Door: redactie. Afgelopen zaterdag overleed Anna Joore-Dekkers. Ze bereikte de uitzonderlijk hoge leeftijd van 107 jaar en vierde menigmaal in Zorgcentrum Aelsmeer haar verjaardag in gezelschap van kinderen, klein-, achterkleinkinderen. Ze beleefde zelfs de komst van een vijfde generatie.
Memorabel waren de verjaardagen in coronatijd toen er geen bezoek mogelijk was maar de felicitaties via de straat werden overgebracht. Anna Joore had haar kamer op de begane grond aan de parkeerplaatszijde wat het makkelijk maakte om haar op die manier een aubade te brengen. Ook de verjaardagsbezoekjes van de burgemeester waren een hoogtepunt. “Volgend jaar weer?” had hij de laatste keer gevraagd waarop ze had geantwoord: “Ik doe mijn best, ik vind het wel gezellig…”
‘Ze was er altijd’
Toen het eind vorige week duidelijk werd dat het afscheid er definitief aan zat te komen, werd opnieuw de hele familie opgeroepen voor een laatste kus, een aai of een vaarwel. “Tot het einde toe scherp van geest maar haar lichaam was op,” laat een kleindochter weten, “ze was voor ons een iconische vrouw, ze laat een grote leegte achter want ze was er altijd.”
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
6 reacties
Bedankt iedereen voor de belangstelling en steun die we gekregen hebben. We zullen regelmatig aan haar terugdenken.
Gecondoleerd voor iedereen die haar lief had. Een mooi liefdevol mens. Sterk en bij de tijd. Fijn om zo oud te worden. Ze zal erg gemist worden door vele.
Wens al haar dierbare heel veel sterkte toe met dit verlies
Wat een sterke vrouw was zij. Wil Joore zat in dezelfde klas van de Columbiaschool als ik. Wij speelden veel met elkaar in de Primulastraat (Dinky Toys, cowboytje, in bomen klimmen). Bij Wil thuis waren ze de eersten met een televisie einde vijftiger jaren. Als buurtkinderen mochten we dan op woensdagmiddag komen kijken naar Pipo de Clown en de Verrekijker. Een kwartier voor het begin dromden we samen achter op het erf en een paar minuten later werden we door de achterdeur binnengelaten door de moeder van Wil. allemaal schoenen uit en naar binnen. Wat een geweldige herinnering. En ik dank Wil’s moeder daar postuum van harte voor.
Wij wensen al haar dierbare heel veel sterkte toe met dit verlies.
Gelukkig blijven de herinneringen.
Een mooi mens is heengegaan.
Ondanks de mooie leeftijd een gemis.
Sterkte voor de familie.