Gastcolumn: ‘Ergens komen is heel anders dan ergens wonen’

Door: Chrisje Simon-van Oosterhout. Deze week sprak ik af met een vriendin om met onze honden te gaan wandelen in het Beatrixpark in Amsterdam. Het besef dat ik inmiddels behoorlijk verwend ben, drong tot me door. Dat ‘parkje’ loop je in drie stappen uit. Sinds mijn verhuizing naar Aalsmeer is het Amsterdamse Bos nu mijn honden uitlaat’park’ geworden. Het is puur genieten, en dit zette me tot nadenken.

Ik woon nu alweer drie jaar in Aalsmeer en dan moet je volgens de officiële inburgeringstermijn wel ingeburgerd zijn. Ik heb gemerkt dat ergens komen heel anders is dan ergens wonen. En toch heb ik het gevoel dat ik hier helemaal op mijn plek zit. Hoe dat komt?

Dat je vergeten bent je vuilnis buiten te zetten en dat er een aardige mevrouw van de afvaldienst aanbiedt om aan het einde van de dag nog even langs je huis te laten rijden om je bak te legen bijvoorbeeld. Dat zou je in mijn vorige gemeente eens moeten proberen, je krijgt niet eens iemand aan de telefoon. Dat je je thuis voelt in de sportschool waar je wordt gezien en gehoord en ze met je meeleven ook als het wat minder goed met je gaat. Dat een jongen je achterna loopt omdat je je telefoon bij de kassa laat liggen. Dat je overbuurman vraagt of je een leuk weekeindje hebt gehad omdat je auto een paar dagen niet op de oprit stond… Je kan denken: ‘waar bemoeit hij zich mee’ maar ik vind dat fijn. Dat maakt dat ik mij hier thuis en welkom voel.

En valt er dan niets te klagen zult u zich afvragen. Vast wel.. maar niet iets wat u denk ik nog niet wist. Want ja, er wordt vaak veel te hard gereden op de Oosteinderweg en ook ik hoor de vliegtuigen soms wat vaker overkomen dan mij lief is. En soms mis ik de reuring van de stad. Maar dat is het allemaal waard wanneer ik zit te genieten van het uitzicht op het prachtige groen en het kabbelende water van de bovenlanden.

Kortom, als ik de balans opmaak, voel ik me hier thuis mede dankzij u allemaal. Graag tot ziens in het bos, het dorp of in de straat.

(Foto’s: Chrisje Simon- van Oosterhout)