Volgens de Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS) ondergaan in Nederland jaarlijks 70 tot 80 mensen een longtransplantatie. De 42-jarige Aalsmeerse Babette Ketelaar-Van Daal is er daar eentje van. Zij kreeg twee jaar geleden twee 'nieuwe' longen en kan alles weer doen. Behalve diepzeeduiken.
Babette was jong en actief, een eigentijdse vrouw die na haar studie aan de UVA een verantwoordelijke baan kreeg als marketing-manager waarbij ook veel gereisd moest worden. Ze sportte veel en samen met haar partner leidde ze een leven zoals veel twintigers/dertigers van nu. Totdat dit alles in 2007 veranderde en het noodlot toesloeg bij de toen 31-jarige Babette.
Hevige longontsteking
“Er werd bij mij ernstig longemfyseem geconstateerd, een ziekte die meer bekend is als rokersziekte terwijl ik niet rookte. Bij mij kon geen enkel verband worden gevonden en na verdere onderzoeken en een inmiddels verslechterende toestand kwamen de artsen uit bij een mogelijke oorzaak, een hevige longontsteking die ik als baby van vijf weken oud had. Volgens mijn moeder was ik toen heel erg ziek.”
“Er werd bij mij ernstig longemfyseem geconstateerd, een ziekte die meer bekend is als rokersziekte terwijl ik niet rookte. Bij mij kon geen enkel verband worden gevonden en na verdere onderzoeken en een inmiddels verslechterende toestand kwamen de artsen uit bij een mogelijke oorzaak, een hevige longontsteking die ik als baby van vijf weken oud had. Volgens mijn moeder was ik toen heel erg ziek.”
Activiteiten daalden tot nul
“Ik was een schim van mezelf, kon zelfs geen trap meer op lopen. Inmiddels waren mijn man en ik al van Amsterdam, waar we een huis met trappen hadden, naar Aalsmeer verhuisd waar ook familie van ons woont. We hadden twee kleine kinderen en mijn activiteiten daalden vrijwel tot nul. In 2014, we woonden toen nog in Amsterdam, achtten de artsen het nodig dat ik drie maanden in revalidatiecentrum Heideheuvel in Hilversum zou doorbrengen. Alleen in het weekend mocht ik dan naar huis naar mijn gezin. Een van de doelen in Heideheuvel was dat ik spierkracht zou opbouwen en in gewicht zou toenemen.”
“Ik was een schim van mezelf, kon zelfs geen trap meer op lopen. Inmiddels waren mijn man en ik al van Amsterdam, waar we een huis met trappen hadden, naar Aalsmeer verhuisd waar ook familie van ons woont. We hadden twee kleine kinderen en mijn activiteiten daalden vrijwel tot nul. In 2014, we woonden toen nog in Amsterdam, achtten de artsen het nodig dat ik drie maanden in revalidatiecentrum Heideheuvel in Hilversum zou doorbrengen. Alleen in het weekend mocht ik dan naar huis naar mijn gezin. Een van de doelen in Heideheuvel was dat ik spierkracht zou opbouwen en in gewicht zou toenemen.”
Wachtlijst
Daar knapte ze niet voldoende van op, zo vertelt ze, “Ik was al bekend bij het Universitair Medisch Centrum Groningen, een van de drie gespecialiseerde ziekenhuizen betreffende longtransplantaties. Inmiddels woog ik nog maar zo'n 40 kilo en toen kwam ik op de wachtlijst voor een longtransplantatie.”
Daar knapte ze niet voldoende van op, zo vertelt ze, “Ik was al bekend bij het Universitair Medisch Centrum Groningen, een van de drie gespecialiseerde ziekenhuizen betreffende longtransplantaties. Inmiddels woog ik nog maar zo'n 40 kilo en toen kwam ik op de wachtlijst voor een longtransplantatie.”
Acht maanden stond Babette op deze wachtlijst. In de zomer van 2016 werd ze midden in de nacht gebeld dat er twee longen beschikbaar waren.
