hoog cijfer voor dat vak. Maar studeren was destijds geen optie.” Evenals in de huidige tijd was het in die jaren voor niet- bemiddelde jongeren moeilijk een huis te bemachtigen.

 

Jong en een groot gezin

“Ik had verkering met Ben en toen die een huis kon betrekken van zijn werkgever zijn we daar ingetrokken. Ja, we waren nog jong, ik trouwde op mijn twintigste en in zeven jaar kregen we vijf kinderen.”

Wie zou veronderstellen dat de taak die het grote gezin met zich meebracht voldoende voor Bep Heemskerk zou zijn geweest heeft het mis.

 

“Ik had het diploma van coupeuse, solliciteerde op een advertentie in de Margriet en ging thuis naailes geven. In die tijd was ik ook nog bezig met vrijwilligerswerk. Ik heb altijd maatschappelijke belangstelling gehad, bij ons in de familie waren nog al wat vrijwilligers. En ik ben van jongsafaan uitgegaan van het motto: een mens moet zijn leven lang blijven leren, bezig blijven. Een tante van me was bijvoorbeeld voorzitter van een jongevrouwenvereniging. Voorzitter, dat had een magische klank, dat wilde ik ook wel.”

 

En lukte dat al snel?

“Ik dook in het vrijwilligerswerk in de land-en tuinbouw, de KLTV, de katholieke land-en tuinbouwvrouwen en werd daarvan plaatselijk voorzitter. Ik ben dat acht jaar geweest. Van het een komt het ander en al heel gauw was ik voorzitter van het landelijk bestuur van de Unie Nederlandse Katholieke Vrouwenverenigingen. Van 1978 tot 1984 bleef ik dat. Ik heb in die functie enorm veel geleerd en er heel veel opgestoken. Kennis vergaren, leren, ik vind dat nog steeds belangrijk.”

En hoe kwam de echte politiek in zicht?

 

Nacht van Schmelzer

“Ik zat al in de provinciale LTB, de land-en tuinbouworganisatie en werd toen gepolst door het plaatselijk CDA-bestuur (gulle lach) En ik was niet eens lid van het CDA, had bedankt na de bekende nacht van Schmelzer (14 oktober 1966, red.). Gepolst dus of ik interesse had in de plaatselijke politiek. Nou, eerst fractie-assistente. De CDA was hier sterk, ze hadden 10 van de 19 zetels. Met Co Westrate samen ben ik in toen een Burgerschapscursus gaan volgen. Dat gebeurt in deze tijd niet meer. De huidige politici laten zich te weinig scholen. Ja, en dan komt van het een het ander. Ik werd gepolst of ik interesse had voor de Provinciale Staten. Ik stond daarvoor op de 23^e plaats, maar al gauwop de 13^e plaats. Fred Borgman heeft me in die tijd enorm gestimuleerd. Van 1982 tot 1987 heb ik toen deel uitgemaakt van de Provinciale Staten. Het werd mijn eerste betaalde baan.”

 

Direct wethouder

En de plaatselijke politiek? “In 1986 sond ik als derde op de lijst van het CDA in Aalsmeer. Ik werd gekozen, werd direct wethouder en volgde Simon de Raadt op. De plaatselijke politiek heeft me altijd meer getrokken. Je staat dichter bij de mensen, je bent ook zelf Aalsmeerse. Ik kreeg sociale zaken, cultuur en volksgezondheid in mijn pakket. Het was een fijn college. We werkten goed samen.”

 

Je hebt je werkzame leven doorgaans met veel mannen te maken gehad. Het was ook de periode van de tweede emancipatiegolf. Zowel in de standsorganisaties als ook in de provinciale en plaatselijke politiek domineerden de mannen. Sprak het feminisme je aan?

 

“Ik ben voor gelijke kansen voor mannen en vrouwen en ik ben in mijn loopbaan nooit anders bejegend omdat ik een vrouw was. Ik noem verder geen namen, maar wil wel kwijt dat op het gebied van de emancipatie vooral Nico Borgman zich destijds in de raad daarvoor uitstekend heeft ingezet.”

Tijden zijn veranderd. Velen hebben geen vertrouwen meer in de politiek. We lezen regelmatig over 'de graaicultuur' met name in de kringen van de politici.

“De politiek is eerlijk, maar de politici vaak niet.”

 

Groot netwerk

Je zei in het begin van ons gesprek dat je geen commentaar wilt geven op de huidige plaatselijke politiek en de politici. Volg je nog wel de huidige heftige tijden in onze gemeenteraad?

“Ik hoor nog veel, wat ik al zei, ik heb een groot netwerk. Maar ook toen ik in de raad zat waren het wel eens heftige tijden, hoor. Of ik dat allemaal mee naar huis nam, naar mijn gezin? Nou, ik ging naar huis en liet daar de zaken symbolisch in mijn tas. Ik lag en lig nog steeds niet ergens van wakker.”

 

Een heftig dossier in je portefeuille destijds moet toch de totstandkoming zijn geweest van het Zorgcentrum Aelsmeer waarbij Seringenpark en Rustoord werden samengevoegd.

(ernstig) “Ja, dat heeft veel hoofdbrekens gekost. Organisaties met elk zijn eigen karakter. Maar beide huizen pasten qua grootte van de diverse kamertjes niet meer in die tijd. Het was heel moeilijk onderhandelen. Er was eerst nog sprake van om in het nieuwe pand in het dorp een Christelijke en een algemene vleugel te maken, maar dat zou in praktische zin nooit hebben gewerkt. Ach, het is goed gekomen, het is een goed huis.”

 

Twaalf jaar geleden stopte je met het wethouderschap. Dat je je daarna uitsluitend als oppasoma voor de elf kleinkinderen en inmiddels zeven achterkleinkinderen zou ontpoppen lijkt me niet voor de hand liggend.

“Nee, een mens en zeker een ouder mens, moet bezig blijven en er kwam ook na de politiek genoeg op mijn weg. Ik zit nog in de straatnamencommissie, in het molenbestuur, in de klankbordgroep belangenbehartiging, ik zit zowel in het plaatselijk CDA-bestuur als in het algemeen bestuur CDA van de provincie. Ook maak ik deel uit van de Seniorenclub van het CDA, van het financiële steunfonds van de Unie van de katholieke vrouwenbeweging en ik ben voorzitter van de Katholieke Bond van Ouderen Bovenkerk-Aalsmeer.”

 

Dat klinkt indrukwekkend. En ter ontspanning?

“Ik zei al, ik zit op bloemschikles, speel bridge, fiets graag, lees veel en dan vooral over geschiedenis. Die boeken hebben mijn speciale interesse. En ik ben de laatste jaren ook veel op reis geweest, onder andere naar Zuid-Afrika en naar Amerika. En wat ik al zei: de plaatselijke politiek volg ik, maar mijn commentaar krijg je niet te horen.”

 

Tekst: Leni Paul  Foto's Jaap Maars

 

Foto onder: Bep Heemskerk kreeg bij haar afscheid van de politiek in 2006 de  Rozenpenning uit handen van burgemeester Hoffscholte. (Foto archief AV)

 

(advertentie)