Bijna 105 maar nog altijd bij de tijd

Door: Leni Paul. Een hartelijke en ook nuchtere en optimistische vrouw die nog volop in het leven staat en met wie we deze ochtend een geanimeerd gesprek voeren. Ze  is op de hoogte van de eigentijdse ontwikkelingen, heeft een uitstekend geheugen en valt ondanks haar leeftijd absoluut niet onder het kopje ‘hoog-bejaarden’ te rangschikken. Een gesprek met Anna Joore-Dekkers. Vrijdag 31 maart hoopt de oudste inwoonster van Aalsmeer haar 105de verjaardag te vieren.

Je leest het regelmatig wanneer er over de boven de tachtigjarige wordt geschreven: ze schilt nog zelf de aardappelen en leest nog zonder bril… Nee, Anna Joore valt niet onder die categorie. De wat je noemt pronte dame zit in fraaie eigentijdse kleding in haar kamer in Zorgcentrum Aelsmeer. Ze is gehuisvest op de begane grond met uitzicht op de af en aan rijdende auto’s over het Molenpad. Enkele van haar kinderen zijn bij het gesprek aanwezig om haar op de sommige momenten bij te vallen, maar dat is zelden nodig want Anna Joore’s geheugen is perfect in orde.

Kwekerijtje met huis
“Ik ben geboren in de Haarlemmermeer tegenover het pontje van Van der Schilden op de Pontweg. Later lagen we met een ark aan de Pontweg en liep ik naar de christelijke school van meester Luijten naast Bloemenlust. Pa werkte bij bakkerij De Eendracht. We hebben met de ark op diverse plaatsen gelegen en op een gegeven moment lagen we op de plaats daar waar nu Hartelust is gevestigd. Op een gegeven moment kwam Aldert Eveleens aan mijn vader vragen hij die plek wilde verkopen, dan zou hij een kwekerijtje met een huis voor hem kopen aan de Aalsmeerderweg.”

Woningnood
En u kwam van de lagere school af. En toen? “Ik had wel willen doorleren, maar daar was geen geld voor. En al jong heb ik mijn man Maarten ontmoet. Waar? Op dansles bij Geurts, want daar ging bijna iedereen naar toe. We trouwden al snel en net als nu was er toen ook woningnood. Wij gingen gezamenlijk met mijn zwager en het gezin, de familie Grebe, wonen in de Hortensialaan tegenover de bushalte. Wij beneden en zij boven. Dat is zo gebleven tot 1948 en toen konden wij verhuizen naar de Primulastraat en de familie Grebe ook.”

Vrouwen bleven doorgaans thuis en de mannen gingen op pad voor het dagelijks brood. Wat deed uw man? “Hij werkte bij kwekers als permaniter, boven op de kassen om de Daken te verzorgen. Maar later is hij dat zelfstandig gaan doen, hetzelfde werk dus maar dan als eigen baas.”

Bloemencorso
Het was in de tijd dat Aalsmeer het kwekersgebied in Lent daadkrachtig ging helpen. Anna Joore herinnert zich de inzet van de vrijwilligers, Aalsmeerders die zich gingen inzetten in het door de oorlog hevig getroffen gebied. “Mijn man had zich ook wekenlang ingezet om er als vrijwilliger te helpen.”

U was altijd bij uw gezin, zo ging dat in die dagen. “Ik heb toen de kinderen groter werden wel jarenlang meegewerkt aan het bloemencorso. Ik was verantwoordelijk voor de kleding van de bloemenmeisjes, samen met Ada Mantel. Heel leuk werk, jarenlang was ik daar bij betrokken Jammer dat het corso toen stopte. En wat ik ook altijd graag heb gedaan is bridgen. Ik heb dat gedaan tot enkele jaren geleden.”

Zorgcentrum
Anna’s man overleed in 1982. Enige tijd later leerde zij Piet Eveleens van de firma Hartelust kennen. Piet was weduwnaar, we bridgeden alle twee en nadat wij enige jaren hadden samengewoond, zijn wij gezamenlijk naar het zorgcentrum verhuisd waarna hij na drie maanden op 88^e jarige leeftijd overleed.”

Anna Joore maakte vele jaren deel uit van de cliëntenraad van het Zorgcentrum. “Dat was ook heel leuk om te doen, net als de menuraad waar ik ook in zat.”

Nazaten
Het gezin Joore breidde uit en als op 31 maart op bescheiden wijze de 105de verjaardag zal worden gevierd zal een grote schare van nazaten haar komen feliciteren. “Ik heb vier kinderen, verloor een dochter, er zijn zes kleinkinderen, veertien achterkleinkinderen en een achter-achterkleinkind. Ik zie ze regelmatig en mijn kinderen zijn geweldig, er komt er wel iedere dag eentje langs en zeker een van de twee zonen.”

Ongetwijfeld heeft Anna Joore veel zien veranderen in onze gemeente. “O ja, ik volg alles op de voet. Vervelen doe ik me nooit. Ik lees de krant, alleen het zicht en oren worden slechter. Maar verder pluk ik de dag.”

Heerlijk om op deze manier, levendig, interesse in alles, goed-bij-de-tijd zo oud te worden. Anna Joore herhaalt: ”Ja, maar ook dank zij mijn kinderen die ik vaak zie.”

Klik hier voor het verslag en filmpje van de viering van haar 102de verjaardag tijdens corona in 2020.

(Foto’s Jaap Maars en privé-archief Anna Joore-Dekkers)