“En dan ga je onmiddellijk in de ambulance naar Groningen. In tegenstelling tot onder meer nieren die een nog levend persoon kan afstaan zijn longen altijd afkomstig van iemand die net is overleden. Daar dacht ik wel direct aan tijdens die rit in de ambulance.“
Er wachtten haar een zeven uren durende operatie en drie weken in het ziekenhuis waarna Babette weer terug kon naar huis. Het herstel verliep wonderlijk snel, mede, zo zegt ze, door haar goede conditie en haar vele jaren sportervaring. “Mensen vroegen me toen of ik als uitdaging niet de Mount Everest zou willen beklimmen maar ik was al blij dat ik de kinderen weer lopend naar school kon brengen.”
Eiffeltoren
Afgelopen zomer is Babette met echtgenoot en kinderen naar Parijs op vakantie geweest waar ze de Eiffeltoren beklom. “Een geweldige ervaring. En ik bouw langzamerhand ook weer de sportprestaties op. Toen ik gevraagd werd dit jaar op 14 oktober deel te nemen aan de 4 mijls loop, georganiseerd in Groningen, heb ik ook onmiddellijk ja gezegd. Het is de 31e editie voor deze 6.4 kilometer lange loop voor het goede doel. Er zijn dit jaar zo'n 13.000 deelnemers. Ik vind het geweldig dat ik, na me zoveel jaren ziek te hebben gevoeld, hieraan mee kan doen.”
Brief
Babette draagt haar ervaringen en de door de transplantatie behaalde goede resultaten graag uit. Namens de Nederlandse Transplantatie Stichting legt ze haar ervaringen uit voor schoolklassen en verenigingen en gaat ze in op verzoeken om deze ervaringen te delen. Dit alles in het kader van Revalidatie na Transplantatie. Ze is zeer dankbaar voor de longen die ze ontving al beseft ze heel goed dat ze afkomstig zijn van iemand die het leven liet. “Wie die persoon is, weet ik niet. Ik heb de nabestaanden wel een brief geschreven en dat was niet makkelijk. Vier dagen heb ik erover gedaan om mijn gevoelens en dankbaarheid op papier te zetten. Het was vlak voor de feestdagen en een emotioneel proces.”
Babette draagt haar ervaringen en de door de transplantatie behaalde goede resultaten graag uit. Namens de Nederlandse Transplantatie Stichting legt ze haar ervaringen uit voor schoolklassen en verenigingen en gaat ze in op verzoeken om deze ervaringen te delen. Dit alles in het kader van Revalidatie na Transplantatie. Ze is zeer dankbaar voor de longen die ze ontving al beseft ze heel goed dat ze afkomstig zijn van iemand die het leven liet. “Wie die persoon is, weet ik niet. Ik heb de nabestaanden wel een brief geschreven en dat was niet makkelijk. Vier dagen heb ik erover gedaan om mijn gevoelens en dankbaarheid op papier te zetten. Het was vlak voor de feestdagen en een emotioneel proces.”
Babette is een gelukkig mens waaraan de zware periode die achter haar ligt, niet aan te zien is. “Ik fiets en loop weer, volg zelfs in de Waterlelie een cursus borstcrawl. Ik ben dankbaar en zeg altijd, ik draag mijn reddende engel bij me.”
Klik op onderstaande link voor een filmpje waarin Babette uitleg geeft over de 4 mijl van Groningen en de mogelijkheden deze actie te steunen: doneeractie.nl/4mijlvangroningen.
Tekst: Leni Paul, foto's Arjen Vos
(advertentie)
170
3 reacties
Beste Babette, wat een mooi verhaal..
Hetzelfde is mij plotseling ook overkomen door Corona dubbele longtransplantatie.
Graag zou ik een gesprek met je willen hebben over de bijkomende bijwerkingen en Lichaamspijnen..
Ben benieuwd of ieder persoon de zelfde Lichaamspijnen ondervindt.
Wat een prachtig artikel, wat een prachtige moedige vrouw.. met groot respect voor alle donoren
Wat een prachtig artikel, wat een prachtige moedige vrouw.. met groot respect voor alle donoren